Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010

Robert Pete Williams - Old Girl At My Door (1971)

Στην προηγούμενη ανάρτηση είπα πως δε μπορώ να ξεχάσω το Jimmy Rogers. Σήμερα θα πω το ίδιο για τον Robert Pete Williams. Πρόκειται για τον Bluesman που με το πολύ ιδιαίτερο (κι ωστόσο αναγνωρίσιμο) στυλ του δημιούργησε τη δική του μουσική σκηνή και σχολή...

Στο video που ακολουθεί τον βλέπουμε το 1971, στο Baton Rouge της Louisiana, να τραγουδάει "Old Girl At My Door"...

Robert Pete Williams! Αξεπέραστη φυσιογνωμία στο χώρο της (μαύρης) μουσικής...








4 σχόλια:

Alice Iocco είπε...

Πραγματικά REAL καλλιτέχνες ,και στη προκυμένη περίπτωση REAL BLUESMAN-REAL BLUES ! Γιατί όλοι αυτοί του παλιού καιρού, ερμήνευαν τα τραγούδια τους εμπνευσμένοι μέσα απ'τη ζωή τους και τα βιώματά τους κι η αυθεντικότητα είναι έκδηλη σ'ότι κι άν έχουν τραγουδήσει. 'Εξω απ'το ''σύστημα'' που τις επόμενες γενιές σάρωσε κάθε τι γνήσιο κι αυθεντικό στη μουσική σκηνή!

Διάττων είπε...

Έτσι είναι Αλίκη, όπως τα λες... Ειδικά, ο Robert Pete Williams αποτελεί χαρακτηριστική και μοναδική περίπτωση στο Blues (το έχω γράψει αρκετές φορές). Χαίρομαι πραγματικά που κατάφερα και του έκανα - πριν λίγο καιρό αν θυμάσαι - ένα μικρό αφιέρωμα (τώρα απλά θα επανέρχομαι σ' αυτόν...όποτε με φέρνει ο δρόμος).

Ξέρεις, ένας λόγος που άνοιξα την ιστοσελίδα αυτή είναι γιατί ήθελα να τιμήσω κάποιους ανθρώπους με ποιότητα κι εγνωσμένη αξία. Ονόματα που σε πάρα πολλούς, δυστυχώς, παραμένουν άγνωστα...

Alice Iocco είπε...

'Ετσι είναι, παραμένουν άγνωστα πολλά αξιόλογα άτομα δυστυχώς και παρ'ότι ζούνε σε μερική αφάνεια, είναι και παραμένουν διαχρονικές αξίες που εντοπίζονται απ'αυτούς που έχουν πραγματική αγάπη για τη μουσική ......καλή ώρα ο Δ.Α. :)))

Διάττων είπε...

Αχ, βρε Αλίκη... Να σου πω τι έγινε με το συγκεκριμένο είδος μουσικής. Πρώτα συνειδητοποίησα ότι μου αρέσει. Δεν επαναπαύθηκα όμως σ' αυτό, κι έτσι άρχισα μετά να ψάχνω τα πάντα, από ονόματα που έμειναν στο περιθώριο μέχρι ιδιαίτερες τάσεις και σχολές. Αλλά έτσι "δουλέυω" γενικά, σε κάθε κομμάτι της Τέχνης. Αυτό έκανα δηλαδή και με την Ποίηση...

Αλλά το θέμα δεν είναι τι κάνω εγώ. Αυτό δεν έχει καμμιά σημασία. Εγώ χαίρομαι κάθε φορά που βλέπω ότι υπάρχουν κι άλλοι που λειτουργούν το ίδιο...καλή ώρα η συνομιλήτριά μου :)))