Πρόσφορο Το Έδαφος Στην Ελλάδα Για Τις Ακροδεξιές Ύαινες Του Φασισμού!

Είναι πολύ συνηθισμένο το φαινόμενο η διαμαρτυρία κι η οργή να εκφράζονται και να παρατηρούνται απ' άκρη σ' άκρη στην πατρίδα μας τον τελευταίο καιρό, θέλω όμως να πιστεύω πως έχω το δικό μου τρόπο να παρουσιάζω θέματα αντίστοιχου περιεχομένου...

Αναμφισβήτητο γεγονός λοιπόν ότι οι μειώσεις στα εισοδήματα των μισθωτών και των συνταξιούχων είναι συνεχείς. Μειώσεις και μειώσεις, μειώσεις ολοένα. Κι απ' την άλλη φόροι, φόροι και φόροι... Φόροι ανελέητοι παντού! Αύξηση του ΦΠΑ, Φόρος Εισοδήματος, Χαράτσι μέσω της ΔΕΗ, Ενιαίο Τέλος Ακίνητης Περιουσίας, Ειδική Εισφορά Αλληλεγγύης (κι άλλοι επιμέρους φόροι)...

Εδώ λοιπόν προκύπτει μια σειρά από εύλογα ερωτήματα. Τι άλλο πια θα σκαρφιστούν και θα εμπνευστούν τα φασιστικά ανθρωποειδή που - εδώ και δεκαετίες - λυμαίνονται τη χώρα; Σε ποιους "απευθύνονται" μ' αυτή την άθλια φοροεισπρακτική συμπεριφορά; Λες κι η Ελλάδα ξαφνικά γέμισε από πάμπλουτους αργόσχολους εισοδηματίες, τη στιγμή που κι οι κροίσοι πλέον, με τη διεθνή κρίση που υπάρχει, είναι ελάχιστοι ανά τον κόσμο. Κι ακόμα, πού αποσκοπούν; Να μειώσουν το υπέρογκο έλλειμμα και το δυσδιάκριτο δημόσιο χρέος; Μα αυτοί το δημιούργησαν! Είναι σα να ζητάμε από ένα εγκληματία να δώσει πίσω τη ζωή σ' αυτόν απ' τον οποίον την αφαίρεσε! Επιτέλους, με όλ' αυτά αποκαλύπτονται τα ελεεινά κίνητρα κάτω απ' τα οποία υποκινούνται. Δεν παραγνωρίζω την ύπαρξη των τεράστιων διεθνών συμφερόντων (αλήθεια, πώς θα μπορούσα), αλλά οι ντόπιοι διαχειριστές της εξουσίας δε μπορεί και δεν πρέπει να είναι τόσο - μα τόσο; - ανθέλληνες κι ενδοτικοί!

Κι όμως! Απέδωσα βαρύτατους χαρακτηρισμούς στην προηγούμενη παράγραφο και θα τους αποσύρω αμέσως! Για την ακρίβεια θα τους μεταθέσω αλλού. Κι εδώ καλούμαι να εξηγήσω αναλυτικά για να μην κατηγορηθώ ότι στο λόγο μου (και στις απόψεις μου) υπάρχουν παραλογισμοί κι αντιφάσεις... Πριν αρκετά λοιπόν χρόνια - μιλάω για το επάρατο 1967 - στην πλούσια ελληνική ιστορία έκανε την εμφάνισή της - δια της βίας, έχει σημασία η αναφορά του όρου - μια στυγνή δικτατορία, η Χούντα των Στρατιωτικών η οποία διήρκεσε 7 ολόκληρα χρόνια!

Κι εδώ είναι ακριβώς το πιο χαρακτηριστικό, το πιο λεπτό σημείο που οι περισσότεροι σήμερα αγνοούν (ή "αρνούνται" να κατανοήσουν). Ο "Σκοταδισμός" αυτός φαινομενικά μόνο έληξε γιατί στην ουσία δεν έπαψε ποτέ! Μπορεί οι βασικοί του πρωτεργάτες να σταμάτησαν τη "δράση" τους μετά την επταετία, όμως ο μωρός ελληνικός λαός (έχω ξαναγράψει γι' αυτό το άμορφο σύμφυρμα μάζας) που του "άρεσε" ο συγκεκριμένος επιζήμιος τρόπος διακυβέρνησης, αποφάσισε να τον συνεχίσει! Έτσι, στα χρόνια που ακολούθησαν, κατέληξε να εναλλάσσει στην εξουσία δυο σαθρούς πολιτικούς μηχανισμούς, ενθρονίζοντας σε κυβερνητικούς θώκους πότε τα χαμερπή υποκείμενα της Ν.Δ. (Νέα Δολοφονία) και πότε τα δύσμορφα σαρκοβόρα αρπαχτικά, τα θλιβερά ΠΑΣΟΚόνια. Αποτέλεσμα αυτής της φριχτής κι επαναλαμβανόμενης τραγωδίας είναι η αποπνιχτική πραγματικότητα που βιώνουμε όλοι σήμερα. "Τις πταίει, λοιπόν;" είναι το τελευταίο ερώτημα που προκύπτει, κι η απάντηση θεωρώ ότι είναι η πλέον προφανής. Τη γνωρίζει μέχρι κι η - δύσμοιρη εκ του αποτελέσματος - σημαία της φωτογραφίας...

Και για να προλάβω κάποιους που θα "σπεύσουν"... Δε θεωρώ τον εαυτό μου έξυπνο αλλά ούτε κι υποδύομαι αυτό το ρόλο. Ούτε η μέχρι τώρα πορεία του βίου μου έχει να αναδείξει πράξεις που να προκαλούν το θαυμασμό και το χειροκρότημα του πλήθους. Υπάρχουν όμως κάποια πράγματα για τα οποία μπορώ να να αισθάνομαι υπερήφανος, ένα εκ των οποίων είναι και τούτο! Από τότε που απέκτησα αντίληψη για τα ελληνικά πολιτικά δρώμενα (κάπου εκεί στα 1980, 1981) ποτέ δε συμπορεύτηκα με την ολέθρια Δεξιά παράταξη, χωρίς αυτό, βέβαια, να σημαίνει ότι οι εκάστοτε επιλογές μου είχαν να κάνουν με πολιτικούς φορείς ικανούς να αποτελέσουν ορατή κι αξιόπιστη λύση. Άλλωστε, είναι δεδομένο πως ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ Η ΑΛΛΑΓΗ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΚΗΝΙΚΟΥ!...

Όπως και να 'χει όμως, ποτέ - το επαναλαμβάνω! - δεν ακολούθησα τη βδελυρή Δεξιά (είτε την πράσινη, είτε τη γαλάζια), κατ' επέκτασιν δεν έχω συνεισφορά στην καταστροφή και το διασυρμό της χώρας μου! Αυτό και μόνο μου επιτρέπει να έχω ήσυχη τη συνείδησή μου... Κρατάω λοιπόν τον αυτοσεβασμό μου και συνεχίζω αγωνιώντας πάντα για το μέλλον του τόπου μου... Η κατάσταση, ωστόσο, δείχνει ως ώρας μη αντιστρέψιμη... αδιεξοδική...

Διάττων Αβρός