Δυστυχώς, του έχω κάνει μερικές αναρτήσεις χωρίς να γνωρίζω το ελεεινό παρελθόν του, αλλά τώρα που το έμαθα, και με την ευκαιρία που το καλεί η μέρα, κάνω αυτήν την ανάρτηση για να το αποκαταστήσω...
Σαν σήμερα λοιπόν, γεννήθηκε το άθλιο κτήνος της φωτογραφίας, ο φασίστας Αυστριακός (ελληνικής καταγωγής) διευθυντής ορχήστρας. Η πρώτη μεγάλη ώθηση στη σταδιοδρομία του, δόθηκε το 1933, όταν σε ηλικία 25 ετών, ζήτησε ο ίδιος κι έγινε μέλος του Ναζιστικού Κόμματος! Από τότε, η καριέρα αυτού του αλήτη πήρε τα πάνω της! Μέχρι το 1945, ήταν ήδη γνωστός!
Όλ' αυτά τα χρόνια που η ανθρωπότητα ξεκληρίζονταν, οι αθώοι στρατιώτες στα χαρακώματα του πολέμου, οι ήρωες στα εκτελεστικά αποσπάσματα, κι ο άμαχος πληθυσμός μέσα στα σπίτια, αυτό το ανθρωποειδές, ως ευνοούμενος του φασισμού, διηύθυνε ορχήστρες!
Όνειδος! Κι η ίδια η Τέχνη δεν το έχει ανάγκη να αλλοιώνει το πάναγνο περιεχόμενό της, προσαρτώντας στις τάξεις της τέτοια σιχαμερά σκουλήκια! Ντρέπομαι ακόμα και για τον εαυτό μου για όλο το διάστημα που δεν ήξερα το παρελθόν του κι είχα αφεθεί να τον θαυμάζω. Ειλικρινά, ντρέπομαι! Και αηδιάζω!
Δε γράφω άλλα γι' αυτό το χαμερπές υποκείμενο, γι' αυτό το ανεκδιήγητο κάθαρμα, απλά έκανα την ανάρτηση για να αποκαταστήσω την πλάνη στην οποία είχα πέσει κι εγώ...
Διάττων Αβρός
Μοσχαράκι φρικασέ με μαρούλια
-
Υλικά
--------
Για το αυγολέμονο χυμό από δύο λεμόνια ,ένα αυγό και μιά κούπα απ'τον ζωμό
του κρέατος
Για το φρικασέ
1300 γραμμ. κρέας μοσχαρίσιο πον...
Πριν από 1 εβδομάδα
12 σχόλια:
Καλησπέρα φιλε Διάττων!
Κρατα μονο το καλλιτεχνικό κομμάτι και άσε την προσωπική του ζωή και τα πολιτικά του πιστεύω!
Ελπίζω να τα πέρασες όμορφα!!!
Αγαπητέ Φίλε Δημοσθένη... Όσο είμαι υγειής και διατηρώ ακόμα το μυαλό μου και τη μνήμη μου, δε μπορώ να αδιαφορώ για το φασισμό, όπως κι αν εκφέρεται αυτός, είτε πρόκειται για τη χιτλερική στρατιωτική εκδοχή του, είτε για τον οικονομικό φασισμό που βιώνει η χώρα μας... ο Φασισμός είναι ότι χειρότερο στην ιστορία της ανθρωπότητας και δε νομίζω ότι πρέπει να αδιαφορούμε. Δεν είμαι ήρωας για να κάνω κάτι περισσότερο αλλά θεώρησα έσχατη ηθική υποχρέωση να κάνω αυτή την ανάρτηση!
Πέρασα όντως ωραία αυτές τις μέρες κι ελπίζω να έκανες το ίδιο κι εσύ...
Καλά που έχουμε και σένα και μας ενημερώνεις :)).
Σαν διευθυντή Ορχήστρας τον θαύμαζα από παιδί κι ιδιαίτερα όταν πετούσε το τσουλούφι του κι έδινε τον τόνο :)
Δεν το γνώριζα Αλίκη, μέχρι τη στιγμή που ξεκίνησα να του μαζεύω υλικό για να του κάνω μια εκτενή παρουσίαση που θα του ταίριαζε αν δεν είχε το φασιστικό παρελθόν του.
Ειλικρινά το κάθαρμα αυτό έγινε γνωστό αφού προωθήθηκε απ' τη στιγμή που γράφτηκε στους Ναζί.
Συγκεκριμένα, απ' το 1933 (που πήρε μάλιστα και αριθμό εγγραφής, κάτι σαν ταυτότητα), μέχρι το 1945, κατάφερε κι έφτιαξε το όνομά του. Από κει και πέρα, και με την απομάκρυνση του χιτλερισμού, τον σεβάστηκαν λόγω του ονόματος που είχε ήδη φτιάξει και τον άφησαν και συνέχισε ώστε να αποκτήσει αυτό το μυθικό όνομα που έχει σήμερα. Το θέμα όμως είναι ότι όλα τα οφείλει εκείνη την εποχή, λόγω του ότι συνέναισε ο αλήτης και ζήτησε ο ίδιος κι έγινε μέλος του Ναζιστικού Κόματος...
Πες μου τώρα εσύ, μπορούμε να τα ξεχνάμε όλ' αυτά και να λέμε ότι είναι ένας διακεκριμένος καλλιτέχνης;
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ.
Ευχαριστώ για τις ευχές σου φίλε Γιάννη κι ανταποδίδω...
με προβλημάτισε η αναρτησή σου Διάττων...
ομολογώ πως δεν το ήξερα...
φυσικά ως μουσικό δεν παύω να τον εκτιμώ...
δεν ξέρω κατά πόσο πρέπει να κρίνουμε έναν μουσικό συνολικά μόνο με βάση την πολιτική του ζωή... εγώ προσωπικά αποκόπτω το καλλιτεχνικό έργο κάποιου από την προσωπικότητά του, άλλωστε για μένα το καλλιτεχνικό έργο έχει τη δική του προσωπικότητα
δηλαδή ας πούμε μπορώ να μην θαυμάζω και να αγαπώ τη μουσική του Θεοδωράκη μιας και έτσι νοιώθω επειδή στα νιάτα του ήταν στην νεολαία του Μεταξά;
δεν ξέρω...
βέβαια να σημειώσω πως το γενικόλογο "καλλιτεχνικό έργο" που αναφέρεται παραπάνω στην τοποθέτησή μου πιστεύω πως θα πρέπει να εξετάζεται ανα περίπτωση...
από την άλλη έρχεται και το ερώτημα τέχνη για την τέχνη ή στρατευμένη τέχνη... πολλοί καλλιτέχνες δεν είναι και δεν ήταν στρατευμένοι άλλοι πάλι ήταν και είναι... αυτές οι δύο κατευθύνσεις πρέπει να μπουν στο "τραπέζι", αυτή είναι η άποψή μου...
καλημέρα!
Δημήτρη διαφωνώ κάθετα με αυτά που γράφεις . Οι χιτλερικοί αιματοκύλησαν την ανθρωπότητα, αφάνισαν γενιές ανθρώπων, κι εμείς θα ψάξουμε να τους αναγνωρίσουμε και καλλιτεχνικες δεξιότητες; Το κτήνος αυτό στην ώριμη ηλικία των 25 ετών ασπάστηκε το χιτλερισμό. Αποδέχτηκε το να σκοτώνονται οι άνθρωποι για πλάκα! Τι μου ζητάς λοιπόν να αναγνωρίσω;
Όσο για ομοιότητες με το Θεοδωράκη, καμία σχέση! Ψάξ' το λίγο και θα δεις. Ο Θεοδωράκης εκείνη την εποχή ήταν περίπου 10 ετών όταν γράφτηκε στην ΕΟΝ του Μεταξά από ένα υποχρεωτικό νόμο που είχε βγάλει τότε ο Δικτάτορας και στρατολογούσε νέα παιδιά. Από κει και πέρα υπάρχουν οι αποδεδειγμένοι αγώνες του Μίκη κι εναντίον των Γερμανών αλλά κι αργότερα της Χούντας. Βέβαια, η πολιτική του σταδιοδρομία ελέγχεται γιατί έχει συνεργαστεί και με τα δυο σάπια ελληνικά δεξιά κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Αλλά ως εδώ, με τίποτα δε μοιάζει η περίπτωσή του με αυτή του κτήνους που εξετάζουμε, ο οποίος από μόνος του ζήτησε να ασπαστεί το φασισμό, απ' τον οποίον αναδείχτηκε κιόλας τα έτη 1933 ως 1945!
Γνώριζα για τις Ελληνικές ρίζες του, αλλά όχι για το Ναζιστικό παρελθόν του. :(
Είναι μεγάλο θέμα και δεν νομίζω είναι ο κατάλληλος χώρος για να το αναλύσουμε...Πάντως στα πιό πολλά συμφωνούμε, απλά δεν μου αρέσει να είμαι απόλυτος.
Πολλούς χαιρετισμούς φίλε μου.
Συμφωνώ μαζί σου φίλε μου ότι είναι μεγάλο θέμα και δεν είναι ο κατάλληλος χώρος για ανάλυση. Πραγματικά, το έχω αντιμετωπίσει αυτό σε πολλά θέματα, σε διάφορα blogs.
Ωστόσο, για το απόλυτο που λες, ναι, γίνομαι απόλυτος όταν κάποιος έχει αποδεχτεί το φασισμό. Αλλιώς αν δεν το καταδικάσουμε αυτό, είναι κάτι παραπάνω από εγκληματική αφέλεια! Δηλαδή, αν ζούσε ο Χίτλερ ακόμα, κι έπαιζε καταπληκτικό βιολί, θα πηγαίναμε σε συναυλία του; Αν κάποιος άλλος μας είχε ξεκληρίσει όλη μας την οικογένεια (γιατί αυτό σημαίνει φασισμός) εμείς θα βγαίναμε μαζί του για καφε;
Εννοείτε όχι....
Ξέρεις πια είναι η ειρωνεία?
Οτι η μητέρα του Χίτλερ πήγε σε 2 γιατρούς για να κάνει "'εκτρωση" και οι 2 αρνήθηκαν!!!!!
Αραγε πως θα αισθάνονταν μετά τα τραγικά γεγονότα?
Πως τα φέρνει η μοίρα κάποιες φορές. Αν δεν σε θέλει......
Κάτσε, τώρα γιατί μου έβγαλες είδηση! Ε, ναι, αν συνέβηκε κι αυτό... Όσο για τις τύψεις, δε ζουν πλέον οι γιατροί, αυτό θα μας πει κάποιος...
Πραγματικά, είναι απίστευτο τι καταστάσεις μπορεί να δημιουργήσει η ζωή. Από συμπτώσεις, άλλες συγκυρίες, μέχρι δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο...
Δημοσίευση σχολίου