Τρίτη 12 Μαΐου 2009

Μητέρα Ελπίδα!


Σ' αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να επικεντρώνουμε. Και να παραδειγματιζόμαστε! Η Ελπίδα για άλλη μια φορά κάνει αισθητή την παρουσία της με ένα πολύ ανάγλυφο τρόπο...

Να σημειωθεί πως η γυναίκα που πρωταγωνιστεί στο βιντεάκι, είναι μητέρα. Ότι πιο επίκαιρο λοιπόν, καθώς η γιορτή της μητέρας μόλις πέρασε...

2 σχόλια:

Δημήτρης είπε...

Φίλε Διάττων το αφιέρωμά σου στην ελπίδα προσφορά προβληματισμών αποτελεί στα δικά μου μάτια.

Σαφώς υπάρχουν και πολύ πιο δύσκολες περιπτώσεις όπως εκείνες ανθρώπων με παραπληγία ή άλλου τύπου προβλήματα υγείας.

Οι εικόνες αυτές μόνο δύναμη μπορούν να μας δώσουν για να υπερνικούμε δικά μας πολύ πιο μικρά ή πιο μεγάλα εμπόδια.

Ελπίδα δεν ξέρω αν μπορούν να μας δώσουν υπο την έννοια ότι προσωπικά την ελπίδα δεν δέχομαι ότι την έχω χάσει και επομένως να περιμένω παραδείγματα άλλων ανθρώπων για να συνεχίσω...
Άλλωστε πιστεύω ακράδαντα ότι η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία και υπό αυτή την έννοια αν πεθάνει η ελπίδα κάποιου αυτός ο κάποιος έχει πεθάνει ήδη και απλά δεν το χει καταλάβει...

κάπου, κάποτε, σε κάποια ανάρτησή μου είχα πεί αυτό:
"Και τι έγινε; Αλλαγή; Μήπως τολμάς να ελπίζεις και εσύ;

Άκου να δεις, στο είπα; Ναι βέβαια τώρα η ελπίδα θέλει προδιαγραφές με κορωνίδες την αρετή και την τόλμη. Έτσι διάβασα στις προθήκες των βιβλιοπωλείων, αυτό είναι το νέο best seller πώς να τολμάς να ελπίζεις, την ελπίδα την έκαναν προϊόν προς πώληση, σα να λέμε ότι το δικαίωμα στη ζωή πήρε τιμή και συσκευασία. Συσκευασία οικολογική να τους πεις που είναι και στη μόδα, φτάνει το πετρέλαιο στα όρια του, τελειώνει και από κάπου πρέπει να αρχίσουμε τον μετασχηματισμό στην παραγωγή, τι λες;"
Τότε λίγοι κατάλαβαν περί τίνος μιλούσα και για ποιο λόγο το είχα πει αυτό... Ή τουλάχιστον λίγοι ή κανένας εξέφρασαν ότι όντως κατάλαβαν αυτό που είχα πεί.
Περί ελπίδας σε συσκευασία μιλούσα, συσκευασία διαφόρων τύπων...
Συσκευασία από λόγια σε μπαλκόνια ή από προεκλογικούς "αγώνες" με ηχητικό background τους R n B ρυθμούς του JayZ...
Συσκευασία από τηλεοπτικές εκπομπές που είναι for the masses...
Συσκευασία από λιβάνι και κύριγμα κάποια Κυριακή σε διαφόρων τύπων συν-αγωγές...
και ο κατάλογος μακρύς Φίλε Διάττων...

Και ένα τελευταίο μήνυμα από μένα τον ελάχιστο: αγαπήστε τη ζωή και παλέψτε μέσα της, τότε νομίζω (μπορεί να κάνω και λάθος τεράστιο...) πως όχι απλά δεν θα χαθεί η ελπίδα αλλά πολύ περισσότερο τότε η ελπίδα θα είναι και ο οδηγός για τη συνέχεια.

Εμείς Διάττων τα λέμε!

*Συγγνώμη αν το σχόλιο είναι μεγάλο...

evelina είπε...

στην προκειμένη περίπτωση δεν νομίζω ότι φτάνει μόνο η ελπίδα,αλλά και η θέληση για ζωή...το να πιστέψεις ότι δεν διαφέρεις από τους άλλους και ότι μπορείς να αποδόσεις όπως όλοι χρειάζεται πράγματι τεράστια δύναμη...πάντος με συγλόνησε αφάνταστα όλο αυτό που είδα...