Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011

Lightnin' Slim - Love Me Mama & I'm A Rollin' Stone

Ο Lightnin' Slim γεννήθηκε ως Otis V. Hicks στις 13 Μαρτίου του 1913 στο St. Louis του Missouri. Στα 13 του χρόνια πήγε στο Baton Rouge της Louisiana. Έχοντας πάρει μαθήματα κιθάρας απ' το μεγαλύτερο αδερφό του, τέλη της δεκαετίας του 40, έπαιζε Blues στα διάφορα bars της περιοχής.

Το ντεμπούτο του στη δισκογραφία το έκανε το 1954 με το τραγούδι "Bad Luck Blues". Κατόπιν έκανε ηχογραφήσεις για την "Excello Records" για πάνω από 10 χρόνια, συνεργαζόμενος συχνά σ' αυτό το διάστημα με τους Slim Harpo (o οποίος ήταν κουνιάδος του) και τον Lazy Lester.

Το 1964 κυκλοφορεί το πρώτο του άλμπουμ ("A Long Drink Of Blues"), αλλά αμέσως μετά απ' αυτό το γεγονός, σταματάει το Blues για να εργαστεί σ' ένα χυτήριο στο Pontiac του Michigan. Η εργασία του όμως αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να υποφέρει συχνά καθώς είχε τα χέρια του μόνιμα εκτεθειμένα σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες.

Ευτυχώς - όπως έγινε με πάρα πολλούς Bluesmen μέχρι τώρα - ξαναεντοπίστηκε το 1970, και πιο συγκεκριμένα απ' τον Fred Reif, ο οποίος τον επανέφερε στη μουσική. Έτσι ο Slim υπέγραψε και πάλι στην "Excello Records" και το 1971 εμφανίστηκε στο Folk Festival του Πανεπιστημίου του Chicago παίζοντας και πάλι με τον φυσαρμονικίστα Lazy Lester (κάτι σαν reunion). Την ίδια χρονιά έβγαλε και δυο άλμπουμς, το "London Gumbo" και το "High & Low Down".

Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 70 έκανε περιοδείες στην Ευρώπη, τόσο στην Αγγλία, όσο και στο Jazz Festival του Montreux στην Ελβετία, όπου συχνά τον συνόδευε στη φυσαρμόνικα ο Moses "Whispering" Smith. Το 1973 περιόδευσε για τελευταία φορά την Αγγλία όντας μέλος ενός group από βετεράνους και θρύλους του Blues.

Η υγεία του όμως είχε ήδη κλονιστεί. Ο Lightnin' Slim πέθανε στις 27 Ιουλίου 1974 από καρκίνο του στομάχου, στο Detroit του Michigan, στα 61 του χρόνια. Μετά το θάνατό του κυκλοφόρησαν άλλα τρία άλμπουμς: "Trip To Chicago" (1978), "Blue Lightning" (1992) και "Winter Time Blues" (2002)...

Σήμερα, δυο υποδειγματικά(!) τραγούδια θα μας βοηθήσουν να γνωρίσουμε καλύτερα το στυλ του Lightnin' Slim. Έχουν τίτλο "Love Me Mama" και "I'm A Rollin' Stone" (το 2ο ανήκει στο Muddy Waters αλλά σ' αυτή τη version θυμίζει και...Lonesome Sundown)... Λέτε να σταματήσουμε εδώ; Αποκλείεται! Εγώ με τέτοια Blues δε σταματάω! 'Αρα λοιπόν υπάρχει κι η επόμενη ανάρτηση! Και βλέπουμε...

6 σχόλια:

PaulCook είπε...

Εκτος απο τον τεραστιο "Λασπωμενα Νερα" υπαρχουν οπως αποδεικνηεται και αλλοι ωραιοι μπλουζιστες και τους ανακαλυπτω σιγα σιγα...Οπως τον Slim Harpo με τον οποιο εχω φαει ενα μικρο κολλημα....Και μεσα απο τις αναρτησεις σου μου μαθαινεις και κι αλλους αγνωστους οπως αυτον τον οποιο δεν ειχα εις γνωσην μου....
Καλο Σ/Κ να εχεις φιλε.......!!!!

Διάττων είπε...

Με τέτοια σχόλια να ξέρεις πως με σκλαβώνεις φίλε μου. Άσε, για τον Slim Harpo που μου έγραψες, είναι σα να διάβασες τη σκέψη μου! Κάτι έχω στο μυαλό μου να του κάνω, να δω όμως πότε θα βρω ευκαιρία. Όντως, έχει κάτι τραγούδια απίθανα. Ο Harpo έκανε λίγες επιτυχίες αλλά τις έκανε!!! Έχει ειδικά ένα συμπαντικό τραγούδι που το ακούω τουλάχιστον μια φορά την ημέρα εδώ και χρόνια τώρα!!! Δε θα αποκαλύψω τώρα ποιο είναι, θα το κάνω όταν θα έρθει ο καιρός για το αφιέρωμά του...

Πάντα θα σ' ευχαριστώ για τα σχόλιά σου φίλε μου... Μετά χαράς μου βλέπω πως υπάρχουν πολλές φορές που συμπλέουμε στα δικτυακά μας ταξίδια...

ΥΓ. Αγαπητέ Δημήτρη, χωρίς να σε κουράζω, θα ήθελα να δεις το βιντεάκι που έχω ανεβάσει για τον Hopkins (πριν δυο αναρτήσεις). Δε θέλω να μου πεις τη γνώμη σου για τον Hopkins αλλά για το ίδιο το βιντεάκι, επειδή έχει να κάνει με το πώς ξεκίνησαν αρκετοί μπλουζίστες στο παρελθόν... Αυτό δηλαδή που περιγράφω και στο κείμενο της ανάρτησης...

evelina είπε...

Μπορεί να έχω πολύ λίγες γνώσεις(σχεδόν καθόλου )στο μπλουζ ,αλλά μουσικό αυτί μάλλον διαθέτω. Ωραίο κομμάτι που πραγματικά ακούγοντας το ,και όχι μόνο αυτό έμαθα να ταξιδεύω, σε άλλες ηπείρους άλλες εποχές .Καλό βράδυ φίλε μου

Διάττων είπε...

Εβελίνα, αυτή είναι η μουσική που μ' άρεσε τόσο πολύ στο παρελθόν (και που συνεχίζει ακόμα και σήμερα), ώστε να μ' εντυπωσιάσει και να με αποσπάσει απ' την ελληνική. Δεν ξέρω πώς έγινε, κι ήταν όντως περίεργο που έγινε, αλλά έγινε! Γι' αυτό και λέω (μάλιστα, το 'χω πει κι άλλη φορά) πως οι γνώσεις μου για τη μουσική της χώρας μας είναι ελάχιστες ενώ για το Blues συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο...

Καλό σου βράδυ φίλη μου...

Margo είπε...

Πώς μου ξέφυγε αυτό το blog; Τόσο καιρό και είχα μείνει μόνο στο music arrows. Σε ευχαριστώ που μου το υπενθύμισες με την ανάρτηση για τον Philip Glass εδώ μέσα έχεις κάνει καταπληκτική δουλειά!
Καλό βραδάκι Diaton..
Σε χαιρετώ από Αθήνα όπου βρίσκομαι για λίγες μέρες.. να σαι καλά!

Διάττων είπε...

Margo, μου έδωσε ιδιαίτερη χαρά το μήνυμά σου! Ναι, η ιστοσελίδα μου έχει πάρα πολλά θέματα. Πιστεύω, θα τα λέμε... Καλό σου απόγευμα...