Η Βοήθεια Δεν Ήταν Η Κατάλληλη

Πριν λίγες μέρες, γυρίζοντας απόγευμα σπίτι μου, έγινα μάρτυρας ενός επεισοδίου, το οποίο, μάλιστα, το παρακολούθησα ολόκληρο.

Μια γυναίκα, στην προσπάθειά της να παρκάρει, ζήτησε βοήθεια από έναν περαστικό. "Και βέβαια" απάντησε πρόθυμα εκείνος. Κι ο "φέρελπις παρκαδόρος" άρχισε αμέσως δουλειά.
"Κάνε πίσω, κάνε πίσω, κάνε πίσω κι άλλο, κι άλλο..."

Άκουγα την αστεία φωνή του κι έβλεπα τις άκομψες κινήσεις του (είχα σταθεί λίγο πιο πίσω διακριτικά) και διαισθάνθηκα τι θα συνέβαινε.

Πραγματικά, ο θόρυβος που ακούστηκε σε λίγο, δικαίωσε τις σκέψεις μου. Το αυτοκίνητο της γυναίκας, όντως, τρακάρισε με αυτό που βρισκόταν ακριβώς από πίσω. Έξαλλη τότε εκείνη, βγαίνοντας απ' τ' αυτοκίνητό της, άρχισε να φωνάζει: "Καλά, βλάκας είσαι; Επίτηδες το 'κανες; Μ' έβαλες και τρακάρισα στα καλά καθούμενα. Αφού δε σου κόβει χριστιανέ μου, γιατί ανακατεύεσαι;"

Η απάντηση ήρθε κι αυτή αποστομωτική! "Α, μη μου φωνάζεις εμένα, δε φταίω εγώ. Τώρα βρες τα με τον άλλον!..." Αυτά είπε, κι ανοίγοντας το βήμα του, εξαφανίστηκε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα...