Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

Billy Boy Arnold - Squeeze Me Tight (2008)

Η αυτοκρατορία των 75ρηδων αντεπιτίθεται! Πως αλλιώς θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε το γεγονός όταν στην τρίτη χιλιετία (μ.Χ.) που διανύει ο πλανήτης μας ακούμε Blues τέτοιου επιπέδου, και μάλιστα, από ανθρώπους προχωρημένης ηλικίας; Κι όσο για το βασικό Bluesman που τιμάμε σήμερα, το διαπιστώσαμε και στις δυο προηγούμενες αναρτήσεις ότι, στην προσπάθεια μας να τον προσεγγίσουμε επαρκώς, τα λόγια ωχριούν μπροστά στην πραγματικότητα, ή ακόμα περιττεύουν!

Πρόκειται λοιπόν για τον "Μίστερ Ρυθμό", την προσωποποίηση του Ρυθμού στο Blues, τον ανεπανάληπτο Billy Boy Arnold! Στο video που ακολουθεί, βλέπουμε τον κορυφαίο αυτό εκπρόσωπο της μαύρης μουσικής να μπαίνει για άλλη μια φορά στο studio (2008) και να ηχογραφεί τον τελευταίο του - θέλω να πιστεύω, μέχρι στιγμής - δίσκο που έχει τίτλο "Billy Boy Sings Sonny Boy" (στη φωτογραφία εικονίζεται το εξώφυλλο του άλμπουμ). Όπως καταλαβαίνετε, ο μαθητής αποτίει φόρο τιμής στο δάσκαλό του και το αποτέλεσμα είναι αυτό το ουράνιο άκουσμα που απολαμβάνουμε στο τραγούδι "Squeeze Me Tight".

Μαζί με το γίγαντα Billy Boy (φωνή, φυσαρμόνικα και κιθάρα) έχουμε την ευκαιρία να δούμε άλλη μια θρυλική μορφή του Blues, τον βετεράνο της μουσικής σκηνής στα drums, τον Willie "Big Eyes" Smith (γεννημένος το 1936), ο οποίος στο παρελθόν διετέλεσε μέλος στις εκάστοτε μπάντες του μεγάλου Muddy Waters! Για όσους κατέχουν περισσότερα πράγματα στο Blues, θα αναγνωρίσουν ακόμα τον εξίσου βετεράνο μπασίστα Bob Stroger (φέτος βραβεύτηκε κιόλας, ενώ έχει κι αυτός συνεργαστεί με τον Muddy) καθώς και τον Billy Flynn στην κιθάρα (εντάξει, αυτός είναι μικρότερος)...



Ειλικρινά, προσπάθησα να μην κάνω και τρίτη συνεχή ανάρτηση με τον ίδιο καλλιτέχνη, για να μην κουράσω τους φίλους και τυχόν αναγνώστες της ιστοσελίδας. Δεν τα κατάφερα όμως επειδή τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα όταν κανείς έχει να κάνει με τον Billy Boy Arnold! Και ξέρετε γιατί; Γιατί... Billy Boy knows the Blues!...

2 σχόλια:

Αλίκη Τίλλη είπε...

Αυτός ο ''Mister ruthmos''πόσο μου αρέσει και πόσο με ξεσηκώνει και μου δημιουργεί ευορία...ακόμη δε μπόρεσα να το αναλύσω ¨))))
Τρομεροί όλοι τους στο παίξιμο κι η φωνή του Μπίλλυ ...καλά τι να πω άλλο...τέλειο ¨))))

Διάττων είπε...

Όλα έχουν να κάνουν με τη φωνή του Αλίκη. Κάτι έχει η φωνή του! Είναι αφάνταστα μελωδική και υπερσκελίζει ακόμα και τη μουσική. Στην ουσία δεν έχει ανάγκη να επενδύσει μουσικά τα τραγούδια του! Αλλά κι η μουσική που υπάρχει στα τραγούδια του είναι η πλέον ρυθμική! Κι αυτό συμβαίνει σ' ότι κι αν παίζει! Ε, λοιπόν, δεν ξέρω πώς γίνεται αυτό! Και σε τέτοια ηλικία; Δεν ξέρω αλλά έχω την εντυπωση πως τέτοιες συγκινήσεις μόνο το Blues μπορεί να προσφέρει... Δε συνεχίζω άλλο για να μη γίνομαι υπερβολικός...

Θα ήθελα όμως και μια μικρή χάρη αγαπητή μου φίλη. Θα ήθελα λίγο τη γνώμη σου για την κατάθεση που έκανα για τον Λάμπρο Πορφύρα στην ιστοσελίδα με τους Περιπάτους. Πρόκειται για ένα τρίπτυχο αφιέρωμα, λιτό αλλά θα έλεγα περιεκτικό. Ο Πορφύρας είναι απ' τους αγαπημένους μου Mεσοπολεμικούς Ποιητές! Και πρέπει να βγάλω την υποχρέωση που έχω σε όλους!

Καλή σου μέρα και καλό Σαββατοκύριακο σου εύχομαι. Κι άλλο ένα ευχαριστώ για τις επισκέψεις σου...