Benin: Jac'Oho - Mandonoude

Ο ήχος του Benin σήμερα...

Benin: El Rego Et Ses Commandose - E Nan Mian Nuku

Κομμάτια που, απ' τη μακρόχρονη πείρα μου στη World Music, πιστεύω πως αξίζει κάποιος να τ' ακούσει (και όχι μόνο)...

Προσθέτω (4.00 μμ) και δεύτερη ανάρτηση στην ήδη υπάρχουσα, καθώς πέρασε ήδη μια μέρα και δε μου επιτρέπεται άλλο να το ξεχάσω. Χθες λοιπόν είχε τα γενέθλιά του ο παγκοσμίου φήμης διακεκριμένος έλληνας συνθέτης Μίκης Θεοδωράκης (κρητικής καταγωγής, γεννήθηκε στις 29 Ιουλίου 1925 στη Χίο). Όποιος θέλει να διαβάσει ένα μικρό, συνοπτικό και επαρκές αφιέρωμα στο μεγάλο συνθέτη, μπορεί να το κάνει εδώ.

Χρόνια Σου Πολλά Αέναε Μίκη...

Benin: Gnonnas Pedro Et Ses Dadjes - Dadje Von O Von Non

Το Benin είναι ένα φτωχό κράτος της Αφρικής με πληθυσμό περίπου 8.800.000 κατοίκους αλλά με υψηλό δείκτη θνησιμότητας, κυρίως, λόγω του AIDS. Μπορεί λοιπόν να έχει προβλήματα, η μουσική του όμως παραγωγή δεν υστερεί καθόλου. Στις μέρες που ακολουθούν θα παρουσιαστούν απ' αυτό το δικτυακό χώρο μερικά αξιόλογα δείγματα απ' τα μουσικά δρώμενα της χώρας... Στο audio της σημερινής παρουσίασης έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε ένα απόλυτα ρυθμικό τραγούδι...

Χίος, Ένα Μοναδικό Νησί

Είναι νησί ιδιαίτερο η Xίος. Oχι μόνον επειδή έχει όμορφες θάλασσες, αμμουδιές και φυσικές ομορφιές, αλλά γιατί εκεί υπάρχουν πράγματα μοναδικά στον ελληνικό χώρο: έχει την καστροπολιτεία του Aνάβατου, τον Kάμπο, τη Δασκαλόπετρα, τη μοναδική μαστίχα, τα Mαστιχοχώρια και τα μεσαιωνικά χωριά. Έχει μέρη πολύβουα και μέρη ερημικά, έχει μοναστήρια και ερημιές για να εξερευνήσετε.

H Xίος είναι το πέμπτο σε μέγεθος ελληνικό νησί με έκταση 807 τετρ. χιλιόμετρα. Tο βόρειο μέρος του νησιού είναι ορεινό και οι ψηλότερες κορυφές είναι οι δύο του Πεληναίου όρους με ύψος 1.297 μ. και 1.240 μ. αντίστοιχα. Το νότιο τμήμα της έχει πεδιάδες και λόφους, ο ψηλότερος εκ των οποίων δεν υπερβαίνει τα 500 μ. Mαζί με τα Ψαρά και τις Oινούσες αποτελούν το Nομό Xίου με περίπου 55.000 κατοίκους. Περιοχές που αξίζει να δείτε:

Χώρα

Είναι η πρωτεύουσα η οποία σφύζει από ζωή και κίνηση. Tα γραφικότερα σημεία της είναι η «Aπλωταριά», πλάι από την πλατεία Bουνακίου που ονομάστηκε έτσι επειδή οι έμποροι άπλωναν την πραμάτεια τους κι έχει γύρω γύρω διάφορα γραφικά καλντερίμια, καθώς και η παραλία με τις καφετέριες, που είναι η περιοχή της βόλτας.

Κάμπος

Λίγο νοτιότερα της Xώρας βρίσκεται ο Kάμπος, μια περιοχή μοναδική. Είναι κατάφυτος με πορτοκαλιές, λεμονιές, μανταρινιές και νεραντζιές και είναι χωρισμένος σε ιδιοκτησίες που περιβάλλονται από υψηλούς μαντρότοιχους. Αυτές οι ιδιοκτησίες ήταν παλαιότερα περίπου 200 και η κάθε μία είχε το διώροφο ή τριώροφο αρχοντικό, τα βοηθητικά οικήματα και το μαγκανοπήγαδο απ' όπου ποτιζόταν όλο το κτήμα. Τον Κάμπο είχαν επιλέξει οι Γενοβέζοι κατά τον 14ο και 15ο αιώνα για να κτίσουν τις επαύλεις τους και τον ίδιο τόπο διάλεξαν και οι ντόπιοι αριστοκράτες τα μετέπειτα χρόνια. Σίγουρα, πάντως, το θέαμα που θα αντικρίσετε δεν θα σας θυμίζει κανένα άλλο μέρος της Eλλάδας.

Δασκαλόπετρα

Εξι χιλιόμετρα περίπου βορειότερα της Χώρας βρίσκεται η Δασκαλόπετρα, ελάχιστα βορειότερα του Bροντάδου. Σύμφωνα με την παράδοση, εδώ άφησαν οι ναύτες τον τυφλό Όμηρο, μεταφέροντάς τον από την Ερυθραία. O βράχος είναι επίπεδος στην επάνω επιφάνεια με ίχνη από εδώλια στην περιφέρεια και μια σκαλιστή έξαρση με πόδια λιονταριού στη μέση. Πρόκειται για άγαλμα της Κυβέλης, φρυγικής θεάς που η λατρεία της μεταφέρθηκε στο νησί απ' την απέναντι ακτή της Iωνίας. H λαϊκή παράδοση θέλει αυτό το βράχο σχολείο, όπου ο Ομηρος δίδασκε τα ποιήματά του. O λαός την αποκαλεί «Δασκαλειό» και οι Ευρωπαίοι περιηγητές την ονόμασαν «Πέτρα του Ομήρου».

Μαστιχοχώρια

Βρίσκονται στα νότια του νησιού και πρόκειται για 24 χωριά και οικισμούς που παράγουν τη μαστίχα. Kάποια είναι καστροχώρια ήδη από τον Μεσαίωνα, όταν οι Γενοβέζοι θέλησαν να λύσουν το πρόβλημα της άμυνας και περιφρούρησης του πολύτιμου προϊόντος αυτών των χωριών από τις διάφορες πειρατικές επιδρομές. Στο κέντρο κάθε χωριού υπάρχει ο αμυντικός πύργος στον οποίο κατέφευγαν οι κάτοικοι σε περίπτωση επιδρομής. Οι δρόμοι των μεσαιωνικών οικισμών είναι στενοί, λιθόστρωτοι και συνδέονται με την κεντρική πλατεία του χωριού. Κατά διαστήματα σκεπάζονται από καμάρες (βότες). Tο Πυργί και τα Mεστά αποτελούν τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα της οχυρωματικής αρχιτεκτονικής της εποχής εκείνης.

• Tο Πυργί, γραφικό χωριό, γνωστό και σα «ζωγραφιστό», είναι το μεγαλύτερο από τα μεσαιωνικά χωριά της Xίου και ίσως το πιο ενδιαφέρον αρχιτεκτονικά και λαογραφικά.

• Tα Mεστά είναι το πιο καλοδιατηρημένο από τα μεσαιωνικά χωριά, αλλά και το πιο απομακρυσμένο. Για το χωριό υπάρχει μοναχά μία έξοδος και μία είσοδος.

• Να επισκεφθείτε οπωσδήποτε το Σπήλαιο της Συκιάς που βρίσκεται στα νότια του χωριού. Πρόκειται για ένα σπηλαιοβάραθρο μέσα σε ασβεστόλιθο με εξαιρετικά πλούσιο σταλακτιτικό διάκοσμο.

• Στα Aρμόλια θα βρείτε πως οι κάτοικοι ασχολούνται πολύ με την αγγειοπλαστική. Δυτικά, στον απέναντι λόφο θα δείτε το κάστρο των Aπολίχνων. Φαίνεται πως εκεί έμενε η φρουρά για την προστασία της ευρύτερης περιοχής. Σύμφωνα με την επιγραφή που υπάρχει κτίστηκε το 1440 από τον Nικόλα Mπάνκα Iουστινιάνι.

• Ως προς τα υπόλοιπα Μαστιχοχώρια, στον παραθαλάσσιο οικισμό του Eμπορειού θα βρείτε ένα γραφικότατο λιμανάκι και μια πολύ καλή παραλία για μπάνιο. Από τον λόφο του Προφήτη Ηλία, κοιτώντας προς τη θάλασσα, βλέπουμε αριστερά έναν άλλο λόφο που είναι το σβησμένο ηφαίστειο Ψάρωνας. Σε μια έκρηξη τα πολύ παλιά χρόνια σκέπασε τα βότσαλα της πλαϊνής από το Eμπορείο ακρογιαλιάς με αποτέλεσμα αυτά να μαυρίσουν και να ονομαστεί η παραλία αυτή Mαύρα Bόλια. Aυτά τα μαύρα βότσαλα συνδυασμένα με άσπρα δίνουν τα χιακής νοοτροπίας μωσαϊκά δάπεδα (βοτσαλωτά) σε αυλές σπιτιών και εκκλησιών.

• Aπ' τα χωριά του Νότου αξίζει ακόμα να επισκεφθείτε τα Θυμιανά, τον Kαρφά, την Kαλλιμασιά και την Kαλαμωτή.

Ανάβατος

O «Mυστράς του Aιγαίου» απέχει 25 χλμ. από τη Xώρα. Kτίστηκε (κατά την πιθανότερη εκδοχή) από τους ίδιους μαστόρους που έκτισαν το μοναστήρι της Nέας Mονής, κατά παραγγελία του αυτοκράτορα Kωνσταντίνου Θ΄ του Mονομάχου. Eίναι ένα χάρμα οφθαλμών αυτή η καστροπολιτεία όλες τις ώρες της ημέρας. Κατά τ' άλλα, να έχετε κατά νουν ότι λίγο πριν από τον Aνάβατο θα συναντήσετε τα Aυγώνυμα, έναν παραδοσιακό μεσαιωνικό οικισμό με ενοικιαζόμενα δωμάτια και ταβερνούλες. Εκεί μπορείτε να απολαύσετε υπέροχο ηλιοβασίλεμα.

Βολισσός

Eίναι η «πρωτεύουσα» των Bορειοχώρων (βορινής Xίου) και απέχει 40 χλμ. από τη Xώρα. Είναι κτισμένη στη ρίζα ενός λόφου, ενώ στην κορυφή του βρίσκεται ένα βυζαντινό κάστρο που σώζεται σε καλή κατάσταση. Θα την βρείτε εξαιρετικά γραφική και ήσυχη τη Bολισσό. Στα συν της περιοχής είναι το γραφικότατο λιμανάκι Λημνιά, το επίνειο της Bολισσού, και οι εξαίρετες παραλίες Mάναγρος, Mαγεμένα, Λήμνος, Λευκάθια και Aγία Μαρκέλλα. Στην τελευταία, που είναι και ο τόπος του μαρτυρίου της, υπάρχει ο ομώνυμος ναός, όπου κάθε 22 Iουλίου γίνεται μεγάλο πανηγύρι.

Aπό τη Bολισσό μπορείτε, επίσης, να συνεχίσετε για την πιο «πρωτόγονη» Xίο. Και αν αντέχετε «συγκινήσεις», εσείς και το αυτοκίνητό σας, μπορείτε να περάσετε μέσα από βουνά, λαγκάδια, εγκαταλελειμμένα χωριά και μέσω Ποταμιάς, Σπαρτούντας να φτάσετε στο Bίκη. Σε αυτές τις ερημιές θα δείτε πολλά αρπακτικά, σκαντζόχοιρους και αγριοκούνελα. Aυτό όμως που χαρακτηρίζει τη Xίο είναι οι τουλίπες την εποχή τους. Θεωρείται βέβαιο πως από εδώ την πήραν οι Oλλανδοί και την έκαναν εθνικό λουλούδι της χώρας τους.

Ψαρά

Το νησί των Ψαρών, κι από ιστορικής σημασίας και μόνο, αξίζει εξ' ορισμού.

Προτεινόμενες Διαδρομές:

Νοτιοδυτική Χίος (Χίος, Αρμόλια, Εμποριός, Πυργί, Ολύμποι, Μεστά, Λιμένας Μεστών, Αγία Ειρήνη, Λιθί)

Νοτιοανατολική Χίος (Καρφάς, Αγία Ερμιόνη, Μέγας Λιμιώνας, Θυμιανά, Άγιος Μηνάς, Αγία Φωτιά, Καλλιμασία, Καταράκτης, Κώμη)

Κεντρική Χίος (Άγιος Μάρκος, Νέα Μόνη, Άγιοι Πατέρες, Αυγώνυμα, Ανάβατος)

Βορειοδυτική Χίος (Αίπος, Βολισσός, Άγιο Γάλας, Κέραμος)

Βορειοανατολική Χίος (Βροντάδος, Δασκαλόπετρα, Λαγκάδα, Καρδάμυλα)

Ο Ελληνισμός Της Αιγύπτου

Την περίοδο 1830-1881 που σημειώνεται το πρώτο κύμα μαζικής μετανάστευσης Ελλήνων στην Αίγυπτο, αρχίζει κι η οργάνωση του ελληνισμού της Αιγύπτου σε συλλόγους και κοινότητες. Οι Έλληνες μετανάστες της Αιγύπτου έφεραν, στην καινούρια τους πατρίδα πολλές τέχνες, ανέπτυξαν την καλλιέργεια και το εμπόριο του βαμβακιού, αλλά δημιούργησαν και μια σειρά από αξιόλογες βιομηχανίες. Γρήγορα, επίσης, δημιουργήθηκαν σχολεία, εκκλησίες και νοσοκομεία. Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, το 80% της αιγυπτιακής οικονομικής ζωής εκείνης της εποχής, κινούνταν από Έλληνες. Με λίγα λόγια, ο ελληνισμός της Αιγύπτου συντέλεσε πολύ στην πρόοδο της χώρας, που τον φιλοξένησε.

Εδώ πρέπει να αναφερθεί ότι η πρώτη Τράπεζα στην Αίγυπτο, ήταν αυτή που δημιούργησε η οικογένεια Συνοδινού με την επωνυμία «Αγγλο-Αιγυπτιακή Τράπεζα», ενώ από Έλληνες δημιουργήθηκαν και η «Τράπεζα της Αλεξάνδρειας» καθώς και η «Γενική Τράπεζα της Αλεξάνδρειας». Είναι γνωστή, εξάλλου, η πνευματική ακμαιότητα του ελληνισμού της Αιγύπτου εκείνη την περίοδο, η σημαντική πνευματική και καλλιτεχνική δημιουργία. Πολλά θέατρα και κινηματογράφοι ήταν ελληνικά, ενώ το 1860 εκδόθηκε και το πρώτο περιοδικό έντυπο στα ελληνικά, για να ακολουθήσουν αμέσως μετά, πολλά περιοδικά, όπως τα «Γράμματα» και η «Νέα Ζωή».

Η παρακμή της ισχυρής μέχρι τότε παρουσίας του ελληνισμού της Αιγύπτου (έφτασε ακόμα και τα 140.000 άτομα), ήρθε με την επανάσταση του 1952, όταν η κυβέρνηση Νάσερ, εθνικοποίησε τη βιομηχανία βάμβακος, γεγονός που οδήγησε πρώτους τους μεγάλους Έλληνες επιχειρηματίες να εγκαταλείψουν την Αίγυπτο. Η επέκταση των εθνικοποιήσεων και σε άλλους κλάδους της οικονομίας, αλλά και η έκρυθμη κατάσταση που δημιουργήθηκε σε ολόκληρο τον αραβικό κόσμο, μετά την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, κορύφωσε τη φυγή του αιγυπτιώτη ελληνισμού.

Στο διάστημα 1957-1962, πάνω απ' το 70% των Αιγυπτιωτών Ελλήνων, εγκατέλειψαν τη χώρα. Παρέμειναν τότε, αρχικά, περίπου 20.000 άτομα, αλλά και πάλι έφευγαν διαρκώς, με αποτέλεσμα σήμερα να διαβιούν στην Αίγυπτο περίπου 3.000 Έλληνες, με τις μεγαλύτερες ελληνικές κοινότητες να είναι αυτές του Καΐρου και της Αλεξάνδρειας κατά πρώτο λόγο, και μετά οι κοινότητες Ισμαηλίας, Πορτ Σαϊντ και Καφρ Ελ Ζαγιάτ.

Η Ελληνική Κοινότητα Καϊρου παραμένει ένα ζωντανό κύτταρο που δρα μέσα στην Αίγυπτο, στην καρδιά του αραβικού κόσμου. Συνεχίζει την πλούσια φιλανθρωπική, πολιτιστική, πνευματική και κοινωνική της δράση διατηρώντας εκκλησίες, σχολείο, νοσοκομείο, γηροκομείο και ξενώνα, ενώ υπάρχει και η ίδρυση του Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου.

Όσο αφορά την Κοινότητα της Αλεξάνδρειας, αξίζει να γίνει ιδιαίτερη αναφορά στο "Τοσιτσαίο–Πρατσίκειο" Δημοτικό Σχολείο που είναι αμιγές ελληνικό. Λειτουργεί ως 6θέσιο δημοτικό με την υπαγωγή σ’ αυτό κι ενός τμήματος νηπιαγωγείου. Φορέας λειτουργίας του Σχολείου είναι η Ελληνική Κοινότητα Αλεξάνδρειας (ΕΚΑ) η οποία διαθέτει τις κτιριακές εγκαταστάσεις και καλύπτει τις πάγιες δαπάνες λειτουργίας. Στεγάζεται σήμερα στις κτιριακές εγκαταστάσεις της περίφημης "Σαλβαγείου Εμπορικής Σχολής" και βρίσκεται εντός του ιστορικού ελληνικού τετραγώνου, (οδός Μ. Αλεξάνδρου 63), όπου στεγάζονται η Ελληνική Κοινότητα, το Γενικό Προξενείο, το «Αβερώφειο» Γυμνάσιο και το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ). Διαθέτει 7 αίθουσες διδασκαλίας (έξι για το δημοτικό και μία για το νηπιαγωγείο) όπου σε κάθε αίθουσα υπάρχει κι από ένας υπολογιστής συνδεδεμένος με το διαδίκτυο για να μη μένουν πίσω τα παιδιά στον τομέα της ενημέρωσης και της τεχνολογίας. Εκτός των αιθουσών, το Σχολείο έχει ακόμα στη διάθεσή του ιδιαίτερη αίθουσα Πληροφορικής, μία αξιόλογη σχολική βιβλιοθήκη, ένα θέατρο υψηλών προδιαγραφών, ένα άρτια εξοπλισμένο κλειστό γυμναστήριο, κι ένα ανοιχτό αθλητικό χώρο διαστάσεων ενός κανονικού γηπέδου ποδοσφαίρου. Εκτός του σχολείου αυτού, και των όποιων άλλων ιδρυμάτων, στην Αλεξάνδρεια λειτουργεί κι Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο.

Γενικά στην Αίγυπτο σήμερα λειτουργούν πολλά ελληνικά σχολεία, σωματεία και σύλλογοι. Άλλο ένα παράδειγμα, στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Κοιλάδας στην πόλη Σοχάγκ, περίπου 500 χιλιόμετρα νοτίως του Καϊρου, λειτουργεί εδώ και μερικούς μήνες Τμήμα Ελληνικών Σπουδών.

Εκτός της έντονης δραστηριότητας των ανωτέρω κοινοτήτων, μείζονα θεσμό ελληνικού ενδιαφέροντος αποτελεί το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας το οποίο δραστηριοποιείται σε όλη την αφρικανική ήπειρο. Ακόμα, εξαιρετικά σημαντική είναι και η Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης, Ελληνορθόδοξο μοναστικό κέντρο που χρονολογείται από τον 6ο αιώνα και το οποίο αποτελεί τον κυριότερο πόλο έλξης πολιτιστικού και θρησκευτικού τουρισμού στην περιοχή της χερσονήσου Σινά.

Τα τελευταία χρόνια, έχουν γίνει από γνωστούς Έλληνες επιχειρηματίες αρκετές επενδύσεις στην Αίγυπτο, σε διάφορους τομείς με σημαντικά αποτελέσματα και πολύ θετικές προοπτικές. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται ο όμιλος Βαρδινογιάννη, ο οποίος επιχειρεί γεωτρήσεις για πετρέλαιο και η Χαρτοποιία Θράκης με την επωνυμία «Flora-Pyramis» η οποία έχει έντονη παρουσία στην αιγυπτιακή αγορά.

Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί, πως απ' τους σημαντικότερους θεσμούς που οργανώνει η Ελλάδα στην Αίγυπτο είναι οι εκδηλώσεις ανά διετία με την επωνυμία «ΚΑΒΑΦΕΙΑ» κι η απονομή των Διεθνών Βραβείων Καβάφη.


Φωτογραφίες: 1. Ελληνική εκδήλωση με πλήθος κόσμου την περίοδο ακμής του Ελληνισμού της Αιγύπτου, 2. η αυλή του ελληνικού σχολείου της Αλεξάνδρειας και 3. η σημαία της Αιγύπτου

Έλληνες Στο Σουδάν

Μετά την Αιθιοπία, περνάμε στο γειτονικό Σουδάν για να δούμε το ελληνικό στοιχείο που υπάρχει και εκεί.

Το 1902 δημιουργήθηκε η πρώτη ελληνική κοινότητα στο Χαρτούμ. Κατόπιν, ακολούθησαν κι άλλα σημαντικά γεγονότα, όπως η ίδρυση ελληνικού δημοτικού σχολείου το 1905, ενώ το 1908, ολοκληρώθηκε η ανέγερση του ελληνικού ιερού ναού του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.

Ελληνικές κοινότητες εκτός απ' το Χαρτούμ, ιδρύθηκαν στις πόλεις Πορτ Σουδάν, Ουάντ Μεντάνι, Ελ Ομπέϊτ, Γκεντάρεφ, Ουάου, Τζούμπας κ.α. Με πρωτοβουλία των κοινοτήτων δημιουργήθηκαν πολλοί σύλλογοι καθώς και η Ελληνική Λέσχη, το 1904, ο Σκοπευτικός Σύλλογος το 1907 και ο Ελληνικός Γυμναστικός Σύλλογος το 1908. Μεταξύ των διαφόρων συλλόγων και σωματείων που ιδρύθηκαν με πρωτοβουλία κυρίως των κοινοτήτων, ήταν η Λεσβιακή Αδελφότητα, ο Φιλεκπαιδευτικός Καρπαθιακός Σύλλογος «Ομόνοια», η Ηπειρωτική Αδελφότητα και ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος, σύλλογοι όλοι αυτοί που όμως δεν κατόρθωσαν να διατηρηθούν για πολλά χρόνια.

Στη δεκαετία του '50, η ελληνική παροικία αυξάνονταν διαρκώς για να γίνει στη συνέχεια η μεγαλύτερη κοινότητα αλλοδαπών στο Σουδάν. Μάλιστα, όταν το 1956 το Σουδάν έγινε ανεξάρτητο κράτος ζούσαν σ’ αυτή τη χώρα περίπου 6.000 Έλληνες και 1.000 Κύπριοι. Η ελληνική παρουσία ήταν ιδιαίτερη έντονη στην πρωτεύουσα Χαρτούμ, όπου όλα τα εστιατόρια, καφενεία, ξενοδοχεία, κινηματογράφοι και τα περισσότερα εμπορικά καταστήματα ήταν ελληνικά. Ωστόσο, το 1992, απέμειναν στο Σουδάν μόνο 500 Έλληνες και σήμερα ο αριθμός τους είναι μικρότερος, απ' τους οποίους περίπου 300 ζουν στην πρωτεύουσα Χαρτούμ. Οι περισσότεροι ομογενείς μας ασχολούνται με το εμπόριο ενώ μόνο ένας μικρός αριθμός εργάζονται ως υπάλληλοι. Σε ελληνικά χέρια, ανήκουν 8-10 εργοστάσια μεσαίου ή μικρού μεγέθους.

Η παρουσία του ελληνισμού είναι σημαντική και η Κοινότητα του Χαρτούμ, παρ’ ότι ολιγάριθμη (γύρω στα 300 άτομα), παρουσιάζει αξιόλογη δράση. Διαβιεί και διαπρέπει εδώ και ένα περίπου αιώνα στη σουδανική πρωτεύουσα, είναι άριστα οργανωμένη, συμμετέχει στα κοινά έμπρακτα και αποτελεσματικά και αναπτύσσει σημαντικό φιλανθρωπικό έργο. Συγκεκριμένα παρέχει πρόνοια, σίτιση, στέγαση και φοίτηση στους περίπου 50 Έλληνες πρόσφυγες της Κοινότητας Ουάου του Ν. Σουδάν, συντηρεί το Κοντομιχάλειο Εκπαιδευτήριο, τη Μητρόπολη και την εκκλησία, παρέχει δωρεάν στέγαση στους εκπαιδευτικούς και διοργανώνει αθλητικές εκδηλώσεις. Οι Έλληνες ομογενείς, παρά τον πολύχρονο πόλεμο Βορρά και Νότου, που είναι πηγή σημαντικών οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων, δραστηριοποιούνται κυρίως στο βιομηχανικό και εμπορικό τομέα. Ιδιαίτερα ενθαρρυντικό θεωρείται το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια οι νέοι αφού ολοκληρώσουν τις σπουδές τους στην Ελλάδα επιστρέφουν στο Σουδάν για να εργαστούν στις οικογενειακές επιχειρήσεις.

Η Ελληνική Κοινότητα διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με τις αρχές του Σουδάν και με το φιλήσυχο λαό της χώρας και τα μέλη της εξασκούν ελεύθερα τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Μερικά απ' τα αιτήματα της Ελληνικής Κοινότητας είναι η αποστολή δασκάλων στο Δημοτικό Σχολείο, ο εμπλουτισμός των σχολικών βιβλιοθηκών με σύγχρονα ελληνικά βιβλία κι η απόκτηση ενός σχολικού λεωφορείου, ώστε να μετακινούνται ασφαλείς οι μαθητές στο σχολείο του Χαρτούμ.

Οι Έλληνες Της Αιθιοπίας

Με τις 2 προηγούμενες αναρτήσεις, γνωρίσαμε, έστω και λίγο, τη μουσική της Αιθιοπίας. Χωρίς να αλλάξουμε προορισμό, ανανεώνουμε για μια μέρα ακόμα την παραμονή μας, και με τη σημερινή ανάρτηση, θα δούμε, εντός των ίδιων συνόρων, το ελληνικό στοιχείο που υπάρχει.

Δεν είναι λίγοι οι συμπατριώτες μας που έχουν διακριθεί και διαπρέψει για τις επιδόσεις τους σε όλους τους τομείς στη χώρα αυτή της Αφρικής. Και τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά.

Μια απ' τις μεγαλύτερες εξαγωγικές επιχειρήσεις καφέ ήταν αυτή που έστησαν οι Κεφαλλονίτες αδελφοί Λιβιεράτου, οι οποίοι ξεκίνησαν ως έμποροι σιτηρών στη Ρουμανία, μεταφέρθηκαν αργότερα στην Αίγυπτο, πήγαν στην Υεμένη για να φτάσουν στην Αιθιοπία και να δημιουργήσουν στη συνέχεια υποκαταστήματα σ’ όλα τα μεγάλα λιμάνια της Ερυθράς Θάλασσας, στη Μασσαλία και στη Νέα Υόρκη.

Οι ελληνικοί εμπορικοί οίκοι, όπως του Κάλου, του Λιβιεράτου, του Ευθυμιάτου, του Ασημακόπουλου, του Γεωργακά κ.α., μεσολαβούσαν στις αγγλικές τράπεζες ως εγγυητές υπέρ του αιθιοπικού κράτους.

Μυθιστορηματική ήταν και η ζωή του Φίλιππου Ζαφειρόπουλου ο οποίος γεννημένος το 1874 στη Κωνσταντινούπολη, ήρθε το 1896 στην Αιθιοπία συνοδεύοντας ως διερμηνέας και ταριχευτής αγρίων ζώων έναν Αμερικανό εκατομμυριούχο. Οργανωτής κυνηγετικών σαφάρι στην αρχή, ο Ζαφειρόπουλος διορίστηκε το 1904 απ' τον Βρετανό πρέσβη στην Αιθιοπία ως επιθεωρητής συνόρων. Αντιμετώπισε μεγάλες συμμορίες ατάκτων που κυνηγούσαν ελέφαντες για το ελεφαντοστό, κι έμαθε μέχρι και τις γλώσσες των ιθαγενών της περιοχής μεταξύ των συνόρων Αιθιοπίας και Κένυας με αποτέλεσμα να προσληφθεί στη συνέχεια ως διερμηνέας και γραμματέας αιθιοπικών υποθέσεων στη Βρετανική πρεσβεία της Αντίς Αμπέμπα. Το 1934 συνόδευσε τον αυτοκράτορα Χαϊλέ Σελασιέ στο ταξίδι του στη Βρετανία, απ' την οποία και παρασημοφορήθηκε.

Άλλοι γνωστοί Έλληνες ήταν ο προσωπικός γιατρός του αυτοκράτορα Χαϊλέ Σελασιέ, ο Ιάκωβος Ζερβός από την Κεφαλονιά, ο Κλεάνθης Μοσχόπουλος που είχε διοριστεί επικεφαλής της ασφάλειας του κράτους και ο Αριστείδης Βούλτσης, που ήταν διευθυντής του τμήματος τηλεφώνων στο υπουργείο Ταχυδρομείων της Αιθιοπίας, ενώ ο Βασίλης Διαμαντούρος είχε διατελέσει υφυπουργός στο υπουργείο Γεωργίας και Εμπορίου.

Εκδότης της πρώτης εφημερίδας που κυκλοφόρησε στην Αιθιοπία ήταν ο Κεφαλονίτης Ανδρέας Καββαδίας ενώ Έλληνες μηχανικοί, εργολάβοι και κτίστες ανήγειραν τις πρώτες μεγάλες οικοδομές από πέτρα και τούβλο. Ήταν επίσης από τους πρώτους που άνοιξαν εργοστάσια ποτοποιϊας, σαπουνοποιϊας, ελαιόμυλους, αλευρόμυλους, υφαντουργεία και άλλα. Το 1935 η ελληνική παροικία είχε ξεπεράσει τα 3.000 μέλη και όταν το 1936 οι Ιταλοί μπήκαν στην Αντίς Αμπέμπα, το 90% των καταστημάτων στο κέντρο της πόλης ανήκαν σε Έλληνες. Ελληνικές κοινότητες και σχολεία είχαν ιδρυθεί, εκτός απ’ την Αντίς Αμπέμπα, και σε άλλες πόλεις, όπως στην Ντίρε Ντάουα και στο Ντέμπι Ντόλο.

Στη μεταπολεμική περίοδο ο αριθμός των ομογενών στην Αιθιοπία διπλασιάστηκε κι έφτασε τις 7.000 περίπου. Η επανάσταση όμως που ανέτρεψε το Χαϊλέ Σελασιέ το 1974, έθεσε τέλος στην ευημερία της ελληνικής παροικίας. Οι περισσότεροι Έλληνες, επαναπατρίστηκαν, καθώς έχασαν τις περιουσίες που διέθεταν εκεί λόγω εθνικοποιήσεων, χωρίς να λάβουν καμία αποζημίωση. Σήμερα, απέμειναν περίπου 500 άτομα, απ' τα οποία τα περισσότερα ζουν στην πρωτεύουσα Αντίς Αμπέμπα, ενώ γύρω στους 50 διαμένουν στην περιοχή της Ντίρε Ντάουα.

Ethiopia: Mahmoud Ahmed - Tezeta

Έξοχη μπαλάντα που αποτέλεσε μεγάλη επιτυχία για τον Αιθίοπα Mahmoud Ahmed (γεννημένος στην Addis Abeba το 1941). Άλλο ένα διαμάντι απ' τη μαύρη ήπειρο!

Ethiopia: Mahmoud Ahmed - Hebo (1987)

Συνεχίζοντας το ταξίδι μας στις διάφορες μουσικές του κόσμου, κάνουμε άλλη μια εντυπωσιακή στάση στη μαύρη ήπειρο όπου βλέπουμε το σπουδαίο καλλιτέχνη Mahmoud Ahmed σ' ένα Αιθιοπικό Boogie (θα μπορούσαμε υπό μία έννοια να το πούμε κι έτσι).

Βέβαια, καταλαβαίνω, πως όλ' αυτά τα κομμάτια, είναι ιδιαίτερα ακούσματα και δεν αρέσουν εύκολα. Θα πρότεινα λοιπόν και μια δεύτερη ακρόαση (κι ίσως και μια τρίτη ακόμα), αν και το δικό μου αυτί, που είναι συνηθισμένο στη World Music, δε χρειάζεται πολλά! Εμένα, αυτά τα τραγούδια, μου αρέσουν εξ' ορισμού! Είναι τα διαμάντια της παγκόσμιας μουσικής!

Η Ελληνική Ομογένεια Της Βραζιλίας Σε Βιβλίο

Πριν ένα μήνα περίπου (8/6/09) πραγματοποιήθηκε στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας η παρουσίαση του βιβλίου της Βασιλικής Κωνσταντινίδου, “Os Guardioes Dαs Lembrancas (Οι Θεματοφύλακες Των Αναμνήσεων) αφιερωμένο στην ιστορία του ελληνισμού της Βραζιλίας.

Η παρουσίαση έλαβε χώρα σ' ένα μέγαρο της Πολιτείας του Σάο Πάολο με σύσσωμη την Ομογένεια της Βραζιλίας. Το παρόν έδωσαν ο Αρχιεπίσκοπος Μπουένος Άιρες και Νοτίου Αμερικής, ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στο Σάο Πάολο κι εκπρόσωποι άλλων αρχών.

Tο βιβλίο που εκδόθηκε με την υποστήριξη του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (Σ.Α.Ε.) Κεντρικής και Νοτίου Αμερικής, είναι μια δίγλωσση έκδοση στα ελληνικά και πορτογαλικά στην οποία βρίσκει κανείς βιογραφικά στοιχεία, προσωπικές ιστορίες και περιπέτειες Ελλήνων μεταναστών που έφτασαν στη βραζιλιανική γη και ρίχνει φως στην πορεία τους στη νέα πατρίδα μέσα απ' τα βιώματά τους και την ίδρυση των εκεί Ελληνικών Κοινοτήτων.

Στο σύνολό του, αποτελεί μια αξιόλογη μαρτυρία της θεμελίωσης της ελληνικής Ομογένειας στη Βραζιλία, υπερήφανης για την ελληνική της ψυχή και ταυτότητα που θα συμβάλλει στη διατήρηση της μνήμης. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό έργο, με πλούσια εικονογράφηση, ένα καλό παράδειγμα που θα πρέπει να κινητοποιήσει κι άλλους ερευνητές ώστε να μελετήσουν την ελληνική διασπορά σ' όλα τα μέρη της γης, όπου αυτή υπάρχει...

Και μιας και γίνεται λόγος για τη χώρα αυτή της Νότιας Αμερικής, να δούμε και το ελληνικό στοιχείο που υπάρχει εκεί. Η νεοελληνική γλώσσα διδάσκεται σε Πανεπιστήμια του Ρίο Ιανέιρο, του Αγίου Παύλου, της Κουριτίμπα, του Minas Gerais και της Μπραζίλια. Επίσης λειτουργεί στον Άγιο Παύλο Ελληνικό Σχολείο που φέρει το όνομα «Instituto Educacional Ateniense». Η ομογένειά μας υπολογίζεται γύρω στα 30.000 άτομα...

Οι Μικροί Βούλγαροι Ζωγραφίζουν Την Ελλάδα

Η μεγάλη συμμετοχή στον διαγωνισμό ζωγραφικής για παιδιά, που διοργάνωσε η Εστία του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού στη Σόφια, απέδειξε ότι η Ελλάδα, ο πολιτισμός κι η ιστορία της εξακολουθούν να εμπνέουν γενικότερα αλλά και να τροφοδοτούν την παιδική φαντασία ειδικότερα. Πόσω μάλλον στη Βουλγαρία, μια χώρα όπου η σύγχρονη Ελλάδα είναι ιδιαίτερα παρούσα.

Πάνω από 130 παιδιά από 14 πόλεις της Βουλγαρίας πήραν μέρος στον καλλιτεχνικό διαγωνισμό με θέμα: «Η Ελλάδα με τα μάτια των παιδιών» που διεξήχθη κατά τη διάρκεια της άνοιξης στη γειτονική μας χώρα. Τ' αποτελέσματα ανακοινώθηκαν σε μια ειδική τελετή στην Εστία του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού στη Σόφια, όπου και φιλοξενείται η έκθεση με τα έργα των μικρών διαγωνιζομένων.

Τα Βραβεία

Το πρώτο βραβείο απονεμήθηκε στη μικρή Ιβελίνα Νικόλοβα, 6 ετών, από την πόλη της Σιλίστρας, καθώς το έργο της ξεχώρισε, παρουσιάζοντας όλες τις πτυχές του διαγωνισμού: τα παιδιά, το περιβάλλον της Ελλάδας και την ειρηνική συμβίωση των δύο γειτονικών λαών. Το δεύτερο βραβείο πήρε η δεκατετράχρονη Ντεσισλάβα Κόεβα από τη Σόφια, της οποίας το έργο απεικονίζει τη Σαντορίνη και τη χαρακτηριστική της αρχιτεκτονική, ενώ το τρίτο βραβείο απονεμήθηκε στον επίσης δεκατετράχρονο Γκεόργκι Ράτσκοφ, από το Βέλικο Τύρνοβο, ο οποίος επέλεξε να παρουσιάσει σκηνές από την ελληνική μυθολογία και ιστορία...

Και μια και μιλάμε για τη γειτονική μας χώρα, να αναφερθούμε λίγο και στο ελληνικό στοιχείο που καταγράφεται σ' αυτή. Ο αριθμός των Ελλήνων (καταγωγή και ιθαγένεια) πλησιάζει τους 30.000 (εκ των οποίων αρκετοί είναι παλιοί πολιτικοί πρόσφυγες αλλά και φοιτητές). Στη Βουλγαρία δραστηριοποιούνται πολλοί σύλλογοι ελληνικού ενδιαφέροντος. Ο «Ελληνικός Εκπαιδευτικός Σύλλογος Σόφιας», σύλλογοι Ελληνο βουλγαρικής Φιλίας, η «Ομοσπονδία Πολιτιστικών και Εκπαιδευτικών Συλλόγων Σαρακατσάνων Βουλγαρίας», και διάφοροι πολιτιστικοί σύλλογοι όπως ο Σύλλογος Νεοελληνιστών Βουλγαρίας «Κωστής Παλαμάς», η «Ομάδα Φίλων Στέφαν Γκέτσεφ», το βουλγαρικό τμήμα της «Διεθνούς Εταιρείας Φίλων Νίκου Καζαντζάκη» κ.α.

Ελληνικό Σχολείο Στη Ζάμπια. Οι Έλληνες Της Ζάμπιας.

Ένα όραμα έγινε πραγματικότητα! Μετά από έναν δύσκολο αγώνα που διήρκεσε τέσσερα χρόνια, η Μη Κυβερνητική Οργάνωση (ΜΚΟ) «Ευρωπαϊκό Οπτικοακουστικό Δίκτυο» (EURONEM) που ανέλαβε την ανέγερση δημοτικού σχολείου σε μία απ' τις φτωχότερες και πιο δύσβατες χώρες της Αφρικής, τη Ζάμπια, έφερε πριν λίγους μήνες την αποστολή της εις πέρας! Το σχολείο, 750 τ.μ, με 7 αίθουσες διδασκαλίας και 2 αίθουσες καθηγητών σε μία περιοχή που δε διαθέτει σχολικά κτίρια στην πρωτεύουσα Λουζάκα, είναι έτοιμο!

Με την αποπεράτωσή του, η πρόεδρος του EURONEM Νάσια Μιχαλοπούλου δήλωσε τα εξής: «Είμαστε περήφανοι, γιατί μ' αυτό το σχολείο, αφήνουμε ένα πλούσιο έργο για την εκπαίδευση και τη μόρφωση αυτών των πάμφτωχων παιδιών, μια ελπίδα ζωής για το μέλλον, αλλά και γιατί θέτουμε τις βάσεις να γίνει η Ελλάδα κέντρο διακίνησης ιδεών και ανάπτυξης απ' την Ευρώπη προς τον Τρίτο Κόσμο».

Το EURONEM, γενικά, έχει να επιδείξει μία πολύ σημαντική δραστηριότητα επιλέγοντας κάθε φορά περιοχές που πραγματικά έχουν ανάγκη. Το σχολείο κτίστηκε με την οικονομική στήριξη της Hellenic Aid στο πλαίσιο του προγράμματος του υπουργείου Εξωτερικών για την Ανάπτυξη των υποανάπτυκτων περιοχών της Αφρικής, μια ανάπτυξη που θα αναχαιτίσει τα μεταναστευτικά ρεύματα προς την Ευρώπη.

Η οικονομική στήριξη των αφρικανικών χωρών από την Ε.Ε. άρχισε εδώ και 45 χρόνια, αλλά ενισχύθηκε απ' το 2000 και μετά. Ειδικότερα για τη Ζάμπια, η αναπτυξιακή βοήθεια της Ε.Ε. άρχισε ήδη απ' την ανεξαρτησία της, το 1964. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο της αναπτυξιακής πολιτικής της Ε.Ε., της οποίας μέρος είναι κι η χώρα μας, εντάσσεται το σχολείο που έκτισε η EURONEM.

Μιας και ο λόγος για τη Ζάμπια, να δούμε και το ελληνικό στοιχείο που υπάρχει στο κράτος αυτό της Αφρικής. Σύμφωνα με τα τελευταία τεκμηριωμένα στοιχεία που υπάρχουν, το 1996 στη Ζάμπια ζούσαν περίπου 700 Έλληνες, εκ τών οποίων, οι μισοί κυπριακής καταγωγής. Δύο είναι οι οργανωμένες ελληνικές κοινότητες της χώρας. Η πρώτη είναι η Ελληνική Κοινότητα της Λουσάκα, στην πρωτεύουσα, η οποία αριθμεί περίπου 300 άτομα. Εδώ, έχει συσταθεί και Σύνδεσμος Ελλήνων Της Λουσάκα και Περιχώρων, που φέρει την επωνυμία «Hellenic Association Of Lusaka And Districts». Στη Λουσάκα βρίσκεται ο ιερός ναός του Αγίου Αλεξάνδρου. Λειτουργεί, επίσης, ημερήσιο απογευματινό ελληνόγλωσσο σχολείο (το «Hellenic School of Lusaka») με 30 περίπου μαθητές και με εκπαιδευτικό προσωπικό αποσπασμένο απ' την Ελλάδα. Η δεύτερη οργανωμένη κοινότητα βρίσκεται στην πόλη Κίτουϊ, με την επωνυμία Ελληνική Κοινότητα Κόπερμπελτ (Copperbelt Hellenic Community). Εδώ βρίσκεται κι ο ιερός ναός του Αποστόλου Ανδρέα. Στην πόλη Λουάντα, βρίσκεται ο ελληνορθόδοξος ιερός ναός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.

Στις φωτογραφίες έχουμε τη σημαία της Ζάμπιας και εικόνες απ' το ελληνικό σχολείο της χώρας.

Φωσφορίζοντες Πιθήκους Δημιούργησαν Ιάπωνες Επιστήμονες!

Τη δημιουργία των πρώτων διαγονιδιακών πρωτευόντων θηλαστικών ανακοίνωσε ομάδα του πανεπιστημίου του Κέιο στην Ιαπωνία, συνδυάζοντας το γενετικό υλικό πιθήκων μ' ένα γονίδιο που κάνει το δέρμα τους να λάμπει στην υπεριώδη ακτινοβολία.

Τα αποτελέσματα του προγράμματος δημοσιεύτηκαν στο έγκυρο βρετανικό επιστημονικό περιοδικό «Nature». Για τους σκοπούς του όλου εγχειρήματος, τα πειραματόζωα ήταν οι μαρμοσέτες, ένα είδος μικροσκοπικών πιθήκων που συναντάται στη Βραζιλία. Επίσης, χρησιμοποιήθηκε ένα γονίδιο πράσινης λαμπιρίζουσας πρωτεΐνης, προερχόμενο από ένα είδος μέδουσας.

Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε ήταν η εξής: Το ξένο αυτό γονίδιο τοποθετήθηκε μέσα σ' ένα ιό, ο οποίος με τη σειρά του εισήχθη μέσα σε έμβρυα μαρμοσετών. Τα έμβρυα στη συνέχεια τοποθετήθηκαν σε θρεπτικό διάλυμα σουκρόζης και μετά από ένα διάστημα τοποθετήθηκαν στις μήτρες επτά ενήλικων θηλυκών. Τρεις απ' τις ανάδοχες μητέρες απέβαλαν, αλλά οι υπόλοιπες τέσσερις γέννησαν κανονικά. Τα πέντε συνολικά νεογνά που γεννήθηκαν, φέρουν όλα το συγκεκριμένο γονίδιο. Απ' τα πέντε, τα δύο το έχουν ενσωματωμένο και στα αναπαραγωγικά τους κύτταρα. Αυτό σημαίνει πως έχουν τη δυνατότητα να το μεταδώσουν στους απογόνους τους. Τα ζώα πάντως που κατέχουν αυτό το γονίδιο, αποκτούν μια πράσινη λάμψη όταν εκτίθενται σε υπεριώδη ακτινοβολία.

Το εν λόγω πείραμα θεωρείται πως ανοίγει νέους ορίζοντες στην ιατρική έρευνα. Αυτή είναι κι η άποψη της ομάδας του Κεντρικού Ινστιτούτου Πειραματόζωων του Πανεπιστημίου του Κέιο που έκανε το τόλμημα, κι ειδικά της αρχηγού της, Έρικα Σασάκι. Μ' αυτόν τον τρόπο, εξαιρετικά περίπλοκες κι επικίνδυνες αρρώστιες (Αλτσχάιμερ, Πάρκινσον) θα μπορούν να «τοποθετηθούν» και εξεταστούν σε φυσιολογίες πιο κοντά στην ανθρώπινη, καθώς οι πίθηκοι θεωρούνται πλησιέστεροι στη φυσιολογία του ανθρώπου απ' ότι τα ποντίκια.

Ωστόσο, δεν έλειψαν κι οι αντιδράσεις, απ' αυτούς οι οποίοι φοβούνται πως η συγκεκριμένη τεχνολογία, η οποία χρησιμοποιήθηκε με επιτυχία στα πρωτεύοντα θηλαστικά, ενδεχομένως κάποια στιγμή να χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία γενετικά τροποποιημένων ανθρώπων. Γενικά, είναι πάρα πολλοί αυτοί οι οποίοι συστήνουν προσοχή στο όλο θέμα. Οργανώσεις προστασίας των ζώων αλλά και ιατρικής ηθικής και δεοντολογίας, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για ποικιλία ενδεχομένων προβλημάτων, από αστάθμητους παράγοντες οι οποίοι μπορούν να δημιουργήσουν απρόσμενα προβλήματα (όπως η εμφάνιση καρκίνου), μέχρι παράνομες γενετικές τροποποιήσεις ανθρωπίνων εμβρύων.

«Υπάρχουν πολλά αναπάντητα ερωτήματα. Είναι μεγάλη η απόσταση από μια μαρμοσέτα που λαμπιρίζει σε μια μαρμοσέτα στην οποία τοποθετείται μια ανθρώπινη ασθένεια, είναι κάτι πολύ πιο σύνθετο. Επίσης, τίθεται και θέμα ηθικής, πρωτευόντως για τα ίδια τα ζώα και δευτερευόντως για το πού μπορεί να οδηγηθούμε στο μέλλον - αν θα είναι ηθικά αποδεκτό να τροποποιούμε γενετικά ανθρώπους» είπε η Έλεν Γουάλας, της βρετανικής μη κυβερνητικής οργάνωσης GeneWatch UK.

Η πρώτη απόπειρα δημιουργίας γενετικά τροποποιημένου πιθήκου είχε γίνει το 2000, αλλά τότε δεν είχε ως αποτέλεσμα τα νέα γονίδια να ενσωματωθούν στα αναπαραγωγικά κύτταρα του ζώου.

Ψηφιακός Δίσκος Χωρητικότητας 1.6 TeraByte!

Μία νέα μέθοδο αποθήκευσης δεδομένων σε δίσκο, ανέπτυξαν για λογαριασμό της Samsung ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Swinburne της Αυστραλίας. Με τη συγκεκριμένη τεχνολογία θα είναι δυνατό να αποθηκεύουμε 300 φορές περισσότερα δεδομένα απ’ ότι στα σημερινά DVD.

Τα λεγόμενα δισκάκια “πέντε διαστάσεων“, όπως τα έχουν ήδη ονομάσει οι ερευνητές χρησιμοποιούν νανοτεχνολογία για να αποθηκεύσουν τον ύπερογκο αριθμό δεδομένων και ήδη έχουν δημιουργήσει έναν δίσκο με χωρητικότητα 1.6 TeraByte (1600 GB).

Μάλιστα οι ερευνητές αναφέρουν ότι με την συγκεκριμένη τεχνολογία, μπορούν μέσα στα επόμενα χρόνια να αναπτύξουν δίσκους που η χωρητικότητα τους θα αγγίζει τα 10 TeraByte. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, ένας τέτοιος δίσκος θα κυκλοφορήσει στην αγορά μετά από 5 χρόνια.

Τρία Ελληνικά Νησιά Στα TOP 10 Της Ευρώπης

Τρία ελληνικά νησιά, η Ρόδος, η Κέρκυρα κι η Σαντορίνη συγκαταλέγονται στα 10 κορυφαία νησιά στην Ευρώπη, σύμφωνα με ιστοσελίδα σύγκρισης ξενοδοχειακών τιμών.

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα, τα 10 κορυφαία ευρωπαϊκά νησιά είναι, με σειρά προτίμησης, τα εξής: Μαγιόρκα, Γκραν Κανάρια, Ρόδος, Τενερίφη, Ιμπιζα, Φουερτεβεντούρα, Κέρκυρα, Λανζαρότε, Μενόρκα, Σαντορίνη. Η κατάταξη είναι διαμορφωμένη σύμφωνα με στοιχεία που προέκυψαν το Μάη του 2009.

Ρόδος: Το νησί της Ρόδου, το οποίο ανήκει στα Δωδεκάνησα, έχει όλα όσα χρειάζεται για να το χαρακτηρίσει κανείς ειδυλλιακό. Όσοι επισκέπτες επιθυμούν να πραγματοποιήσουν διακοπές ξεκούρασης και χαλάρωσης, θα πρέπει να οπωσδήποτε να επισκεφθούν τις εξωτικές παραλίες της Καλλιθέας. Η Ρόδος προσφέρει καταπληκτικές παραλίες αλλά κι ένα ακόμα πιο όμορφο υποβρύχιο κόσμο, ο οποίος είναι ιδιαίτερος γνωστός στους κύκλους των καταδυτών. Ένα πολύ γνωστό αξιοθέατο είναι κι οι Πεταλούδες: μια προστατευμένη περιοχή, γνωστή ως η κοιλάδα με τις Πεταλούδες, την οποία επισκέπτονται κάθε καλοκαίρι αμέτρητες πεταλούδες. Η πόλη της Ρόδου είναι ένα απ' τα μέρη που κάθε επισκέπτης του νησιού αξίζει να δει: Το παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου, η Οδός Ιπποτών καθώς κι η Μεσαιωνική πόλη αποτελούν ξεχωριστά στολίδια του νησιού.

Κέρκυρα: Η Κέρκυρα είναι ένα απ' τα πιο διάσημα ελληνικά νησιά, το οποίο χαρακτηρίστηκε κι ως παράδεισος απ' τον ποιητή Όμηρο. Εξαιτίας της πλούσιας βλάστησής της είναι και γνωστή ως «το πράσινο νησί». Το νοτιότερο τμήμα της είναι στολισμένο από ελαιώνες οι οποίοι φτάνουν μέχρι και τα 20 μέτρα. Η Κέρκυρα προσφέρει όλων των ειδών τις παραλίες και για όλες τις προτιμήσεις. Μια από τις πιο όμορφες και εξωτικές παραλίες είναι αυτή δίπλα απ' τη λίμνη Κορησσία, στο βορειο - δυτικό μέρος του νησιού. Το πιο χαρακτηριστικό κομμάτι του νησιού είναι το Ποντικονήσι (εικονίζεται στη φωτογραφία) ενώ κόσμημα αποτελεί η πρωτεύουσα του, της οποία η αρχιτεκτονική είναι σε βενετσιάνικο ρυθμό. Στην περιοχή της Παλαιοκαστρίτσας οι ειδυλλιακοί θαλάσσιοι κόλποι καθώς κι η Ιερά Μονή αποτελούν πόλο έλξης για πολλούς επισκέπτες.

Σαντορίνη: Στο νησί της Σαντορίνης, το οποίο είναι αποτέλεσμα ηφαιστιακών εκρήξεων, έχουν δημιουργηθεί θεαματικά τοπία. Χαρακτηριστικό της κυκλαδίτικη τεχνοτροπίας είναι τα λευκά σπίτια με τα μπλέ παράθυρα, χτισμένα σ' απόκρημνες πλαγιές. Ένα απ' τα πιο θεαματικά αξιοθέατα είναι το κοιμώμενο ηφαίστειο κι οι ανασκαφές των ερειπίων στην παλαιά Καμμένη, όπου οι επισκέπτες μπορούν να θαυμάσουν την αρχαία ελληνική ιστορία. Οι παραθεριστές έχουν τη δυνατότητα να περπατήσουν ανάμεσα στους ανενεργούς κρατήρες και ν' απολαύσουν τη θέα άλλων κυκλαδίτικών νησιών. Το μαγευτικό αυτό τοπίο κάνει τη Σαντορίνη νούμερο ένα προορισμό για ζευγάρια...