Δευτέρα 10 Αυγούστου 2009

Περούτζια - Άρης: 0 - 3 (UEFA Cup 7-11-1979)


Βίντεο ιστορικό αλλά και επετειακό! 30 ολόκληρα χρόνια πέρασαν από τότε αλλά λες κι ήταν χθες! Είναι η πιο χαρούμενη στιγμή της ζωής μου ως φίλαθλος κι ως οπαδός του Άρη. Τη λάτρευα τότε αυτήν την ομάδα (τώρα ούτε που θέλω να την ξέρω, αυτή, αλλά και καμιά άλλη βέβαια, έτσι όπως έχουν αλλάξει πλέον τα πράγματα). Πως να ξεχαστεί, πραγματικά, ένα τέτοιο παιχνίδι! Και ποιος περίμενε ένα τέτοιο αποτέλεσμα! Είχε προηγηθεί το ισόπαλο με 1 - 1 (το γκολ ο Σεμερτζίδης) παιχνίδι της Θεσσαλονίκης (24/10/79), το οποίο, όπως ήταν φυσικό, δεν καλλιεργούσε πολλές προσδοκίες. Ώσπου ήρθε αυτός ο επαναληπτικός (7/11/79) όπου ο Άρης ανέτρεψε όλα τα προγνωστικά με την "αστρονομική" απόδοση που έπιασε! Αλλά και ποιοι παίχτες έπαιζαν εκείνη την εποχή στον Άρη! Παραθέτω την καλύτερη εντεκάδα, κατά τη γνώμη μου, εκείνης της εποχής:

Γιώργος Παντζιαράς. Κύπριος τερματοφύλακας, διεθνής, βασικός της εθνικής ομάδας της χώρας του.

Κώστας Μόκαλης. Δεξιός αμυντικός, πρόδρομος στην Ελλάδα των επιθετικογεννών ακραίων αμυντικών, μπορούσε άνετα να περάσει μπροστά και να γίνει δημιουργικός κι ενίοτε απειλητικός. Αγωνίστηκε και στο εξωτερικό (Ουγγαρία, Αμερική).

Γιώργος Φοιρός. Ίσως ο καλύτερος Έλληνας κεντρικός αμυντικός όλων των εποχών! Κλασσικός κεντρικός αμυντικός, έπαιζε πολύ πίσω. Όταν η ομάδα αμύνονταν, ήταν ο τελευταίος παίχτης μπροστά απ' τον τερματοφύλακα ενώ όταν η ομάδα βρισκόταν στην επίθεση, εκείνος δεν περνούσε τη σέντρα. Ήταν απροσπέλαστος, κλείδωνε την άμυνα, πραγματική εγγύηση στα μετόπισθεν της ομάδας του! Διετέλεσε αρχηγός του Άρη και της Εθνικής ενώ θα μπορούσε να είχε κάνει άνετα καριέρα και στο εξωτερικό. Στο τέλος της καριέρας του αγωνίστηκε στον Ηρακλή. Για ένα διάστημα το όνομά του βρέθηκε προς μεταγραφή για την ΑΕΚ. Ο Λάκης Νικολάου, κεντρικός αμυντικός της Ένωσης εκείνης της εποχής, μεγάλη ποδοσφαιρική φυσιογνωμία (κι όχι μόνο), διεθνής κι αυτός, είχε δηλώσει σχετικά σε αθλητική εφημερίδα: "Παίζω και στα πλάγια της άμυνας αν έρθει στην ΑΕΚ ο Φοιρός!". Μετά από πολλά χρόνια ανεκτίμητης προσφοράς στην ομάδα (φόρεσε τη φανέλα της 303 φορές), ο Φοιρός επανήλθε στον Άρη και ως προπονητής.

Γιάννης Βένος. Ο άλλος κεντρικός αμυντικός του Άρη, έπαιζε δίπλα στο Φοιρό (στην αρχή αγωνίζονταν ως μέσος). Ήταν σχεδόν ότι κι ο συμπαίχτης του. Κι οι δυο μαζί συγκροτούσαν ένα αξεπέραστο αμυντικό δίδυμο, επειδή ακριβώς ήταν κι οι δύο καλοί και γνώριζε ο ένας το παιχνίδι του άλλου. Είναι ο τρίτος παίκτης σε συμμετοχές στην ιστορία του Άρη, ενώ έχει τιμηθεί (εκτός απ' την ομάδα του) απ' τον ΠΣΑΠ αλλά κι από αθλητικούς, πολιτιστικούς και άλλους φορείς για τις υπηρεσίες του στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Νυν πρόεδρος του Συνδέσμου Βετεράνων Ποδοσφαιριστών του Άρη.

Θόδωρος Πάλλας. Ένας εκ των αρχηγών της ομάδας. Αριστερός αμυντικός, διεθνής, συμμετείχε μάλιστα στον άθλο του Μαρακανά, σ' εκείνο το αλησμόνητο παιχνίδι (28/4/74) Βραζιλία - Ελλάδα: 0 - 0 ! Είχε τέλεια αντίληψη των φάσεων, ταχύτατος με και χωρίς την κατοχή της μπάλας, και δίκαια χαρακτηρίζεται ως παίκτης σημαία της ομάδας καθώς υπηρέτησε τον Άρη για 15 περίπου συναπτά έτη έχοντας 368 επίσημες συμμετοχές, γεγονός που τον καθιστά 2ο σε συμμετοχές παίκτη του Άρη όλων των εποχών. Μετά τον Άρη, ο Πάλλας αγωνίστηκε για 2 χρόνια στον Ολυμπιακό, όπου κι έκλεισε την καριέρα του. Να σημειωθεί πως όταν έγινε η μεταγραφή, μια εφημερίδα τότε είχε γράψει σχετικά: "Με τον ερχομό του Πάλλα, ο Ολυμπιακός θα παίζει πλέον με 12 παίχτες!".

Ντίνος Κούης. Σκόρερ της ομάδας επί σειρά ετών. Ήταν ασυναγώνιστος στο ψηλό παιχνίδι, κι αποτέλεσε τον ορισμό του κρυφού κυνηγού καθώς βρισκόταν μέσα σ' όλες τις φάσεις που παίζονταν στην αντίπαλη περιοχή (το είδαμε και με το γκολ που πέτυχε στο συγκεκριμένο αγώνα, αυτό που άνοιξε το σκορ). Ο Ντίνος Κούης ήταν μόνιμος κίνδυνος για την εκάστοτε αντίπαλη ομάδα και για ένα άλλο λόγο ακόμα. Ήταν η ευστοχία που είχε στα απ' ευθείας χτυπήματα των φάουλ, μια ευστοχία που δεν ήταν τυχαία αλλά αποκτήθηκε με πολύ κόπο. Μάλιστα, όταν οι προπονήσεις της ομάδας τελείωναν, ο Κούης ήταν εκείνος που συνέχιζε (μόνος του). Εκτελούσε φάουλ συνέχεια. Αξίζει να σημειωθεί πως στη θέση του ανθρώπινου τείχους χρησιμοποιούσε κέρινα ομοιώματα! Στην ιστορία έχει μείνει πλέον και το εύστοχο χτύπημα φάουλ του Κούη που έδωσε και τη νίκη στο εθνική μας μέσα στην Κοπεγχάγη επί της Δανίας για τα προκριματικά του Μουντιάλ το 1982. Τα τελευταία χρόνια της καριέρας του οπισθοχώρησε στη θέση που αγωνίζονταν κι έφτασε να παίζει ακόμα και κεντρικός αμυντικός. Θεωρείται ρέκορντμαν συμμετοχών για τον Άρη στο Πρωτάθλημα με 473 συμμετοχές (έπαιξε 17 χρόνια αδιάλειπτα)!

Ντίνος Μπαλλής. Πολύτιμος μέσος, από κείνους που σπάνια λείπουν απ' την εντεκάδα, όπως εκείνα τα βιολιά που είναι απαραίτητα σε κάθε ορχήστρα. Έπαιξε και στην Εθνική ομάδα. Μετά τον Άρη, αγωνίστηκε στην ΑΕΚ.

Όλε Σκόμποε. Απ' τους καλύτερους ξένους ποδοσφαιριστές που πέρασαν ποτέ απ' την Ελλάδα, και μακράν ο καλύτερος ξένος που αγωνίστηκε με τα χρώματα του Άρη! Ο Δανός μεσοεπιθετικός, είχε ένα τέτοιο αγωνιστικό στυλ μέσα στο παιχνίδι που δε μαρκάρονταν, δεν αντιμετωπίζονταν εύκολα, ήταν παίχτης χορευτής! Έπαιξε για κάποιο διάστημα στον Άρη (μεγαλούργησε την τριετία 1977-1980 κι επέστρεψε για ένα επιπλέον πέρασμα την χρονιά 1983-1984) κι επανήλθε μετά πολλά χρόνια και ως προπονητής.

Κώστας Δράμπης. Μεσοεπιθετικός που έκανε κι αυτός μια λαμπρή καριέρα στον Άρη. Φόρεσε την κιτρινόμαυρη φανέλα 248 φορές. Ο γιος του Ερρίκος - Σιδέρης, είναι κι αυτός ποδοσφαιριστής.

Γιώργος Ζήνδρος. Απίστευτος επιθετικός, τεχνίτης και τριπλαδόρος! Ειδικά το (τρίτο) γκολ που πέτυχε στον αγώνα αυτό, θα έπρεπε να προβάλλεται ακόμα, σ' όλα το ποδοσφαιρικά σεμινάρια παγκοσμίως! Ο ίδιος είχε δηλώσει γι' αυτό: «Δέχθηκα την μπάλα απ' τον Σεμερτζίδη και βρέθηκα απέναντι από τρεις αντιπάλους. Τον πρώτο τον πέρασα λίγο κάτω από το κέντρο, το δεύτερο έξω από την περιοχή, ενώ ο τρίτος δεν περίμενε ότι θα σουτάρω. Το έκανα, όμως, και η μπάλα πήρε την πιο γλυκιά πορεία. Καρφώθηκε στο "Γ" και τυλίχτηκε στο δίχτυ, στο πίσω δοκάρι της εστίας». Ως μέλος του καλύτερου Άρη όλων των εποχών, φόρεσε την κιτρινόμαυρη φανέλα 203 φορές. Αγωνίστηκε και στον Ολυμπιακό ενώ πριν τον 'Αρη είχε παίξει και στο εξωτερικό (Ρουμανία). Εδώ και πολλά χρόνια εργάζεται ως δικηγόρος.

Γιώργος Σεμερτζίδης. Άλλος ένας τεχνίτης της ομάδας του Άρη (νυν τεχνικός διευθυντής των ακαδημιών της ΠΑΕ). Εκτός των άλλων πλεονεκτημάτων που είχε, διέθετε κι ένα πολύ δυνατό, ξερό σουτ που ενίοτε ήταν εύστοχο. Το είδαμε με τον καλύτερο τρόπο και στο συγκεκριμένο βίντεο όπου πέτυχε το δεύτερο γκολ της ομάδας του. Στην ιστορία έχει μείνει κι ένα άλλο "ξερό" του Σεμερτζίδη, όταν στις 3/10/79, στο 81' της αναμέτρησης του αγώνα Μπενφίκα - Άρης, κι ενώ το σκορ ήταν 2 - 0, σκόραρε και μες στη Λισαβώνα κι έκανε το 2 - 1, δίνοντας στα τελευταία λεπτά την πρόκριση στην ομάδα του, καθώς το πρώτο παιχνίδι στη Θεσσαλονίκη είχε αναδείξει νικήτρια την ομάδα του Άρη με 3 - 1.

Πραγματικά, ήταν πολύ καλή - μνημειώδης - αυτή η ευρωπαϊκή πορεία της ομάδας της Θεσσαλονίκης τη χρονιά '79 - '80 (έφτασε ως τους «16» του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ), μια πορεία βέβαια που τη σταμάτησε, αμέσως μετά την ιταλική Περούτζια, η γαλλική Σεντετιέν...

Κι ο κατάλογος των παικτών συνεχίζεται:

Παπαφλωράτος,
Τζιφόπουλος
,
Πασιαλής,
Μιχαλίτσιος,
Ζελελίδης,
Ανανιάδης,
Χατζηαντωνίου,
Βάγγης
...

7 σχόλια:

evelina είπε...

χαχαχα...εδώ πραγματικά μ έπιασες αδιάβαστη...δεν έχω ιδέα απο ποδόσφαιρο,μου αέσουν όμως οι εναλλαγές των θεμάτων σου στις αναρτήσεις σου...αντε και σήμερα θα μάθω και κάτι...καλό απόγευμα

Diatton είπε...

Εκτίμησα πολύ το σχόλιό σου αυτό αγαπητή Εβελίνα, καθώς η ανάρτησή μου σήμερα είναι απόλυτα προσωπική και κατ' επέκτασιν εξεζητημένη...

Καλό απόγευμα και καλή εβδομάδα...

PaulCook είπε...

Χαχαχα..!!!Αρειανος εισαι ρε φιλε??Τι να σου κανω που ειμαι Παοκτζης..??ΧαΧα..!!
Ανευ πλακας ιστορικη προκριση αυτη για Ελληνικη ομαδα..
Υ.Γ.Πως ενας κατοικος στο Ηλειον Αττικης εγινε ΑΡΗΣ..!!??

Diatton είπε...

Καλώς το Δημήτρη! Και βέβαια το ξέρω πως είσαι Παοκτζής (απ' το greektube). Σου εύχομαι, μάλιστα, και καλή πορεία στην Ευρώπη. Όσο για μένα, πως έγινα Άρης απ' το Ίλιον Αττικής, ε, αυτό είναι μεγάλη ιστορία. Το θέμα, πάντως, είναι πως εκείνη την εποχή ο Άρης ήταν ότι πιο ωραίο υπήρχε στο ελληνικό ποδόσφαιρο, μ' όλους αυτούς τους παίχτες που αναφέρω και στην ανάρτησή μου, ονόματα που, όπως βλέπεις, θυμάμαι ακόμα. Δεν μπορούσε λοιπόν να μη γίνω Άρης!

Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου, και ειδκά σήμερα περισσότερο, καθώς πρόκειται για μια ανάρτηση καθαρά προσωπική...

I-DIADROMI είπε...

ΤΩΡΑ ΕΓΩ ΤΙ ΝΑ ΠΩ;
ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΝΤΡΙΚΟ ΘΕΜΑ
ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΔΗΛΩΝΩ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ
ΟΥΤΕ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ
ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΟΛΕΣ ΟΙ ΟΜΑΔΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΝΤΩΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ

Ανώνυμος είπε...

Στην πραγματικότητα ο Ερρίκος-Σιδέρης Δράμπης είναι το ίδιο και το αυτό πρόσωπο, απλά έχει δύο μικρά ονόματα. Δεν ξέρω αν έχει άλλον γιο ο Κώστας Δράμπης.

Διάττων είπε...

Έχεις απόλυτο δίκιο φίλε μου! Το έψαξα ενδελεχέστερα και βρήκα ότι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο (με μπέρδεψαν τα δυο ονόματα). Νομίζω, μάλιστα, ότι ο νέος αυτός σήμερα έχει τα γενέθλιά του. Αν είναι έτσι, του εύχομαι ότι το καλύτερο σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του!

Σ' ευχαριστώ και πάλι φίλε μου για την παρέμβάσή σου (έκανα και τη σχετική διόρθωση στο κείμενο). Θα χαιρόμουν αν μου έγραφες κάτι άλλο για τον Άρη εκείνη της εποχής. Την λάτρευα, βλέπεις, εκείνη την ομάδα! Θα εκτιμούσα όμως να μου έγραφες και το όνομά σου...