Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

Lhasa De Sela! Ρέκβιεμ Για Έναν Άγγελο!

Υπάρχουν περιπτώσεις που συμβαίνουν στην καθημερινότητά μας κι είναι άνευ ουσίας και περιεχομένου. Καλό είναι να τις αποφεύγουμε. Αν όμως είναι μοιραίο να συμβαίνουν και να απαιτούν ακόμα και τη συμμετοχή μας, κρίνεται σκόπιμο να μην αφιερώνουμε πολύ χρόνο σ' αυτές και γενικά να προσπαθούμε να τις ξεπερνάμε.

Αυτή όμως, όπως και να 'χει, είναι η εύκολη πλευρά των πραγμάτων. Γιατί ο τροχός της καθημερινότητας κυλάει και διαφορετικά. Δεν είναι λίγες οι φορές που μας υποχρεώνει να αντιμετωπίζουμε επώδυνες καταστάσεις. Πρόκειται για γεγονότα που, αφού μας καταπονούν και μας καταβάλουν πρώτα ψυχολογικά, καταληκτικά μας αναγκάζουν να ζητάμε τη βοήθεια του μόνου που - σε θεωρητικό επίπεδο - μπορεί να αποτελέσει βάλσαμο και να δώσει λύση (που, ίσως, τελικά και να μη μπορεί). Του παράγοντα Χρόνου...

Τη Lhasa De Sela την έμαθα αμέσως με το που κυκλοφόρησε στη χώρα μας η πρώτη της δισκογραφική δουλειά (La Llorona - 1997). Η φωνή της, άκρως χαρισματική και μαγευτική, μπήκε μονομιάς μέσα μου βαθιά και τα συνέτριψε όλα!...μ' ένα τρόπο θετικό!... Εκείνη την εποχή κρατούσα το CD της στα χέρια μου και νόμιζα πως είχα κατακτήσει τον κόσμο! Στη συνέχεια ακολούθησαν κι άλλοι δίσκοι της κι ότι ένιωθα γι' αυτήν ενισχύθηκε... Από τότε όμως συνέβησαν πολλά...

Σήμερα το τραγούδι της ανάρτησης έχει τίτλο «Χτυπούν Καμπάνες» (Bells Are Ringing) κι είναι από live στο Μόντρεαλ, στις 11 Απριλίου του 2009. Αποπνέει ένα κλίμα αποσύνθεσης, μια αποσύνθεση που, δυστυχώς, για την τραγουδίστρια δεν άργησε, ήρθε λίγο καιρό αργότερα, την Πρωτοχρονιά του 2010! Στο βίντεο, μάλιστα, που ακολουθεί, το πρόσωπό της δείχνει εμφανώς «αλλαγμένο» όπου μπορεί κανείς να διακρίνει τα πρώτα σημάδια της "αποχώρησης". Κι εκείνη, κάνοντας χρήση των τελευταίων ψυχικών της αποθεμάτων, ερμηνεύει το τραγούδι της και μας μαγεύει άλλη μια φορά, ενώ, εδώ κι αρκετούς μήνες πριν, γνωρίζει τι πρόκειται να συμβεί! Στο τέλος αφήνει κι ένα μορφασμό, κάτι σαν χαμόγελο πικρό, θυμίζοντας (σ' όσους έχουν προσβάσεις σε τέτοιου είδους αντιστοιχίες) ένα καταπληκτικό στίχο της σπουδαίας Ελληνίδας Ποιήτριας Μαρίας Πολυδούρη «Ζωή, πως με παρέδωσες μ' ένα φιλί στους δήμιους...».

Της ζητάω μέσα απ' τα βάθη της καρδιάς μου άπειρα συγνώμη για την έλλειψη αρτιότητας της συγκεκριμένης παρουσίασης αλλά έχω την πεποίθηση ότι από κει πλέον που είναι...ξέρει... Κι η ανάρτηση είναι προορισμένο να παραμείνει ημιτελής και να μην μπορεί να κλείσει... Την αφήνει ανοιχτή...η θύμηση (και όχι μόνο)...



Lhasa De Sela... Γεννήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου του 1972. Έφυγε ακριβώς πριν 26 μήνες, σε ηλικία μόλις 37 χρονών... Έφυγε νωρίς... πολύ νωρίς... Γιατί;...

Ήταν ένας Άγγελος!...

2 σχόλια:

Margo είπε...

Τίποτα δεν τελειώνει φίλε μου.. μόνο συνεχίζεται με άλλον τρόπο που τα δικά μας μάτια δεν μπορούν ή δεν έχουν μάθει να βλέπουν.
Στο πέρασμά της από αυτό τον κόσμο άφησε τα χνάρια της και στάλες από το φως της ψυχής της. Τυχεροί όσοι την γνώρισαν και όσοι θα την γνωρίσουν μέσα από τη μουσική της. Κατά κάποιο τρόπο μένει ζωντανή μέσα από εσένα, μέσα από εμένα και όσους την αγαπάνε..

Να μας ξαναμιλήσεις για εκείνη, είμαι σίγουρη πως οι δονήσεις των συναισθημάτων πάνε πολύ πιο μακριά απ' ότι φανταζόμαστε..

Όμορφο ξημέρωμα να έχεις!

Διάττων είπε...

Αγαπητή Margo, έχεις ένα πολύ μεγάλο συγνώμη που καθυστέρησα να σου απαντήσω κι άλλο ένα μεγάλο (ή μάλλον τεράστιο εδώ) ευχαριστώ, όχι μόνο γιατί ανταποκρίθηκες στο κάλεσμά μου κι επισκέφτηκες την ιστοσελίδα μου, όχι τόσο για το σχόλιό σου σε μια ανάρτηση που είχε ιδιαίτερη σημασία για μένα αλλά κυρίως γιατί θέλησες να μοιραστείς το όλο θέμα...

Λόγω ακριβώς της συγκεκριμένης περίπτωσης, δεν μπορώ να πω περισσότερα για τη Lhasa, παρά μόνο ότι θα προσπαθήσω κάποτε να επανέλθω. Ίσως μετά από καιρό (από πόσο;) να είναι λίγο πιο εύκολο... Ο Χρόνος θα δείξει... Και πάλι σ' ευχαριστώ αγαπητή μου φίλη... Καλό σου μεσημέρι...