Woodstock 69 (15 - 18 Αυγούστου) - Σαράντα Χρόνια Μετά

Με τον Richard Nixon στην προεδρία της Αμερικής, τον πόλεμο του Βιετνάμ στην κορύφωσή του και στη χειρότερη φάση του, τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις σε όλο τον κόσμο να παίρνουν τη μορφή κύματος και τον Neil Armstrong να περπατάει στο φεγγάρι, αυξάνοντας έτσι ακόμα περισσότερο την ψυχροπολεμική ένταση με την (τότε) Σοβιετική Ένωση, ήρθε κι ένα γεγονός απ' το χώρο της μουσικής να προστεθεί σ' όλ' αυτά τα προηγούμενα και τόσο σημαντικά. Η συναυλία του Woodstock!... Ήταν Αύγουστος του '69...

Αξίζει να σημειωθεί ότι το φεστιβάλ δεν έλαβε χώρα στο Woodstock, αλλά 69 χιλιόμετρα μακριά, στην περιοχή του Bethel. Μάλιστα, ο Michael Lang, ένας εκ των 4 εμπνευστών και διοργανωτών του, επιθυμούσε αρχικά να διοργανώσει το φεστιβάλ στο Walkill, επίσης έξω απ' τη Νέα Υόρκη. Μια τριήμερη γιορτή «αγάπης, ειρήνης και μουσικής», όπως έλεγε. Επειδή, όμως, υπήρχε ο φόβος των επεισοδίων, οι τοπικές αρχές δεν έδωσαν τελικά την άδεια. Έτσι οι 4 διοργανωτές - επιχειρηματίες (οι άλλοι 3 ήταν οι Artie Kornfield, John P. Roberts και Joel Rosenman) άρχισαν να αναζητούν εναλλακτική τοποθεσία. Τελικά αυτή βρέθηκε κι ήταν η γη του γαιοκτήμονα Max Yasgur. Ήταν ο μοναδικός που δέχτηκε, με το αζημίωτο βέβαια, να φιλοξενήσει τη διοργάνωση, προσφέροντας τη φάρμα του (ένα μεγάλο οικόπεδο με κατάλληλη κλίση) στα περίχωρα της μικρής πόλης του Bethel, στην πολιτεία της Νέας Υόρκης πάντα.

Το φεστιβάλ προγραμματίστηκε για το τριήμερο 15, 16 και 17 Αυγούστου 1969 (Παρασκευή ως και Κυριακή δηλαδή). Μάλιστα, και το εισιτήριο που εκδόθηκε (εικονίζεται στη διπλανή φωτογραφία), αυτό το διάστημα αφορούσε. Ωστόσο, το φεστιβάλ λόγω των ατέλειωτων καθυστερήσεων που είχε, παρατάθηκε και διήρκεσε μέχρι και το μεσημέρι της Δευτέρας 18 Αυγούστου. Το παρακολούθησαν σχεδόν 450.000 θεατές (οι περισσότεροι τσαμπατζήδες), με τους διοργανωτές να περιμένουν πολύ λιγότερους απ' τους μισούς (περίπου 100.000). Για το λόγο αυτό, δεν είχε ληφθεί μέριμνα για πολλά πράγματα, αλλά, ευτυχώς, τα περισσότερα έκτακτα που προέκυψαν αντιμετωπίστηκαν οριακά.

Love and Chaos, έγραψαν οι εφημερίδες τις επόμενες ημέρες. Γιατί ήταν αδύνατο να συγκρατηθεί το πλήθος που συγκεντρώθηκε να δει το φεστιβάλ. Όσο αφορά τον καθαρά συναυλιακό χώρο, από κάποιο σημείο και μετά άνοιξαν οι πόρτες κι έπεσαν κι οι φράκτες (έτσι μπήκαν οι τσαμπατζήδες που προαναφέραμε). Όσο αφορά ευρύτερα την περιοχή, ήταν το μεγαλύτερο μποτιλιάρισμα που είχε παρατηρηθεί ποτέ στα περίχωρα της Νέας Υόρκης. Κάποιοι απ' τους καλλιτέχνες και τα συγκροτήματα που εμφανίζονταν την πρώτη μέρα δεν κατάφεραν να φτάσουν καν κι οι συναυλίες τους δεν έγιναν. Τελικά, εμφανίστηκαν συνολικά 32 καλλιτέχνες και συγκροτήματα απ' τη Rock και τη Folk σκηνή της εποχής.

Τα όσα διαδραματίστηκαν εκείνο το τριήμερο είχαν σαν αποτέλεσμα το Woodstock να λάβει πολλούς θετικούς χαρακτηρισμούς. Άλλοι μίλησαν για το φεστιβάλ που "άλλαξε τον κόσμο". Πολλοί το βάφτισαν "το σημαντικότερο Rock φεστιβάλ όλων των εποχών". Το περιοδικό "Time" έγραψε: "The Greatest Peacefull Event In History". Κατά τη γνώμη μου, δεν αμφισβητώ πως είναι μια απ' τις σημαντικότερες Rock μουσικές συνευρέσεις που έγιναν ποτέ. Στην ουσία όμως, δεν πρόκειται για τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο απ' τη συγκέντρωση των μεγαλύτερων ονομάτων της Rock μουσικής σκηνής εκείνης της εποχής. Γιατί δε μπορεί να υπερεκτιμάται τόσο πολύ ένα φεστιβάλ και να του αναγνωρίζεται τέτοια ευρύτητα όταν απουσιάζουν απ' αυτό τα άλλα είδη μουσικής, όπως π.χ. το Blues (απλά το υπερασπίστηκαν τότε οι Canned Heat κι ο Paul Butterfield), που είναι η μητέρα μουσική των περισσοτέρων άλλων (εκτός βέβαια, της κλασσικής).

Απ' την άλλη πλευρά, το "Love, Peace And Music" φαντάζει ελειπές, μια και πρέπει να προστεθεί δίπλα σ' αυτό "And Money" καθώς ο κερδοσκοπικός χαρακτήρας υπήρχε, και στους διοργανωτές, και σ' αυτόν που παραχώρησε τη γη του αλλά και στους (περισότερους) συμμετέχοντες καλλιτέχνες. Όλοι ήθελαν να κερδίσουν χρήματα και πολλά πράγματα τότε μπορεί να χρησιμοποιήθηκαν και προσχηματικά. Μόνο ο κόσμος που πλημμύρισε το φεστιβάλ, είχε πιστέψει απόλυτα κι αποκλειστικά στο "Peace And Music". Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι τότε ήταν η εποχή των μεγάλων προσδοκιών. Όλοι ήθελαν να αλλάξει ο κόσμος και να γίνει καλύτερος, να λιγοστέψουν τα προβλήματα και, κυρίως, να σταματήσουν οι πόλεμοι επί της γης για να επικρατήσει πλέον η πολυπόθητη ειρήνη. Ριζικές αλλαγές για τις οποίες πάρα πολλοί πίστευαν πως μπορούσαν να γίνουν μέσω της μουσικής, επειδή ανέκαθεν αυτή διαθέτει το μοναδικό χάρισμα να ενώνει διαφορετικούς ανθρώπους (σε ηλικία, χρώμα, προέλευση, οικονομική τάξη και πεποιθήσεις). Όλες αυτές οι προσδοκίες υπήρχαν τότε, και στο Woodstock πήραν σάρκα και οστά, αλλά αμέσως μετά το τέλος του, όλα διαψεύστηκαν! Για να μείνουμε όμως στο φεστιβάλ και να μη φύγουμε απ' αυτό, και πέρα ακόμα κι απ' τον όποιο κερδοσκοπικό χαρακτήρα του, θα πούμε ότι, το ζητούμενο, η μουσική, υπήρξε, παίχτηκε, κι αυτό είναι κάτι που δεν αλλάζει, ούτε κι αμφισβητείται!

Σε τελευταία ανάλυση, όμως, πρέπει να ειπωθεί κι αυτό. Το Woodstock ήταν ένα τριήμερο βασισμένο πάνω στα συσταστικά της χίπικης φιλοσοφίας και μάζας. Είχε ελευθερία (στο έπακρο θα μπορούσε να πει κανείς), αλητεία (οι περισσότεροι κυκλοφορούσαν ξυπόλυτοι), γραφικό ντύσιμο των λουλουδιών, αλκοόλ, ναρκωτικά, ελεύθερο σεξ και...πολύ λάσπη (δυστυχώς η βροχή ήταν ένα απ' τα κύρια χαρακτηριστικά του τριημέρου και μετέτρεψε το συναυλιακό χώρο σ' ένα τεράστιο λασπόλουτρο).

Τα επόμενα χρόνια διοργανώθηκαν κι άλλα φεστιβάλ Woodstock, κανένα όμως δεν κατάφερε να επαναλάβει το μύθο του πρώτου. Το τελευταίο πραγματοποιήθηκε το 1999 σε μία περιοχή (πάλι) κοντά στις πλαγιές του Bethel. Μάζεψε επίσης πολύ κόσμο και συμμετείχαν πολλά μεγάλα ονόματα του τέλους της δεκαετίας του 90. Οι συναυλίες όμως κατέληξαν σε άγρια επεισόδια με φωτιές και τραυματισμούς.

Για το Woodstock έχουν γράψει άπειρα περιοδικά (κι ακόμα γράφουν), ενώ υπάρχει και κυκλοφορία DVD με πιο σημαντική την τελευταία έκδοση σε blue-ray που φέρει τον τίτλο Woodstock 40th Anniversary Ultimate Collector's Edition (αριστερή φωτογραφία). Περιέχει 4 ώρες με ότι υλικό έχει κυκλοφορήσει παλιότερα (απ' το DVD Woodstock - 3 Days Of Peace & Music, The Director's Cut, 1970 του Michael Wadleigh) και 3 ώρες extra υλικό με εκτελέσεις που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα, ένα βιβλίο 60 σελίδων με πολλές φωτογραφίες και πλούσιο ιστορικό, το εισιτήριο του φεστιβάλ και διάφορα μικρά αναμνηστικά. Για τους φίλους της τεχνολογίας που γνωρίζουν από torrents, προτείνω τα εξής σχετικά με το Woodstock:

http://thepiratebay.org/torrent/5035574/Woodstock_DVD_4
http://www.mininova.org/tor/1333558

Απ' αυτά, μου έτρεξε πιο γρήγορα το πρώτο. Είναι torrent που δημιουργήθηκε πρόσφατα (1/8/09) κι αναφέρεται στο 4πλό DVD: Woodstock - 3 Days Of Peace And Music.

Στην αυριανή ανάρτηση θα μπούμε στο πρόγραμμα του τριημέρου και θα δούμε τους καλλιτέχνες της πρώτης μέρας...


Ο Jimi Hendrix ήταν αναμφίβολα το μεγαλύτερο όνομα του Woodstock. Αυτόν πήγε να δει ο περισσότερος κόσμος γι' αυτό και πήρε την υψηλότερη (αλλά και πιο προκλητική αν σκεφτεί κανείς την εποχή, το νεαρό της ηλικίας του και για μια μόνο εμφάνιση) αμοιβή (18.000 δολάρια)! Αυτός, μάλιστα, έκλεισε και το φεστιβάλ... Στο video, τον βλέπουμε την τελευταία μέρα, σε μια θαυμάσια εκτέλεση του πασίγνωστου πια Foxy Lady...