Στην Ουγγαρία Υπάρχει Ελληνικό Χωριό Με Το Όνομα «Μπελογιάννης»!

Το χωριό «Μπελογιάννης» έχει συνολική έκταση 4,54 km² και πληθυσμό 1200 άτομα (απογραφή 2001). Βρίσκεται στην επαρχία Fejer, 60 χλμ. νότια της Βουδαπέστης, κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό Ivancsa, της σιδηροδρομικής γραμμής Βουδαπέστη - Pusztaszabolcs. Η πρόσβαση στο χωριό γίνεται μέσω ενός δρόμου μήκους 1 χλμ. περίπου, ο οποίος το συνδέει με τον κεντρικό δρόμο Ivancsa - Besnyo. Η συγκοινωνία μέσω του σιδηροδρομικού δικτύου είναι η πιο εξυπηρετική. Όμως, υπάρχει κι οδική συγκοινωνία, αφού όλα τα λεωφορεία της γραμμής Besnyo - Dunaujvaros σταματούν και στο «Μπελογιάννης».

Το χωριό είναι απ' τα νεότερα της Ουγγαρίας. Η ανοικοδόμησή του άρχισε στις 6 Μαΐου 1950 και χτίστηκε από εθελοντές - πολιτικούς πρόσφυγες του Εμφυλίου πολέμου (και με τη βοήθεια βέβαια του Ουγγρικού κράτους) στα πρώην αγροκτήματα του μεγάλου Έλληνα ευεργέτη και βαρόνου της Αυστρο-Ουγγαρίας, Γεωργίου Σίνα. Σε σύντομο χρονικό διάστημα ανεγέρθηκαν 418 σπίτια, σχολείο, παιδικός σταθμός, βιβλιοθήκη, λαϊκό μέγαρο, ιατρείο και δημαρχείο (με τον καιρό προστέθηκαν και δυο καφενεία).

Αρχικά ονομάστηκε «Gorogfalva», δηλαδή «Ελληνικό Χωριό» (Ελληνοχώρι), αφού προοριζόταν να φιλοξενήσει εξόριστους Έλληνες, αριστερούς του ελληνικού εμφυλίου πολέμου 1946-49. Στις 3 Απριλίου 1952 μετονομάστηκε σε «Μπελογιάννης» (Beloiannisz στα ουγγρικά) προς τιμήν του ήρωα της αντίστασης Νίκου Μπελογιάννη, ο οποίος είχε εκτελεστεί στην Ελλάδα λίγες μέρες νωρίτερα (ξημερώματα Κυριακής 30 Μαρτίου 1952), επειδή ήταν κομμουνιστής. Τότε το χωριό είχε 1.850 κατοίκους.

Ήταν η εποχή που πραγματοποιήθηκε ο πρώτος χωρισμός, των πολιτικών προσφύγων που αναγκάστηκαν να φύγουν απ' την πατρίδα τους. Αργότερα όμως, ακολούθησε κι ο δεύτερος χωρισμός που είχε πλέον να κάνει με την επιστροφή πολλών προσφύγων στη γενέτειρά τους. Ο επαναπατρισμός αυτός ξεκίνησε κιόλας το 1954, κορυφώθηκε μετά το 1974 αλλά συνεχίστηκε και μετά το 1982. Βέβαια, δεν επέστρεψαν όλοι, αρκετοί, ιδίως οι νεότεροι, έμειναν στο χωριό. Σήμερα η πλειονότητα των κατοίκων εργάζεται στις κοντινές πόλεις Szazhalombatta και Dunaujvaros. Πολλοί διατηρούν ακόμα την ελληνική ιθαγένεια.

Απ' τα πρώτα χρόνια, οι κάτοικοι του χωριού προσπαθούν να διατηρήσουν την Ελληνικότητα τους, τα ήθη και έθιμα τους. Γι’ αυτό απ' τα πρώτα χρόνια γιορτάζονται χωρίς διακοπή οι Εθνικές μας γιορτές και παραδόσεις.

Στο χωριό λειτουργεί σχολείο όπου διδάσκεται η ελληνική γλώσσα από ένα Έλληνα δάσκαλο που δουλεύει αποσπασμένος απ' το Υπουργείο παιδείας της Ελλάδας και μια ομογενή δασκάλα. Τα παιδιά που παρακολουθούν τα μαθήματα ελληνικής γλώσσας είναι περίπου 70. Οι εθνικές εορτές και των δύο κρατών, Ελλάδος και Ουγγαρίας, εορτάζονται από κοινού απ' όλους τους μαθητές. Στις 20 Αυγούστου κάθε χρόνου, απ' την αρχή της ύπαρξης του χωριού ως σήμερα, γιορτάζεται η ίδρυσή του.

Στην πλατεία του χωριού βρίσκεται ένα πολύ σημαντικό αξιοθέατο που δεν είναι άλλο απ' τη Βιβλιοθήκη (εικονίζεται στη διπλανή φωτογραφία) όπου φυλάσσονται μεταξύ άλλων και μερικά απ’ τα παλαιότερα φύλλα της ιστορικής εφημερίδας των Ελλήνων «Λαϊκός Αγώνας». Επίσης, άλλα σημεία αναφοράς είναι το Ιατρικό κέντρο, το Πολιτιστικό Κέντρο, τα χορευτικά τμήματα, η ποδοσφαιρική Ομάδα ΑΕΚ Μπελογιάννη, καθώς κι ο ελληνορθόδοξος ναός που κτίστηκε το 1996. Μάλιστα, στην επέτειο των 50 ετών απ' την ίδρυση του χωριού, στην εκκλησία λειτούργησε ο Οικουμενικός Πατριάρχης!...