Οι Έλληνες Της Αιθιοπίας

Με τις 2 προηγούμενες αναρτήσεις, γνωρίσαμε, έστω και λίγο, τη μουσική της Αιθιοπίας. Χωρίς να αλλάξουμε προορισμό, ανανεώνουμε για μια μέρα ακόμα την παραμονή μας, και με τη σημερινή ανάρτηση, θα δούμε, εντός των ίδιων συνόρων, το ελληνικό στοιχείο που υπάρχει.

Δεν είναι λίγοι οι συμπατριώτες μας που έχουν διακριθεί και διαπρέψει για τις επιδόσεις τους σε όλους τους τομείς στη χώρα αυτή της Αφρικής. Και τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά.

Μια απ' τις μεγαλύτερες εξαγωγικές επιχειρήσεις καφέ ήταν αυτή που έστησαν οι Κεφαλλονίτες αδελφοί Λιβιεράτου, οι οποίοι ξεκίνησαν ως έμποροι σιτηρών στη Ρουμανία, μεταφέρθηκαν αργότερα στην Αίγυπτο, πήγαν στην Υεμένη για να φτάσουν στην Αιθιοπία και να δημιουργήσουν στη συνέχεια υποκαταστήματα σ’ όλα τα μεγάλα λιμάνια της Ερυθράς Θάλασσας, στη Μασσαλία και στη Νέα Υόρκη.

Οι ελληνικοί εμπορικοί οίκοι, όπως του Κάλου, του Λιβιεράτου, του Ευθυμιάτου, του Ασημακόπουλου, του Γεωργακά κ.α., μεσολαβούσαν στις αγγλικές τράπεζες ως εγγυητές υπέρ του αιθιοπικού κράτους.

Μυθιστορηματική ήταν και η ζωή του Φίλιππου Ζαφειρόπουλου ο οποίος γεννημένος το 1874 στη Κωνσταντινούπολη, ήρθε το 1896 στην Αιθιοπία συνοδεύοντας ως διερμηνέας και ταριχευτής αγρίων ζώων έναν Αμερικανό εκατομμυριούχο. Οργανωτής κυνηγετικών σαφάρι στην αρχή, ο Ζαφειρόπουλος διορίστηκε το 1904 απ' τον Βρετανό πρέσβη στην Αιθιοπία ως επιθεωρητής συνόρων. Αντιμετώπισε μεγάλες συμμορίες ατάκτων που κυνηγούσαν ελέφαντες για το ελεφαντοστό, κι έμαθε μέχρι και τις γλώσσες των ιθαγενών της περιοχής μεταξύ των συνόρων Αιθιοπίας και Κένυας με αποτέλεσμα να προσληφθεί στη συνέχεια ως διερμηνέας και γραμματέας αιθιοπικών υποθέσεων στη Βρετανική πρεσβεία της Αντίς Αμπέμπα. Το 1934 συνόδευσε τον αυτοκράτορα Χαϊλέ Σελασιέ στο ταξίδι του στη Βρετανία, απ' την οποία και παρασημοφορήθηκε.

Άλλοι γνωστοί Έλληνες ήταν ο προσωπικός γιατρός του αυτοκράτορα Χαϊλέ Σελασιέ, ο Ιάκωβος Ζερβός από την Κεφαλονιά, ο Κλεάνθης Μοσχόπουλος που είχε διοριστεί επικεφαλής της ασφάλειας του κράτους και ο Αριστείδης Βούλτσης, που ήταν διευθυντής του τμήματος τηλεφώνων στο υπουργείο Ταχυδρομείων της Αιθιοπίας, ενώ ο Βασίλης Διαμαντούρος είχε διατελέσει υφυπουργός στο υπουργείο Γεωργίας και Εμπορίου.

Εκδότης της πρώτης εφημερίδας που κυκλοφόρησε στην Αιθιοπία ήταν ο Κεφαλονίτης Ανδρέας Καββαδίας ενώ Έλληνες μηχανικοί, εργολάβοι και κτίστες ανήγειραν τις πρώτες μεγάλες οικοδομές από πέτρα και τούβλο. Ήταν επίσης από τους πρώτους που άνοιξαν εργοστάσια ποτοποιϊας, σαπουνοποιϊας, ελαιόμυλους, αλευρόμυλους, υφαντουργεία και άλλα. Το 1935 η ελληνική παροικία είχε ξεπεράσει τα 3.000 μέλη και όταν το 1936 οι Ιταλοί μπήκαν στην Αντίς Αμπέμπα, το 90% των καταστημάτων στο κέντρο της πόλης ανήκαν σε Έλληνες. Ελληνικές κοινότητες και σχολεία είχαν ιδρυθεί, εκτός απ’ την Αντίς Αμπέμπα, και σε άλλες πόλεις, όπως στην Ντίρε Ντάουα και στο Ντέμπι Ντόλο.

Στη μεταπολεμική περίοδο ο αριθμός των ομογενών στην Αιθιοπία διπλασιάστηκε κι έφτασε τις 7.000 περίπου. Η επανάσταση όμως που ανέτρεψε το Χαϊλέ Σελασιέ το 1974, έθεσε τέλος στην ευημερία της ελληνικής παροικίας. Οι περισσότεροι Έλληνες, επαναπατρίστηκαν, καθώς έχασαν τις περιουσίες που διέθεταν εκεί λόγω εθνικοποιήσεων, χωρίς να λάβουν καμία αποζημίωση. Σήμερα, απέμειναν περίπου 500 άτομα, απ' τα οποία τα περισσότερα ζουν στην πρωτεύουσα Αντίς Αμπέμπα, ενώ γύρω στους 50 διαμένουν στην περιοχή της Ντίρε Ντάουα.