Κινέζοι Μαθαίνουν Ελληνικά

Λατρεύουν τον Όμηρο, γνωρίζουν για την αρχαία Ελλάδα και θέλουν να μάθουν την ιστορία μας και τον πολιτισμό μας. Είναι Κινέζοι φοιτητές που τώρα, πλέον, μιλούν ελληνικά και χορεύουν συρτάκι. Οι περισσότεροι φιλοδοξούν να γίνουν διπλωμάτες ή στελέχη μεγάλων επιχειρήσεων και να εργαστούν στην Ελλάδα. Άλλοι, πάλι, θα γίνουν διερμηνείς ή ακόμα και πανεπιστημιακοί καθηγητές της ελληνικής γλώσσας.

«Οι φοιτητές αυτοί θ' αποτελέσουν τη γέφυρα που θα εδραιώσει τις σχέσεις ανάμεσα στην Κίνα και την Ελλάδα, στα επόμενα χρόνια» λέει η κ. Ματούλα Δουβαρτζίδου-Μαχαίρα, ομογενής, που άφησε την οικογένειά της στη Μελβούρνη (εκεί γεννήθηκε) για να πραγματώσει το όραμα της διάδοσης του ελληνικού πολιτισμού στην Κίνα.

H λέκτορας της ιστορικής αυτής διείσδυσης της ελληνομάθειας στην Κίνα, η εκπαιδευτικός και κοινωνιολόγος κ. Ματούλα Δουβαρτζίδου-Μαχαίρα, διαθέτει πολύχρονη πείρα στη διδασκαλία της Ελληνικής, έχει συγγράψει βιβλία για την Ελληνική ως δεύτερη ξένη γλώσσα και συμμετέχει ενεργά στην επιστημονική ομάδα του Προγράμματος «Παιδεία Ομογενών» του υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.

Μετά από ένα χρόνο παραμονής της στο Πεκίνο, η κ. Δουβαρτζίδου λέει ότι βασικός στυλοβάτης της στη δύσκολη αυτή επιλογή υπήρξε ο ζήλος και το ήθος των 18 φοιτητών της. Προσθέτει δε, ότι «είναι ανάγκη η Ελλάδα να αγκαλιάσει αυτούς τους φοιτητές. Να δώσει προτεραιότητα στα παιδιά μη ελληνικής καταγωγής που ενδιατρίβουν στις ελληνικές σπουδές».

Στο πρώτο έτος (η φοίτηση είναι τετραετής) την ελληνική γλώσσα διδάσκονταν 18 φοιτήτριες και φοιτητές οι οποίοι μάλιστα ζήτησαν από την λέκτορά τους να τους «βαπτίσει» με ελληνικά ονόματα. «Θεωρώ τους φοιτητές αυτούς φίλους και… παιδιά μου» λέει η κ. Δουβαρτζίδου. «Είναι ο Τάσος (αρχηγός της τάξης), η Αντωνία, η Σωτηρία, η Αλίκη, ο Πέτρος, ο Γιώργος, ο Γιάννης, ο Μανώλης, ο Μιχάλης, ο Λουκάς, η Κρυστάλλω κι άλλοι» λέει η εκπαιδευτικός και προσθέτει: «Τα μαθήματά μας δεν περιορίζονται μόνο μέσα στην τάξη. Τους μαθαίνω ελληνικούς χορούς, όλους τους χορούς, παραδοσιακούς και λαϊκούς. Χορεύουν από συρτάκι, μέχρι καλαματιανό. Ακούνε κι ελληνικά τραγούδια. Επίσης, τρώνε ελληνικά και μαθαίνουν την ελληνική κουζίνα. Ακόμα και να μαγειρεύουν. Μέχρι και κόκκινα αβγά βάψαμε το Πάσχα. Ακόμα κι οι ήχοι κλήσης των κινητών τους είναι ελληνικά τραγούδια».

Και συμπληρώνει: «Στόχος μας είναι να μεταλαμπαδεύσουμε την αγάπη για τον ελληνικό πολιτισμό σε μια χώρα με μια επίσης μακραίωνη κουλτούρα. Να μπολιαστούν με τις διαχρονικές αξίες του Ελληνισμού και στη συνέχεια να εξελιχθούν σε πολλαπλασιαστές του ελληνικού πολιτισμού και σε πρεσβευτές της παιδείας μας, ώστε μέσα απ' τη μαγιά αυτή να ξεπηδήσουν φιλέλληνες και ελληνολάτρες, που θα δημιουργήσουν μακροπρόθεσμα σχέσεις συνεργασίας με την Ελλάδα».

Η ίδια τονίζει ότι οι φοιτητές της γνώριζαν πολλά για την αρχαία Ελλάδα αλλά όχι και για τη σύγχρονη. «Αισθάνονται πως έχουμε μια κοινή, πανάρχαια ιστορία» λέει. Και συνεχίζει: «Οι Κινέζοι ξέρουν πως υπάρχει μια μικρή χώρα που λέγεται Ελλάδα, την έμαθαν κάπως καλύτερα με τους Ολυμπιακούς αλλά για την σύγχρονη Ελλάδα δεν ξέρουν πολλά. Πάντως, όπου σταθώ και όπου βρεθώ, όταν μαθαίνουν πως είμαι ελληνικής καταγωγής ζητούν να μάθουν για την Ελλάδα». Η ίδια δεν διστάζει ν' ανταποκρίνεται στις προσκλήσεις τους και να πηγαίνει στα σπίτιά τους ή να γνωρίζει μέρη της Κίνας μαζί τους. Μάλιστα, επισημαίνει: «Ο ζήλος των μαθητών μου να μάθουν ελληνικά είναι τόσο μεγάλος, κι απ' την άλλη, ο σεβασμός τους είναι τόσο ειλικρινής, που όλ' αυτά με γοητεύουν και θα μου έφταναν να μείνω στο Πεκίνο».

Από ελληνικής πλευράς, η μόνη ουσιαστική στήριξη που δέχθηκε το πανεπιστημιακό τμήμα «Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού» του Πεκίνου προέρχεται από ελληνικά πανεπιστήμια που έσπευσαν να συμβάλλουν σε ακαδημαϊκό επίπεδο.

Μάλιστα, πέρυσι επισκέφθηκαν την Ελλάδα τέσσερις από τους φοιτητές της, που συμμετείχαν σε πρόγραμμα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Οι φοιτητές, επιστρέφοντας στην πατρίδα τους, δήλωσαν γοητευμένοι με την Ελλάδα και τους Έλληνες. «Βρήκαν αυτό που περίμεναν, γιατί τους είχα δώσει μια ρεαλιστική εικόνα για τη σύγχρονη Ελλάδα», συμπληρώνει η κ. Δουβαρτζίδου...