Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2010

Ο Καλός Ηθοποιός Ξεχωρίζει Όπως Και Να 'χει, Με Δυο Λόγια: Ζώρας Τσάπελης

Ο Ζώρας - Ζωγράφος Τσάπελης δεν αποτελεί μόνο αξιοθαύμαστη μορφή του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου, αλλά παράλληλα και μια φιγούρα χαρακτηριστική κι αναγνωρίσιμη!...

Γεννήθηκε το 1921 στη Σαλαμίνα. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του «Εθνικού Θεάτρου» κι εκεί έκανε και την πρώτη του θεατρική εμφάνιση το 1945 στον «Επιθεωρητή» του Γκόγκολ. Τον ίδιο χρόνο έγινε και μέλος του Σ.Ε.Η. Έκτοτε εργάστηκε σε διάφορους θιάσους και περιόδευσε σε όλη την Ελλάδα . Στο «Εθνικό Θέατρο» υπήρξε πρωταγωνιστικό στέλεχος το διάστημα 1945 - 1946 και 1966 - 1978. Ακόμα συνεργάστηκε με το μουσικό θίασο Σκορδούλη-Κάσση, με το θίασο της Κατερίνας, με αυτόν των Τζ. Καρούσου-Ασπασίας Παπαθανασίου, με το θίασο Λαμπέτη-Παππά-Χορν (1953 - 55), με το θίασο «Μουσούρη», με το «Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο» του Μάνου Κατράκη και με πολλούς άλλους. Το 1958 συγκρότησε θίασο με την Ελένη Χατζηαργύρη και τον Τίτο Βανδή κι ανέβασαν τη «Μάγδα» του Σούντερμαν. Κατά τη διάρκεια της θεατρικής του καριέρας έπαιξε σε πάνω από 130 έργα...

Στον κινηματογράφο παρουσιάζει της εξής φιλμογραφία: Αδούλωτοι Σκλάβοι 1946, Κάλπικη Λίρα 1955, Αμαρυλλίς 1959, Ο Αλή Πασάς Κι Η Κυρα-Φροσύνη 1959, Αμόκ 1963, Ζήλεια 1963, Κοινωνία Ώρα Μηδέν 1966, Με Τη Λάμψη Στα Μάτια 1966, Εκείνος Κι Εκείνη 1967, Κοντσέρτο Για Πολυβόλα 1967, Ο Λαμπίρης Εναντίον Των Παρανόμων 1967, Το Παρελθόν Μιας Γυναίκας 1968, Όταν Η Πόλη Πεθαίνει 1969, Η Λεωφόρος Της Προδοσίας 1969, Πανικός 1969, Το Κορίτσι Του 17 1969, Το Λεβεντόπαιδο 1969, Ακόμα Μια Φορά Πριν Ξεψυχήσω 1970, Εν Ονόματι Του Νόμου 1970, Ο Μεγάλος Ένοχος 1970, Ορατότης Μηδέν 1970, Έσχατη Προδοσία 1971, Αυτοί Που Ξέχασαν Τον Όρκο Τους 1971, Ο Δρόμος Των Ηρώων 1971, Έρωτας Και Προδοσία 1972, Επιχείρηση Κράιπε Ο Τάφος Του Γ΄Ράιχ 1972, Οι Απάνθρωποι 1972, Οι Εκβιαστές 1972, Θέμα Συνειδήσεως 1973, Οι Γενναίοι Πεθαίνουν Δυο Φορές 1973, Η Δίκη Των Δικαστών 1974, Σατανάδες Στα Σχολεία 1982, Αγόρια Στην Πορνεία 1985...

Ο Ζώρας Τσάπελης πέθανε ακριβώς πριν 8 χρόνια, στις 11 Ιανουαρίου 2002. Αρκετά απ' τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα έζησε έχοντας αποσυρθεί. Κηδεύτηκε στο Πέραμα...

ΣΧΟΛΙΟ: Τον γνώρισα (δυστυχώς, όχι προσωπικά) μέσα απ' τις κινηματογραφικές ταινίες που προβλήθηκαν στην τηλεόραση. Δεν είχε πρωταγωνιστικούς ή μεγάλους ρόλους αλλά με τον χαρακτηριστικό "τύπο" που είχε, αρκούσαν μόνο πέντε λεπτά για να αναδείξει το ταλέντο του και να κερδίσει τον οποιοδήποτε (προσεκτικό) θεατή... Κι ο "τύπος" του; Ένας υπηρέτης της Τέχνης πάντα σοβαρός, αξιοπρεπής, αριστοκρατικός, ευγενής, γλυκομίλητος, διακριτικός, μακριά απ' το κυνήγι της δημοσιότητας... Θα τον θυμάμαι...

Για όποιον του αρέσει ο τιμώμενος ηθοποιός τής παρούσας ανάρτησης, άλλη μια διεύθυνση που μπορεί να επισκεφτεί είναι και εδώ:

16 σχόλια:

Βίκυ Παπαπροδρόμου είπε...

Κι εγώ έτσι τον γνώρισα, Διάττοντα. Δεν πειράζει που τον γνωρίσαμε από την τηλεόραση. Έχει κι αυτή τις καλές στιγμές της σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις.

Κι εγώ θα τον θυμάμαι. Για όλα αυτά που είπες. Προχώρα εσύ. Συνέχισε. Μπας και αρχίσουμε να φωτίζουμε τους ταπεινούς στο πνεύμα και την ψυχή εργάτες της τέχνης σ' αυτή τη χώρα. Μπας και κάποια στιγμή πάρουν τη θέση που τους αξίζει έστω στη συνείδησή μας.

Diatton είπε...

Να 'ξερες πώς με άγγιξες με το σχόλιό σου Βίκυ! Ώστε λοιπόν τον ήξερες κι εσύ. Τον Τσάπελη ελάχιστοι τον ξέρουν... Ο δρόμος που βαδίζουμε είναι δύσβατος και όχι φωτεινός αλλά ευτυχώς φέγγουμε ο ένας στον άλλο... Σ' ευχαριστώ...

Βίκυ Παπαπροδρόμου είπε...

Ναι. Φέγγουμε ο ένας στον άλλο και καλά κάνουμε.

Θα σου γράψω μόλις τελειώσω τις μεγάλες δουλειές ιστορίες καθημερινής και ανήκεστης τρέλας που είδα χτες με τα ίδια μου τα μάτια να συμβαίνουν στον άλλο μεγάλο με τον οποίο ασχολούμαι αυτόν τον καιρό και, φυσικά, τον ξέρεις καλά. Ως κι εκείνον αναρωτιέμαι πόσοι τον ξέρουν τελικά.

Diatton είπε...

Έγινε Βίκυ, όποτε βρεις χρόνο, μου λες. Εμείς εδώ είμαστε....

nantia11 είπε...

Πολυ ωραια τα αφιερωματα σου φιλε Διαττων.
Για να μαθαινουν οι νεοι και να θυμουνται οι παλιοι.
Καλο σου βραδυ!

Diatton είπε...

Κάθε σχόλιο που δέχομαι σ' αυτή την ανάρτηση έχει ιδιαίτερη αξία για μένα.

Καλό βράδυ και σ' εσένα Νάντια!

Hammer είπε...

Απο Τους Πολυ Καλους Και Αθορυβους Ηθοποιους Εξαιρετικο Αφιερωμα Φιλε.....

Diatton είπε...

Αλήθεια το λέω, σ' αυτή την ανάρτηση δεν περίμενα σχόλια. Νόμιζα ότι κανείς δεν ήξερε ή δεν εκτιμούσε τον συγκεκριμένο ηθοποιό. Χαίρομαι αφάνταστα που έκανα λάθος.

Ειλικρινά, Μπάμπη σου πρέπουν πολλά ευχαριστώ...

evelina είπε...

Θα διαφωνήσω μαζί σου φίλε μου στο ότι τον ξέρουν ελάχιστοι…μπορεί να μην είχε πρωταγωνιστικούς ρόλους ,έπαιξε όμως σε μεγάλες ταινίες ,και με την έντονη προσωπικότητα που είχε δεν πέρναγε απαρατήρητος .Άλλωστε η επιβλητική του παρουσία και η αριστοκρατικότητά του σε έκαναν να τον προσέξεις…καλή βδομάδα

Diatton είπε...

Κι εσύ Εβελίνα; Τελικά όλοι εσείς μού την αναδείξατε τη σημερινή ανάρτηση, καθώς, ειλικρινά, δεν περίμενα σχόλια!

Πολλά πολλά ευχαριστώ αγαπητή μου φίλη...

Unknown είπε...

Το είδα λίγο αργά το συγκεκριμένο ποστ αλλά δε μπορώ να μη σχολιάσω και γω για το ήθος και το καλλιτεχνικό παράστημα του Ζώρα Τσάπελη. Όπως είπαν και οι υπόλοιποι μπορεί ποτέ να μην έγινε πρωταγωνιστής αλλά υπήρξε χαρακτηριστικότατη φιγούρα σε όλες τις ταινίες που υπήρξε ως δεύτερος ρόλος. Από τους ανθρώπους που τους αξίζανε περισσότερα σίγουρα.

Διάττων είπε...

Για τους λόγους λοιπόν που επισημαίνονται και στο δικό σου σχόλιο έγινε η συγκεκριμένη ανάρτηση. Μάλιστα, αφού σου άρεσε ο συγκεκριμένος ηθοποιός, θα σου πρότεινα να πας κι εδώ:
http://diattonsworld.blogspot.gr/2012/08/blog-post_30.html

Τα εύστοχα σχόλια ανέκαθεν μού έδιναν μεγάλη ικανοποίηση. Θα ήταν, επίσης, ιδιαίτερη χαρά για μένα αν σε ξανάβλεπα στην ιστοσελίδα μου...

Ανώνυμος είπε...

ο Ζώρας Τσάπελης, ως προσωπικότητα, ως μορφή, ως παρουσία και ως άνθρωπος της τέχνης, θα υπάρχει πάντα για να μας θυμίζει πως υπήρχε κάποτε και μιαν άλλη ελλάδα. Μια ελλάδα περήφανη, με πολιτισμό, με ήθος, με κύρος, όπως ακριβώς ηταν ο Ζώρας και αυτού που απέπνεε.

Διάττων είπε...

Σ' ευχαριστώ πολύ αγαπητέ μου φίλε για το σχόλιό σου. Συνέβαλε κι αυτό στην όλη προσπάθεια που καταβλήθηκε απ' τον παρόντα χώρο για την ανάδειξη της προσωπικότητας αυτού του χαρισματικού ηθοποιού και πιστού υπηρέτη της Τέχνης...

Unknown είπε...

χαίρομαι, απλώς και μόνο, που βλέπω ότι τον αγαπούν και άλλοι. Καθώς θεωρώ την ηθοποιία μια ανυπέρβλητη τέχνη, την οποία αν κάποιος δεν μπορεί να υπηρετήσει και να της παραδωθεί, το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να πάει σπίτι του, οι "ανατριχιαστικές" ερμηνίες του με σημάδεψαν και διαμόρφωσαν μέσα μου την εικόνα του σοβαρού καλιτέχνη, αυτού που υπηρετεί το τάξιμο του χωρίς φανφάρες και υπερβολές, to the point.

Διάττων είπε...

Το σχόλιό σου μού έδωσε ιδιαίτερη χαρά αγαπητή μου φίλη. Στα Περιεχόμενα της Ιστοσελίδας (στην αριστερή πλευρική στήλη), στη λέξη "Αφιερώματα", έχω κάνει κάποιες αναφορές σε μερικούς αξιόλογους ηθοποιούς. "Κάποτε, όταν μου δοθεί η ευκαιρία" (όπως έγραψε κι ο μέγιστος Καρυωτάκης) ίσως δώσω μια συνέχεια σ' αυτήν την προσπάθεια... Και πάλι ευχαριστώ για την επίσκεψη...