Τον πρωτοπαρουσίασα σ' ένα διήμερο αφιέρωμα πριν λίγες μέρες (25 & 26 Μαρτίου). Απ' την πρώτη στιγμή που το τελείωσα όμως, σχημάτισα κιόλας την εντύπωση πως δεν ήταν αρκετό. Και βέβαια δεν ήταν! Κανένα αφιέρωμα δε μπορεί να είναι αρκετό όταν έχουμε να κάνουμε με τέτοια μεγέθη!
Για το λόγο αυτό σκέφτηκα να του κάνω άλλες 2 αναρτήσεις (από ένα τραγούδι η καθεμιά)... Σήμερα βλέπουμε το μεγάλο Robert Pete Williams σ' ένα Live το 1966. Ήταν δυο χρόνια που είχε αποδεσμευτεί απ' την ποινή που του είχε επιβληθεί και μπορούσε να περιοδεύει...
Όπως πάντα, παίζει κάτι σαν..."το blues της μοναξιάς"... Μη φύγετε, θα συνεχίσουμε με τον ίδιο κι αύριο...
''Η ζωή της'' / 32ο Συμπόσιο Ποίησης
-
Η ζωή της
Στο παραθύρι ακουμπισμένη
στα χάδια του αγέρα παραδομένη,
χαμογελά στον ήλιο που ευλαβικά
τα πέταλα των λουλουδιών σκύβει και τα φιλά
...
Πριν από 17 ώρες
4 σχόλια:
Πολύ όμορφο, πραγματικά!!
Περιμένουμε και τη συνέχεια!!
Και μετά το εντατικό ''φροντιστήριο'' που έκανα στο blog σου σχετικά με τα blues ( κι όχι μόνο....) , μπορώ να πω τώρα ότι ακούγοντας το τραγούδι αυτό μπορώ να ξεχωρίσω τις τεράστιες διαφορές του real pure blues κι ενός απλού blues.Thanks for the lessons xaxxaaa
Καλό απόγευμα
Αγαπητή μου φίλη Besixdouze, σίγουρα θα υπάρξει και συνέχεια. Αρκεί να είμαστε καλά και να υπάρχει καλή διάθεση, και το Blues, περισσεύει! Είναι γεμάτη η καρδιά μας απ' αυτό!
Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου...
Είδες αγαπητή Αλίκη, απ' τις πρώτες μου κιόλας αναρτήσεις πάλευα να δείξω τη διαφορά ενός real blues (ή pure ή deep blues, πες το όπως θες, το ίδιο είναι) από ένα άλλο ψευδεπίγραφο όμοιό του! Τώρα έρχεσαι εσύ και μου δικαιώνεις αυτήν την προσπάθεια!
Άπειρα λοιπόν ευχαριστώ και εδώ! :))
Δημοσίευση σχολίου