Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

Junior Kimbrough - You Better Run

Ελπίζω μετά από τόσες αναρτήσεις να σκιαγραφήθηκε μ' επάρκεια η εικόνα ενός απ' τους πιο σημαντικούς Bluesmen που περιδιάβηκαν ποτέ τους δρόμους της παγκόσμιας μουσικής, του ανεπανάληπτου και καινοτόμου, Junior Κimbrough!...

Τελευταίο μέρος λοιπόν του αφιερώματός του και σαν επίλογο διάλεξα ν' ακούσουμε ένα - εξίσου με τα προηγούμενα - καταπληκτικό κομμάτι που έχει τίτλο «You Better Run»... Πρόκειται για ένα έξοχο «Blues πορείας» όπου η ρότα είναι αυστηρά καθορισμένη «κι ουδεμία παρέκκλισις είναι επιτρεπτή». Αυτή ήταν κι η γενική φιλοσοφία του σπουδαίου μουσικού που τιμάει το παρόν αφιέρωμα... Ταξίδι...ταξίδι και πάλι, το ταξίδι εδώ είναι συνεχές...

You Better Run λοιπόν...όταν πρόκειται για Junior Kimbrough...για να τον ακούσετε!...






Junior Kimbrough, ο άνθρωπος που τη δεκαετία του 90 έκανε τη δική του επανάσταση στο χώρο της μουσικής. Υποχρέωσε όλους τους ομότεχνούς του (κι όχι μόνο στο Blues) να βγάλουν νέες ταυτότητες...

Θα σε θυμόμαστε και θα σε αγαπάμε πάντα... Δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ Junior Kimbrough...

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012

Το Τελευταίο Blues Για Τον Louisiana Red!

Πρόκειται για εμβόλιμη ανάρτηση που δεν την είχα προγραμματίσει. Η θλιβερή πραγματικότητα αιφνιδίασε για άλλη μια φορά τους φίλους του Blues!

Η Τέχνη χάνει έναν έναν τους Πυλώνες της! Ο άνθρωπος του οποίου το όνομα ταυτίστηκε εντελώς με τη μουσική που έπαιζε και λάτρευε δεν υπάρχει πια! Χθες το Σάββατο (25 Φλεβάρη 2012) ο απροσμέτρητος Louisiana Red έφυγε απ' τη ζωή λίγες μέρες πριν κλείσει τα 80 του χρόνια (γεννημένος στην Αλαμπάμα των ΗΠΑ, στις 23 Μάρτη 1932)! Ένα τεράστιο κεφάλαιο στο Blues έκλεισε!

Είναι γνωστό (πάρα πολλές πηγές έχουν γράψει σχετικά) ότι στα πρώτα του χρόνια η ζωή του ήταν πολυτάραχη! Σώθηκε γιατί ασχολήθηκε με τη μουσική. Βοηθήθηκε από μεγάλα θηρία όπως τον Elmore James, τον John Lee Hooker και κυρίως τον Muddy Waters! Η βοήθεια αυτή όμως που δέχτηκε ξεπεράστηκε γρήγορα απ' το έμφυτο ταλέντο του! Η αξία του δεν άργησε να φανεί και δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι έφτασε στην κορυφή του Blues!

Παρουσιάζει πλούσια, εκτενή και σίγουρα αξιόλογη δισκογραφία... Το 1981 μετακόμισε μόνιμα στη Γερμανία... Στην Ελλάδα ερχόταν πολύ συχνά τα τελευταία χρόνια και για αρκετές μέρες κάθε φορά. Τελευταία είχε έρθει τον περασμένο Νοέμβρη κι είχε ήδη προγραμματίσει (το είχε στην ιστοσελίδα του) νέα επίσκεψή του στη χώρα μας το μήνα Μάρτη (το μήνα των γενεθλίων του).

Έχω πολλά να του θυμάμαι! Περάσαμε μαζί πάνω από 25 χρόνια! Εκείνος έπαιζε κι εγώ άκουγα. Εκείνος έδινε κι εγώ έπαιρνα. Εκείνος δίδασκε κι εγώ μάθαινα... Καλό σου ταξίδι ύψιστε κι ακούραστε καλλιτέχνη του Blues και της παγκόσμιας μουσικής, καλό σου ταξίδι μεγάλε δάσκαλε της ζωής, καλό σου ταξίδι γνήσιε φίλε της καρδιάς, καλό σου ταξίδι αέναε μύθε...

Το βίντεο που ακολουθεί «Where Is My Friend» επέχει θέση ύστατου φόρου τιμής στο όνομά του και στην ανεκτίμητη προσφορά του... Το τελευταίο Blues για τον Louisiana Red!

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Black Keys - Everywhere I Go (By Junior Kimbrough)

Πάμπολλες λοιπόν οι επιδράσεις που είχε ο Junior Kimbrough στο χώρο της μουσικής και θ' αυξάνονται ολοένα μέσα στα χρόνια που θα 'ρχονται... Έχοντας μιλήσει προηγουμένως για το μεγάλο (;) Buddy Guy, στη σημερινή ανάρτηση θα ασχοληθούμε με μια χαρακτηριστική περίπτωση, τους Black Keys, ένα (ιδιόρρυθμο λόγω σύνθεσης) ροκ-μπλουζ ντουέτο που σχηματίστηκε το 2001 στο Οχάιο των ΗΠΑ... Μέλη: Dan Auerbach – vocals, guitar και Patrick Carney – drums (ενώ απουσιάζουν τα άλλα όργανα και κυρίως το μπάσο).

Το ολιγομελές αυτό group το 2006 κυκλοφόρησε ένα δίσκο αποκλειστικά με τραγούδια του Kimbrough. Έχει τον τίτλο «Chulahoma, The Songs of Junior Kimbrough», με τη λέξη «Chulahoma» να αναφέρεται στη συγκεκριμένη περιοχή που έπαιζε ο σπουδαίος μουσικός. Το άλμπουμ περιέχει 6 τραγούδια και κλείνει με την ηχογραφημένη φωνή (!) της χήρας του Kimbrough, η οποία περήφανη, δηλώνει την ευχαρίστησή της που το ντουέτο παίζει Blues ακριβώς όπως ο σύντροφός της... Αξίζει όμως να σημειωθεί πως, κομμάτια του Kimbrough, οι Black Keys έχουν διασκευάσει και σε άλλους δίσκους τους.

Για την ιστορία, η δισκογραφία που παρουσιάζουν είναι η εξής:

The Big Come Up (2002)
Thickfreakness (2003)
Rubber Factory (2004)
Chulahoma, The Songs of Junior Kimbrough (2006)
Magic Potion (2006)
Attack & Release (2008)
Brothers (2010)
El Camino (2011)

Στο βίντεο που ακουλουθεί, ακούμε τους Black Keys στο εκπληκτικό τραγούδι του Kimbrough που έχει τίτλο «Everywhere I Go»...



Εγώ δε μπορώ, και πάλι θα το πω! Το γκρουπ μπορεί να είναι διμελές αλλά για μένα είναι τρία τα άτομα επί σκηνής. Παρίσταται κι ο Junior Kimbrough...

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

Ο Buddy Guy Παίζει Junior Kimbrough (Baby, Please, Don't Leave Me)

Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι ο Junior Kimbrough στο χώρο του Blues (αλλά κι όχι μόνο) άσκησε πολλές επιρροές. Αξίζει να σημειωθεί, ως απόδειξη των προαναφερθέντων, ότι ακόμα κι ο (αμφιλεγόμενος) Buddy Guy (δεξιοτέχνης της κιθάρας και με σημαντικές επιδράσεις αλλά και με «κοιλιά» σε μεγάλα διαστήματα της πολύχρονης καριέρας του, ιδίως τις τελευταίες δεκαετίες) το 2001 κυκλοφόρησε το άλμπουμ «Sweet Tea» το οποίο έχει 9 κομμάτια εκ των οποίων τα 5 προέρχονται απ' τον Junior Kimbrough!

Ένα απ' αυτά είναι και το τραγούδι «Baby, Please, Don't Leave Me». Το απολαμβάνουμε στο βίντεο που ακουλουθεί...










Δεν ξέρω εσείς πόσους μουσικούς μετράτε στο Live αυτό αλλά εγώ (προσεγγίζοντας, ανέκαθεν, τα πράγματα διαφορετικά) έχω την αίσθηση του ενός ατόμου παραπάνω. Εγώ, προσωπικά, βλέπω και τον Junior Kimbrough...

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

Το Blues Είναι Ταξίδι! Junior Kimbrough - I Gotta Try You Girl

Στο τρίτο μέρος του αφιερώματος στον Junior Kimbrough, θα ασχοληθούμε με τις επιδράσεις που δέχτηκε καθώς επίσης και με τη δισκογραφία του.

Λόγω ακριβώς του πολύ ιδιαίτερου (κιθαριστικού) στυλ που έπαιζε ο σπουδαίος μπλούζμαν, είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστεί από ποιους μουσικούς (προγενέστερους ή και σύγχρονούς του ακόμα) επηρεάστηκε. Επειδή όμως επιρροές, αναμφίβολα, πάντα υπάρχουν, με μια πολύ διεισδυτική ματιά (που ενέχει και ρίσκο), μπορούν να αναφερθούν τα ονόματα των John Lee Hooker, Robert Pete Williams, Mississippi Fred McDowell και Lightnin' Hopkins (ειλικρινά, ψάξτε να βρείτε το κομμάτι «Lonesome In My Home»). Κάποιοι που θα έδειχναν περισσότερο υπερβολικοί, θα έκαναν λόγο και για τους Son House, Robert Johnson, Frank Frost, Charley Patton, Scotty Moore (αν και είναι μάλλον περιττό να γράφονται όλα αυτά τα ονόματα, ο άνθρωπος στην τελική κινήθηκε απόλυτα μόνος, βάζοντας τη δική του ανεξίτηλη σφραγίδα στο χώρο του Blues)...

Όσο αφορά τη δισκογραφία, εκτός από κάποιες ηχογραφήσεις που έκανε στα μέσα της δεκαετίας του 60, άργησε πάρα πολύ να κάνει την εμφάνισή του! Ήταν άνθρωπος που δεν πρόβαλε τον εαυτό του, έπαιζε σε απόλυτα δικό του διαμορφωμένο χώρο κι όποιος ήθελε να τον ακούσει έπρεπε να πήγαινε εκεί! Απ' τη στιγμή όμως που εντοπίστηκε, του προτάθηκε να ηχογραφήσει αμέσως! Αυτό έγινε το 1992 (στα 62 του χρόνια) κι ο δίσκος του αυτός συγκλόνισε μεμιάς τη παγκόσμια μουσική σκηνή!

Όλοι τότε (Rolling Stones, Sonic Youth, U2 και πόσοι άλλοι ακόμα) έτρεχαν να δουν και ν' ακούσουν από κοντά τον Junior Kimbrough και να μάθουν περισσότερα γι' αυτό το μουσικό που «κρυβόταν» επί τόσες δεκαετίες. Ο ένας δίσκος έφερε τον άλλο και σύντομα ακολούθησαν κι επόμενα αξιόλογα άλμπουμς κι ο Junior Kimbrough έπρεπε να συνηθίσει να ζει σε πιο έντονους ρυθμούς...

Όσο για το Blues, με τίποτα πια δεν ήταν αυτό που ξέραμε. Ανανεωμένο κι εμπλουτισμένο, αναπνέοντας καλύτερα πια, απολάμβανε την ενατένισή του σε νέους ορίζοντες. Ο μεγάλος μουσικός το είχε αλλάξει οριστικά και αμετάκλητα, και το Mississippi (ειλικρινά, δε θα μπορούσε να ήταν άλλη η γενετειρά του) έπαιρνε το χρίσμα για άλλη μια φορά!...

Αναλυτικά η δισκογραφία του Junior Kimbrough είναι η εξής:

1966 First Recordings
1992 All Night Long
1993 Sad Days, Lonely Nights
1996 Meet Me in the City
1997 Do The Rump
1997 Most Things Haven't Worked Out
1997 Do the Rump!
1998 God Knows I Tried
2002 You Better Run: The Essential Junior Kimbrough

Θα ήταν σφάλμα, όμως, να ξεχάσουμε και τη φιλμογραφία του:

Deep Blues: A Musical Pilgrimage To The Crossroads (directed by Robert Mugge, written by Robert Palmer and released in 1992)
You See Me Laughin': The Last Of The Hill Country Bluesmen (released by Fat Possum Records in 2005)

Στο audio που ακολουθεί απολαμβάνουμε (με όλη τη σημασία της λέξης) τον Junior Kimbrough στο τραγούδι που έχει τίτλο «I Gotta Try You Girl»... Οι μυημένοι μπορούν να ετοιμάσουν και πάλι τις βαλίτσες τους. Ένα νέο ταξίδι ανοίγεται μπροστά τους...



Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Junior Kimbrough είχε ιδιαίτερη εμμονή με τον ντράμερ στον οποίο έδινε συγκεκριμένες (κι αυστηρές) εντολές να μην παρεκκλίνει της πορείας... Γι' αυτό και στη θέση αυτή χρησιμοποιούσε συγγενείς δικούς του ή ενός άλλου γίγαντα του Blues, του συγχρόνου του και συντοπίτη του R. L. Burnside... Συνεχίζουμε για το μεγάλο μπλούζμαν σε επόμενες αναρτήσεις...

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

Junior Kimbrough - All Night Long

David "Junior" Kimbrough (b. July 28, 1930), the most important and influential blues guitarist of the last decade of the 20th century, redefined the Blues! Junior's approach to music is hugely different from anything that came before him! An originator, Junior did more than build on certain tradition or perfect a certain style. Yes, Junior re-imagined the Blues! He made a sound for himself, a whole music field too!

When Junior was too small to help his father work the fields, his eldest sister stayed home with him. She was supposedly watching him the day he took his father's guitar "off the high shelf," where his father kept everything he didn't want his children fooling with. It became routine: when his father left for the fields, Junior carefully took down the guitar. He learned fast and well, well enough to teach a local white boy, Charlie Feathers, how to play.

Junior was still a young man when he stopped playing covers and stopped taking requests. Determined not to become just another "entertainer" or "performer," Junior realized playing covers only helped the composers or the artist who first recorded the song. He wasn't going to help anybody, ever again. From then on, Junior would only play Junior.

He might've been the first person in his family to work off the farm, but Junior never gave up his rural habits like throwing parties every Sunday night with his furniture dragged out in the yard so more people could fit. Before long Junior had to rent a one-bedroom apartment to get a break from the chaos he'd started at home. Junior's old house became more than a club. It was an entity: it was Junior's Place - and without help from a sign or telephone locals gathered on Sunday nights to drink and dance... At those years, one thing was for sure. Junior knew music, and he had a gift for songwriting... The rest is history (about his discography you have to wait until the next post).

Junior was 67 years old when died of heart failure on January 17, 1998 at Mildred's apartment in the Holly Springs public housing project, watching TV on her couch. Mildred Washington, his companion of 30 years, had been taking care of him. Junior Kimbrough still kept a one-room bachelor's apartment at the time of his death: immaculately clean, with nothing whatsoever on the walls or tables, no pictures, no tour posters, nothing. Junior knew what he had accomplished, and didn't need any souvenirs. He put his brand on the music worldwide!

Just listen the great Bluesman in the song which is titled "All Night Long". Enjoy it!

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

Junior Kimbrough, Ο Μεγάλος Αναμορφωτής Του Blues!

Η παγκόσμια μουσική κοινότητα πρέπει πια να το αντιληφθεί! Το Blues βρίθει καλλιτεχνών απροσμέτρητου βεληνεκούς κι ένας απ' αυτούς είναι κι ο ανεπανάληπτος Junior Kimbrough!...

Φοβερά καινοτομικός μουσικός, έφερε στη μουσική της καρδιάς μας πλήθος θετικών αλλαγών, οι κυριότερες απ' τις οποίες είναι:
1. «Έσπασε» τα κλασσικά στάνταρντς, κινήθηκε πέρα απ' το γνωστό σε όλους δωδεκάμετρο, ανοίγοντας νέους μουσικούς δρόμους, ακολουθώντας, κυρίως, ένα Blues (σταθερής) πορείας, ρυθμό που λάτρευε.
2. «Αναμετρήθηκε» στα ίσα με τα Boogie του θρύλου John Lee Hooker, κι είχε το ανάστημα να το κάνει, μιας και αυτά που έπαιζε ο ίδιος άγγιζαν - εξίσου - κατευθείαν την ψυχή, κι ήταν πιο νωχελικά, πιο μακρόσυρτα και πιο ταξιδιάρικα.
3. «Αναθεώρησε» τα κιθαριστικά σόλα των δεξιοτεχνών καλλιτεχνών (τα περισσότερα επιτηδευμένα κι επιδερμικά τύπου B. B. King και Buddy Guy) και τα έκανε «μη απαραίτητα» καθώς, όχι μόνο πρότεινε, αλλά επέβαλε και καθιέρωσε το δικό του αμίμητο, λιτό μινιμαλιστικό παίξιμο (one chord style)! Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο και ξεχωριστό τρόπο παιξίματος που δεν ταιριάζει καθόλου με τον πλανήτη «Γη» αλλά με τον πλανήτη «Όνειρο»!

Συνοψίζοντας όλα τα προηγούμενα δεν είναι υπερβολικό (κάθε άλλο) να πούμε ότι στη δύσκολη δεκαετία του 90, όταν όλοι οι ομότεχνοί του έκαναν απλά συντήρηση του ονόματός τους (με την καλή έννοια, πάντα) ήταν αυτός που βρέθηκε στο κατάλληλο timing, πήρε στις πλάτες του το Blues και στην κυριολεξία το έσωσε απ' τον κορεσμό και του έδωσε νέα πνοή και ώθηση να παίζεται και ν' ακούγεται και στους επόμενους αιώνες! Κατά συνέπεια, μετά την πρώτη αναγέννηση του Blues τη δεκαετία του 60 απ' τους Βρετανούς, τρεις δεκαετίες αργότερα, συνέβη και μια δεύτερη η οποία ταυτίζεται αποκλειστικά με τον Junior Kimbrough! Έτσι, σήμερα, το όνομα Junior Kimbrough δεν έχει απλά να κάνει με ένα χαρισματικό Bluesman κι ότι συνεπάγεται αυτό αλλά έχει να κάνει με ένα ορόσημο!... Το Blues λοιπόν του οφείλει τα μέγιστα κι αυτό πρέπει να το επαναλάβουμε πολλές φορές, όχι για να συνεισφέρουμε σε μια νοσηρή φιλολογία πάνω στη μουσική, αλλά γιατί ο άνθρωπος πραγματικά το αξίζει! David «Junior» Kimbrough απ' το Mississippi, αληθινά σ' ευχαριστούμε!

Νέο αφιέρωμα λοιπόν, 6 παρουσιάσεων αυτή τη φορά (!), σ' άλλον ένα γίγαντα του Blues (κι είναι απορίας άξιον πώς καθυστέρησε να γίνει στην παρούσα ιστοσελίδα). Σήμερα τον απολαμβάνουμε στο τραγούδι «Lord, Have Mercy On Me» (φράση που συνηθίζεται πάρα πολύ στη Blues μουσική σκηνή) και θ' ακουλουθήσουν ένα σύντομο βιογραφικό στα αγγλικά (2η ανάρτηση), οι επιδράσεις που δέχτηκε κι η δισκογραφία του (3η), οι επιδράσεις που άσκησε ο ίδιος (4η και 5η) καθώς κι ένας μικρός επίλογος (6η)...

Προειδοποιώ όσους δεν έχουν μεγάλη γνώση του χώρου, τα Blues του Kimbrough είναι κάτι σαν δίνη, κάτι σαν...χάσιμο... Εγώ κάθε φορά που τον ακούω, μετά αργώ πολύ να «επιστρέψω»... Όσοι γενικά δεν είναι συνηθισμένοι στα μουσικά ταξίδια, θα παρακαλούσα να μην ακολουθήσουν... Μόνο για τους μυημένους λοιπόν...



Τα τραγούδια σου πάντα μας ταξιδεύουν Junior Kimbrough... Άλλωστε, αυτό ήθελες κι εσύ...