Ο Καλός Ηθοποιός Ξεχωρίζει Όπως Και Να 'χει, Με Δυο Λόγια: Ζώρας Τσάπελης

Ο Ζώρας - Ζωγράφος Τσάπελης δεν αποτελεί μόνο αξιοθαύμαστη μορφή του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου, αλλά παράλληλα και μια φιγούρα χαρακτηριστική κι αναγνωρίσιμη!...

Γεννήθηκε το 1921 στη Σαλαμίνα. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του «Εθνικού Θεάτρου» κι εκεί έκανε και την πρώτη του θεατρική εμφάνιση το 1945 στον «Επιθεωρητή» του Γκόγκολ. Τον ίδιο χρόνο έγινε και μέλος του Σ.Ε.Η. Έκτοτε εργάστηκε σε διάφορους θιάσους και περιόδευσε σε όλη την Ελλάδα . Στο «Εθνικό Θέατρο» υπήρξε πρωταγωνιστικό στέλεχος το διάστημα 1945 - 1946 και 1966 - 1978. Ακόμα συνεργάστηκε με το μουσικό θίασο Σκορδούλη-Κάσση, με το θίασο της Κατερίνας, με αυτόν των Τζ. Καρούσου-Ασπασίας Παπαθανασίου, με το θίασο Λαμπέτη-Παππά-Χορν (1953 - 55), με το θίασο «Μουσούρη», με το «Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο» του Μάνου Κατράκη και με πολλούς άλλους. Το 1958 συγκρότησε θίασο με την Ελένη Χατζηαργύρη και τον Τίτο Βανδή κι ανέβασαν τη «Μάγδα» του Σούντερμαν. Κατά τη διάρκεια της θεατρικής του καριέρας έπαιξε σε πάνω από 130 έργα...

Στον κινηματογράφο παρουσιάζει της εξής φιλμογραφία: Αδούλωτοι Σκλάβοι 1946, Κάλπικη Λίρα 1955, Αμαρυλλίς 1959, Ο Αλή Πασάς Κι Η Κυρα-Φροσύνη 1959, Αμόκ 1963, Ζήλεια 1963, Κοινωνία Ώρα Μηδέν 1966, Με Τη Λάμψη Στα Μάτια 1966, Εκείνος Κι Εκείνη 1967, Κοντσέρτο Για Πολυβόλα 1967, Ο Λαμπίρης Εναντίον Των Παρανόμων 1967, Το Παρελθόν Μιας Γυναίκας 1968, Όταν Η Πόλη Πεθαίνει 1969, Η Λεωφόρος Της Προδοσίας 1969, Πανικός 1969, Το Κορίτσι Του 17 1969, Το Λεβεντόπαιδο 1969, Ακόμα Μια Φορά Πριν Ξεψυχήσω 1970, Εν Ονόματι Του Νόμου 1970, Ο Μεγάλος Ένοχος 1970, Ορατότης Μηδέν 1970, Έσχατη Προδοσία 1971, Αυτοί Που Ξέχασαν Τον Όρκο Τους 1971, Ο Δρόμος Των Ηρώων 1971, Έρωτας Και Προδοσία 1972, Επιχείρηση Κράιπε Ο Τάφος Του Γ΄Ράιχ 1972, Οι Απάνθρωποι 1972, Οι Εκβιαστές 1972, Θέμα Συνειδήσεως 1973, Οι Γενναίοι Πεθαίνουν Δυο Φορές 1973, Η Δίκη Των Δικαστών 1974, Σατανάδες Στα Σχολεία 1982, Αγόρια Στην Πορνεία 1985...

Ο Ζώρας Τσάπελης πέθανε ακριβώς πριν 8 χρόνια, στις 11 Ιανουαρίου 2002. Αρκετά απ' τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα έζησε έχοντας αποσυρθεί. Κηδεύτηκε στο Πέραμα...

ΣΧΟΛΙΟ: Τον γνώρισα (δυστυχώς, όχι προσωπικά) μέσα απ' τις κινηματογραφικές ταινίες που προβλήθηκαν στην τηλεόραση. Δεν είχε πρωταγωνιστικούς ή μεγάλους ρόλους αλλά με τον χαρακτηριστικό "τύπο" που είχε, αρκούσαν μόνο πέντε λεπτά για να αναδείξει το ταλέντο του και να κερδίσει τον οποιοδήποτε (προσεκτικό) θεατή... Κι ο "τύπος" του; Ένας υπηρέτης της Τέχνης πάντα σοβαρός, αξιοπρεπής, αριστοκρατικός, ευγενής, γλυκομίλητος, διακριτικός, μακριά απ' το κυνήγι της δημοσιότητας... Θα τον θυμάμαι...

Για όποιον του αρέσει ο τιμώμενος ηθοποιός τής παρούσας ανάρτησης, άλλη μια διεύθυνση που μπορεί να επισκεφτεί είναι και εδώ: