Εκλογές 7 Νοέμβρη: Όχι Στους Υποψηφίους Των 2 Μεγάλων Ανθελληνικών Παρατάξεων

Άλλη μια μέρα εκλογών έφτασε όπου θα υποχρεωθούμε και πάλι να α-σκήσουμε το εκλογικό μας δικαίωμα. Μη σας ενοχλεί η λέξη "υποχρεωθούμε", είτε το θέλουμε είτε όχι πρέπει να ψηφίσουμε, κι αυτή τη φορά περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη.

Σ' αυτού του είδους τις εκλογές πρωταγωνιστεί η τοπική αυτοδιοίκηση κι αξιολογούνται οι δημοτικοί κι οι περιφερειακοί της άρχοντες. Φαινομενικά όμως, καθώς για μένα δεν ισχύει αυτό, τουλάχιστον όχι στην αυριανή πολιτική μάχη. Προλαβαίνοντας, μάλιστα, το δικό σας εύλογο ερώτημα, το διατυπώνω πρώτος εγώ: Τι ακριβώς διακυβεύεται στις εκλογές της 7ης Νοέμβρη και ποιος ο λόγος διενέργειάς τους;

Η απάντηση είναι προφανής και δίνεται αβίαστα. Αύριο κρίνεται μια σειρά από πολύ κρίσιμα ζητήματα που εδώ κι ένα χρόνο έχουν μπει στη ζωή μας - όλα έγιναν τόσο απότομα - και την ταλαιπωρούν αφάνταστα. Ζητήματα όπως το Δ.Ν.Τ., η Τρόϊκα, το Μνημόνιο, κι η παρουσία των εκάστοτε ευρωπαϊκών επιτροπών που στο όνομα της αποπληρωμής του ελληνικού δημόσιου χρέους, ελέγχουν τα πάντα στη χώρα μας κι έχουν μετατρέψει ακόμα κι αυτή τη σκιώδη κι ενδοτική κυβέρνηση υπάλληλο των συμφερόντων τους!

Και είναι μόνο αυτά; Κάθε άλλο, υπάρχει και μια άλλη ομάδα προβλημάτων τα οποία συμπαρασύρονται και συνεισφέρουν πλέον στο να πηγαίνει η χώρα απ' το κακό στο χειρότερο. Ποια είναι αυτά; Μα είναι γνωστά σε όλους. Οι μισθοί κι οι συντάξεις περικόπηκαν, με τις συντάξεις ειδικά να τείνουν να μετατραπούν σε άπιαστο όνειρο για τις επόμενες γενιές. Οι εργασιακές σχέσεις διαρκώς μεταπηδούν σ' ένα καθεστώς που όλο και περισσότερο συμφέρει την εργοδοσία. Η πάταξη της φοροδιαφυγής είναι ανέκαθεν μια προσπάθεια που εκδηλώνεται μόνο μέσα σε θεωρητικά πλαίσια γιατί στην πράξη φαντάζει κάτι σαν «σεμινάρια για το ακατόρθωτο» ενώ κάθε φορά που η - εκάστοτε - κυβέρνηση πρέπει να μαζέψει χρήματα, ξέρει πολύ καλά ποιες τάξεις να πλήξει! Τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους! Η ανεργία κινείται σε υψηλά νούμερα ενώ πολύ σύντομα θα αγγίξει και τα δυσδιάκριτα! Η μετανάστευση γίνεται ανεξέλεγκτα πια χωρίς να εξετάζονται οι κατάλληλες ισορροπίες και ποσοστώσεις. Σ' όλη την ελληνική επικράτεια - ακόμα και στην πρωτεύουσα (περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα αλλά και πλησίον του κέντρου) - έχουν δημιουργηθεί γκέτος όπου βασιλεύει η βρωμιά, η αναστάτωση κι η εξαθλίωση κάθε μορφής. Το πρόβλημα έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις που δεν είναι υπερβολή αν πούμε πως σε αρκετές περιοχές οι ντόπιοι Έλληνες είναι μετανάστες στην ίδια τους την πατρίδα! Ο ήρεμος τρόπος ζωής κι η ασφαλής διαβίωση, ενώ παλιότερα υπήρχαν και χαρακτήριζαν θετικά την πατρίδα μας, τα τελευταία χρόνια έχουν παραχωρήσει τη θέση τους στη βία και στην τρομοκρατία, σε δυο έντονα φαινόμενα τα οποία τα υφιστάμεθα όλοι καθημερινά! Τα σύνορα εξακολουθούν πάντα να μην εμπνέουν εμπιστοσύνη καθώς αρκετά γειτονικά μας κράτη (Τουρκία, Σκόπια, Αλβανία) διαρκώς εγείρουν θέματα. Οι υποδομές για την Υγεία και την Παιδεία (δύο απ' τους πλέον σημαντικούς παράγοντες για την ανάπτυξη μιας κοινωνίας κι ενός κράτους γενικότερα) είναι ακόμα σε νηπιακό στάδιο παρόλο που έχουν περάσει 36 ολόκληρα χρόνια απ' την πτώση της Χούντας (αν κι εγώ προσωπικά πιστεύω πως η Χούντα δεν έφυγε ποτέ, κι ακόμα συνεχίζεται, έχοντας αλλάξει, μόνο, μορφή). Τι να πούμε στο τέλος και για τον Πολιτισμό, με την Πολιτεία να "εντυπωσιάζει" και σ' αυτόν τον τομέα, κατακλύζοντάς μας καθημερινά με ότι πιο ανεγκέφαλο και βδελυρό μέσω των - πάντα - κατευθυνόμενων ΜΜΕ. Και μιλάμε για Πολιτισμό, τη στιγμή που όλοι ξέρουμε πως οι Έλληνες στο παρελθόν - μόνο που τώρα φαντάζει περισσότερο απόμακρο από ποτέ - μεγαλουργούσαν απ' άκρη σ' άκρη στον πλανήτη! Εκεί λοιπόν καταντήσαμε. Απ' τη μια πλευρά να είμαστε περήφανοι για ότι λαμπρό μας κληροδότησαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι, αλλά απ' την άλλη να κλείνουμε το παράθυρο στο αύριο, μην έχοντας δικαίωμα στο όνειρο!

Μα γιατί γίνονται - ή και γιατί γράφονται - όλ' αυτά; Άλλο ένα ερώτημα που έρχεται με τη σειρά του να διατυπωθεί που και σ' αυτό όμως η απάντηση είναι προφανής και δίνεται εξίσου αβίαστα! Όλ' αυτά συμβαίνουν κυρίως για 2 λόγους. Πρώτον γιατί υπάρχουν δυο ολέθρια (ακρο)δεξιά κόμματα (ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία), δυο καθόλα ανθελληνικές παρατάξεις που οδηγούν βαθμηδόν τη χώρα προς την καταστροφή κι έχουν το θράσος - αν είναι δυνατόν! - να ζητούν απ' τους πολίτες της να αποδεχτούν αυτήν την κατάσταση και να συμπλεύσουν! Και δεύτερον γιατί όντως ο ελληνικός λαός (ή πιο σωστά η ελληνική Μάζα) τελικά συνηγορεί!

Ας μην κρυβόμαστε όμως! Ας υποθέσουμε ότι ένα μαγικό (δηλαδή ανύπαρκτο) ραβδί ισοπέδωνε αύριο τα ποσοστά των 2 μεγάλων επιζήμιων παρατάξεων (για όσους δεν το κατάλαβαν, ήδη μετατρέψαμε τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές σε βουλευτικές, άλλωστε το είπαμε, το επιβάλλει η κρισιμότητα της συγκεκριμένης χρονικής συγκυρίας), μήπως αυτό τελικά θα έσωζε την πολυβασανισμένη και κουρασμένη πατρίδα μας; Και βέβαια όχι! Όχι γιατί - με δεδομένο ότι η παρούσα (οικονομική) κατάσταση τείνει να είναι μη αντιστρέψιμη - δεν υπάρχει μια τρίτη πολιτική δύναμη που να έχει τη βούληση και την ικανότητα να ηγηθεί της προσπάθειας να λυτρωθεί η χώρα μας απ' αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα. Τουλάχιστον δε βλέπω εγώ να υπάρχει κανένας τέτοιος σχηματισμός μέσα στο υπάρχον κοινοβούλιο...

Ε, τότε αφού δεν υπάρχει ορατή λύση προς τι όλ' αυτά; Γιατί αυτή η επιτακτικότητα της ψήφου που αναφέρθηκε στην αρχή; Μήπως έχουμε φτάσει σε πλήρες αδιέξοδο οπότε και πρέπει επίσημα να το ανακοινώσουμε; Τα επώδυνα ερωτήματα μπορεί να διατυπώνονται εύλογα το ένα μετά το άλλο, ωστόσο η λύση υπάρχει, μόνο που δεν είναι άμεσα ορατή! Αυτή είναι κι η δυσκολία της όλης υπόθεσης κι ας επιχειρήσουμε να τη δούμε με μια πιο διεισδυτική ματιά γιατί τελικά αυτό είναι το ζητούμενο.

Κακά τα ψέματα, αυτό που χρειάζεται σήμερα η χώρα είναι η καθολική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού (τουλάχιστον όπως εκφράζεται αυτό με ποσοστά μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο). Επειδή όμως αυτή η σκέψη φαντάζει - και είναι αναμφίβολα - απόλυτα ουτοπική, για να δράσουμε πιο εύστοχα και ουσιαστικά, αρκεί να ξέρουμε πού να εστιάσουμε, αρκεί να συνειδητοποιήσουμε πώς φτάσαμε σ' αυτό το επίπεδο αθλιότητας και ποιος ή καλύτερα ποιοι (γιατί είναι δύο οι ένοχοι) μάς οδήγησαν σ' αυτό το ελεεινό σημείο! Ναι, μα αυτό το ερώτημα έχει ήδη απαντηθεί σε προηγούμενη παράγραφο. Οπότε ήρθε η στιγμή για τη διεισδυτική εξήγηση που υποσχέθηκα.

Αν λοιπόν αύριο ισοπεδώνονταν σε ποσοστά τα δυο μεγαλύτερα κόμματα (θα έδινα τα πάντα γι' αυτό) είμαι απόλυτα πεπεισμένος πως απ' την επόμενη μέρα των εκλογών θα ξεκινούσαν διεργασίες για τη δημιουργία νέων πολιτικών φορέων, κι είναι αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε. Σίγουρα σε συνθήκες κοινωνικο - πολιτικών τριβών και ζυμώσεων δεν υπάρχει περίπτωση να μην αναπτυχθεί κάτι που να επιχειρήσει να πορευτεί μακράν της προϋπάρχουσας νοσηρότητας! Το επαναλαμβάνω, μπορεί να μην είναι μια λύση ξεκάθαρη και σαφούς περιεχομένου αλλά είναι αφάνταστα προτιμότερη απ' το να μας σπρώχνουν στο χείλος του γκρεμού και, μάλιστα, με τη συγκατάθεσή μας!

Αυτή είναι για μένα η εκτίμηση των αυριανών εκλογών (το περιεχόμενο κι η σημασία τους). Είμαστε υποχρεωμένοι - κατά την ταπεινή μου γνώμη - να καταψηφίσουμε τους σάπιους υποψηφίους που υποστηρίζονται απ' τις δυο μεγάλες δολοφονικές παρατάξεις. Αλίμονο, οι ύαινες κι οι λύκοι της πολιτικής έχουν δοκιμαστεί με τα πλέον επιζήμια για την πατρίδα μας αποτελέσματα, είναι καιρός πια να υιοθετήσουμε φιλελληνικούς προσανατολισμούς στις επιλογές μας. Είναι αδήριτη ανάγκη να αποκτήσουμε θετική συλλογική συνείδηση. Επιτέλους, πρέπει πια να πάψουμε να κωφεύουμε και να εθελοτυφλούμε... Στην αντίθετη περίπτωση μας περιμένει ο αφανισμός!

Διάττων Αβρός