(συνέχεια απ' την προηγούμενη ανάρτηση) Αυτό το νέο καθεστώς δουλείας δεν του επέτρεπε λόγω κούρασης να ασχολείται με τη μουσική, παρ' όλ' αυτά, όμως, εκείνος κατάφερε κάποιες φορές να παίξει (κυρίως μέσα σε σπίτια φίλων της μουσικής του), πάντα στην περιοχή του, στη Zachary (ήταν, άλλωστε, υπό περιορισμό).
Ευτυχώς που το 1964 έγιναν κάποια ευνοϊκά σχόλια γι' αυτόν και τη μουσική του, με αποτέλεσμα να αρθούν τελείως οι περιορισμοί κι ο μεγάλος μουσικός να είναι και πάλι ελεύθερος! Έτσι, την ίδια χρονιά έδωσε την πρώτη του συναυλία εκτός της Louisiana, στο Φεστιβάλ του Newport.
Το 1965 περιόδευσε τις ΗΠΑ, ταξιδεύοντας σε διάφορες περιοχές (Los Angeles, Massachusetts, Chicago and Berkeley). To 1966 μπόρεσε να περιοδεύσει στην Ευρώπη. Το 1968 εγκαταστάθηκε στη Maringouin, δυτικά του Buton Rouge, και συνέχισε να εργάζεται. Το 1970 άρχισε πάλι να περιοδεύει, λαμβάνοντας μέρος σε διάφορα Φεστιβάλ των ΗΠΑ και της Ευρώπης.
Η μουσική που έπαιζε παρουσιάστηκε σε αρκετά φιλμς, μεταξύ των οποίων "The Blues Of American Music, Country And Urban Blues" το 1971, "Out Of The Blues Into The Blacks" το 1972 και "Blues Under The Skin" το 1972 (τα 2 τελευταία γαλλικής παραγωγής).
Τέλη της δεκαετίας του '70, ο Robert Pete Williams περιόρισε αναγκαστικά την εργασία του, λόγω της ηλικίας του, αλλά κυρίως, λόγω της υγείας του που είχε εξαντληθεί ως απόρροια της κούρασης και της ταλαιπωρίας των περασμένων ετών. Παρουσιάστηκε καρκίνος ενώ υπήρχαν επίσης και καρδιακά προβλήματα. Ο σπουδαίος Bluesman πέθανε στο Rosedale της Louisiana την τελευταία μέρα του 1980, σε ηλικία 66 ετών...
Αυτός ήταν ο μεγάλος Robert Pete Williams!... Κλείνω με ένα απέραντο ευχαριστώ σ' αυτούς τους 2 μουσικολόγους (τον Dr Harry Oster και τον Richard Allen) που τον ανακάλυψαν μέσα στη φυλακή και πίεσαν να του δοθεί χάρη, μέχρι που να απελευθερωθεί τελείως. Αν δεν το είχαν κάνει τότε, το Blues σήμερα θα ήταν κατά πολύ φτωχότερο! Και πιο ψευδεπίγραφο (βλέπε B. B. King)!
Για όποιον ενδιαφέρεται, δίνω κι ένα site με τη δισκογραφία του Robert Pete Williams...
Τελευταίο τραγούδι που ακούμε τον εξαίρετο Bluesman σ' αυτό το μικρό αφιέρωμα είναι το «Thousand Miles From Nowhere». Πρόκειται για το μοναδικό κομμάτι που έγραψε κατά παραγγελία! Ήταν το 1960, τότε που ήταν ακόμη σε περιορισμό, όταν του έδωσαν τον τίτλο κι εκείνος συνέθεσε αυτό το αριστούργημα! Είναι σκέτη μυσταγωγία, είναι η προσωποποίηση του Blues, είναι ο μεγάλος Robert Pete Williams!
''Η ζωή της'' / 32ο Συμπόσιο Ποίησης
-
Η ζωή της
Στο παραθύρι ακουμπισμένη
στα χάδια του αγέρα παραδομένη,
χαμογελά στον ήλιο που ευλαβικά
τα πέταλα των λουλουδιών σκύβει και τα φιλά
...
Πριν από 16 ώρες
6 σχόλια:
αχαχαχαχαχχαααα μ'έκανες και γέλασα χααχαχχααα
Φίλε μου έχεις δίκιο, ο τίτλος '' king'' είναι ψευδεπίγραφος και δε του ανήκει και συμφωνώ μαζί σου σ'αυτό .
Παρατήρησα ότι όχι μόνο δεν σου αρέσει καθόλου ο bb king ,αλλά τον θεωρείς κι ανδρίκελο της blues και πολλά άλλα....Δεν μπορώ να διαφωνήσω μαζί σου γιατί δεν ξέρω πολλά για το είδος της μουσικής κι ούτε την παρακολούθησα τόσο στενά όπως εσύ.
Απλά μου αρέσει ο γεράκος που παίζει με τον ψευδεπίγραφο τίτλο τα ψευδεπίγραφα τραγουδάκια του και γελάω και με τον τρόπο έκφρασης του κατα τη διάρκεια της ερμηνείας του. Δεν ''εμβαθύνω ''πάντα όταν ακούω μουσική και δε ψάχνω γιατί μου αρέσει η' όχι...,απλά το'φχαριστιέμαι και τέλος.'Οταν ακούω π.χ. το B.B. King - Bad Case Of Love! or 12_Come Rain Or Come Shine_B.B. King & Eric Clapton_Riding With The King ,νιώθω τόσο όμορφα και δε ψάχνω το γιατί και τις λεπτομέρειες. Σημειώνω δε ότι έχω τη δισκογραφία του απ'το 1956-2002 κι ακόμη δεν την έκανα delete κι ίσως γιατί δεν έχω real blues δισκογραφία κάποιου για να την αντικαταστήσω ;)
Tέλος πάντων σ'ευχαριστώ για τις αναρτήσεις σου και την αναλυτική πληροφόρηση σχετικά με τον Robert Pete Williams κι όσο γιαυτό το τελευταίο τραγούδι του , μου άρεσε πολύ και το ξεχώρισα στ'αγαπημένα .
Αλίκη, να ξεκαθαρίσουμε λίγο τις απόψεις μας, ή μάλλον να το κάνω εγώ γιατί εσύ το έκανες ήδη...
Πραγματικά, τον B. B. King τον θεωρώ ότι πιο ψεύτικο, ελεεινό κι ατιμωτικό έχει εμφανιστεί ποτέ στο Blues! Μα δεν το λέω αυτό άκριτα, κοντεύω 30 χρόνια που ακούω αυτό το είδος. Κι όχι μόνο "ακούω" (μετά από τόσα χρόνια, όπου τα περισσότερα είναι σαν ερευνητής) αλλά έχω "σκάψει" κιόλας. Είναι το γνωστό ρήμα "dig" που λεν κι οι μαύροι bluesmen!
Λοιπόν ο άνθρωπος δεν έχει καμιά σχέση με το "Blues"! Αν εξαιρέσεις κάποια καλά τραγούδια που είπε τη δεκαετία του 60, από κει και πέρα τα απεμπόλησε όλα! Του πρέπει λοιπόν να παίρνει τέτοιο χρίσμα (του bluesman); ΦΥΣΙΚΑ ΟΧΙ! Αν φερθούμε αφελείς (ή πιο σωστά ηλίθιοι) και πούμε ναι, τότε ο Robert Pete Williams τι είναι; Πιο πάνω ακόμα κι απ' το Θεό; Αλίμονο!
Θα τον παραδεχόμουνα μόνο αν έβγαινε ο ίδιος κι έλεγε τίμια "Δεν είμαι Bluesman, δεν έχω καμιά σχέση!"... Γιατί, μουσικός, εντάξει, είναι, όπως τόσοι της σειράς, δεν μπορεί με τίποτα όμως να είναι ότι ήταν ο John Lee Hooker, ο Muddy Waters, ο Lightnin' Hopkins, ο J. B. Hutto, ο Louisiana Red, ο Robert Pete Williams, ο Junior Kimbrough, o Jimmy Rogers, ο Jimmy Dawkins...
Μάλιστα, απόρροια των συζητήσεών μας πάνω στο θέμα αυτό, σκέφτομαι να κάνω σχετική ανάρτηση που να τα λέω όλ' αυτά. Δεν ξέρω όμως, επειδή όσο αφορά το Blues, κρατάω ένα επίπεδο στην ιστοσελίδα μου, μου είναι αφάνταστα δύσκολο να ανεβάσω B. B. King!
Ίσως όμως τελικά την κάνω την ανάρτηση, κι αυτό θα σε χαροποιήσει λίγο. Θα σου πω το λόγο... Το τραγούδι "Rock Me" στο Blues το ξέρεις. Πρόκειται για ένα τραγούδι που ανήκει στο ευαγγέλιο του Blues όπως το "Mannish Boy" και το "Boom Boom". Επειδή λοιπόν εγώ δεν ακούω απλώς αλλά σκάβω (σε απύθμενα βάθη, μάλιστα) έχω να σου πω το εξής. Έχοντας ακούσει άπειρα "Rock Me" μέχρι τώρα, ξέρεις ποια είναι η καλύτερη εκτέλεση; Εντάξει, δε θα το πιστέψεις, αλλά τ' ομολογώ, είναι του B. B. King! Επειδή το είπε την καλή γι' αυτόν δεκαετία του 60. Ίσως γι' αυτό και μόνο να κάνω αυτή την ανάρτηση. Υπό μια έννοια το δικαιούται...
Χαίρομαι για άλλη μια φορά για τη θέση που πήρες με την ξεχωριστή άποψή σου. Θέλω να συνεχίσεις έτσι. Και το να διαφωνεί κανείς είναι επικοδομητικό όταν γίνεται με τόσο ωραίο τρόπο...
Καλό μεσημέρι και συνεχίζουμε όπως πάντα. Αν δεν κουράστηκες, αύριο το μενού έχει Jimmy Rogers!
Δε με κουράζει το μπλούζ, απεναντίας...
Θυμάμαι πριν χρόνια στο greektube είχα ανεβάσει βιντεάκια με blues και bbking κι απ'τα αποσιωπητικά σου και τα σχόλια σου γενικώς, διασκέδαζα τη διαφωνία μας αχαχαχααα Η δική μου θέση πάνω σ'αυτό το θέμα είναι καθαρά από άγνοια ,όπως παραδέχομαι εξάλλου.
'Εκτοτε με τη δημιουργία αυτού το μπλοκ έμαθα πάρα πολλά κι εμπλούτισα τις γνώσεις μου και σ'ευχαριστώ.
'Οσο για τον Jimmy Rogers, εεε ναι μπορώ να ξεχωρίσω ότι είναι κάτι σαν Hooker, san Hutto, san Waters.....,όμως τι πειράζει αν αμέσως μετά ακούσουμε και την φοβερή εκτέλεση του ''ψευδεπίγραφου'' αχχαχααα στο Rock me baby...rock me all night...long ? αχαχαχαχαχααααα
Πραγματικά Αλίκη, επειδή μου αρέσει η αλήθεια, δε διστάζω να το ομολογήσω. Όντως, απ' τα άπειρα "Rock Me" που έχω ακούσει ξεχωρίζει αυτό του B.B. King. Το παίζει, σε μια ατόφια Blues εκτέλεση, και μάλιστα σε απίθανα κλειστή φόρμα! Πιο Blues δε γίνεται! Θα δω όμως αν θα την κάνω την ανάρτηση...
Ξέρεις, προτιμώ να κάνω αναρτήσεις όπου είμαι θετικός με το πρόσωπο που παρουσιάζω παρά αρνητικός. Αυτό με κουράζει ψυχολογικά...
Από κει και πέρα με το Robert Pete Williams, πολύ φοβάμαι πως θα επανέλθω σύντομα. Ξέρεις, τον γνώρισα σε μια πολύ τρυφερή ηλικία και τη θέση που είχε κερδίσει τότε στην ψυχή μου δεν την έχασε ποτέ! Κι ας πέρασαν τόσα χρόνια...
Σ' ευχαριστώ που παρακολούθησες τις αναρτήσεις του! Αν αύριο δεις αυτή του Jimmy Rogers, απλά να ξέρεις από πριν ότι δεν τραγουδάει ο ίδιος αλλά μια λευκή μπάντα διασκευάζει μια επιτυχία του... Και πάλι όμως είναι μια εκτέλεση αντάξια του μεγέθους του Jimmy Rogers αφού το τραγούδι είναι δικό του!
Α, και κάτι για τα σχόλιά σου. Πέρα απ' το ότι είναι εύστοχα, αρκετές φορές έχουν τόση βαρύτητα που επέχουν θέση ανάρτησης!
Συνεχίζουμε λοιπόν το ταξίδι μας. "Βαδίζω, βαδίζεις, βαδίζουμε..." Το θυμάσαι απ' το greektube;
..σκέτη μυσταγωγία, είναι η προσωποποίηση του Blues, είναι ο μεγάλος Robert Pete Williams.
Συνυπογράφω....
Βecause of the Blues, my friend. Just because of the Blues!
Δημοσίευση σχολίου