Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010

Robert Pete Williams (II) - Mamie

Ο Robert Pete Williams ήταν ένας Αμερικανός Bluesman (τραγουδιστής, κιθαρίστας και τραγουδοποιός) του οποίου η περίπτωση είναι χαρακτηριστική, απόλυτα μοναδική θα μπορούσε να πει κανείς, μέσα στο απειράριθμο πλήθος των ομότεχνών του! Είναι ο μουσικός που δεν επηρεάστηκε από κανέναν (πλην του Blind Lemon Jefferson, όπως είχε πει κι ο ίδιος) αλλά και δεν επηρέασε κανέναν (ίσως, λίγο, τον εξίσου σπουδαίο Junior Kimbrough) λόγω ακριβώς του απόλυτα προσωπικού στυλ που είχε! Έπαιζε πάντα μόνος...

Γεννήθηκε στις 14 Μαρτίου του 1914 από αγροτική οικογένεια στην πόλη Zachary της Louisiana. Λόγω της φτώχειας, δε στάθηκε δυνατό να πάει σχολείο (έμεινε ανεκπαίδευτος) κι έτσι πέρασε τα παιδικά και νεανικά του χρόνια σε αγροτικές εργασίες (μαζεύοντας βαμβάκι και κόβοντας ζαχαροκάλαμα). Το 1928 πήγε στο Baton Rouge κι έπιασε δουλειά σε χώρους άχρηστων υλικών. Στην ηλικία των 20 ετών (1934) απέκτησε την πρώτη του (αυτοσχέδια) κιθάρα, προσαρμόζοντας 5 χορδές σ' ένα κουτί από τσιγάρα. Λίγο αργότερα, κατάφερε να αγοράσει μια κανονική. Αφού έμαθε να παίζει, άρχισε να εμφανίζεται σε μικρές εκδηλώσεις της περιοχής, όπως συγκεντρώσεις της Εκκλησίας, ψαροταβέρνες, δείπνα, χορούς και διάφορα βραδινά. Όντας, μάλιστα, παντρεμένος, δούλευε ενώ παράλληλα έπαιζε και μουσική, χωρίς όμως ποτέ να καταφέρει πλήρως να καλύψει οικονομικά την οικογένειά του. Έτσι, η εικοσαετία 1930 - 1950, πέρασε με το Robert Pete Williams να παίζει μουσική αλλά και να εργάζεται σε χώρους άχρηστων υλικών, στο Baton Rouge.

Ο μεγάλος Bluesman όμως, εκτός των όποιων άλλων προβλημάτων (δούλευε πολύ και τον όποιο ελεύθερο χρόνο του προσπαθούσε να παίζει) ταλαιπωρήθηκε κι από άλλη μια μεγάλη δοκιμασία, μια δοκιμασία που έμελλε να είναι καθοριστική για την υπόλοιπη ζωή του. Το 1955, βρισκόμενος σ' ένα τοπικό club, για να προστατέψει τον εαυτό του, αναγκάστηκε σε μια άτυχη στιγμή να σκοτώσει. Το γεγονός ότι αφαίρεσε ζωή, κι ας ήταν σε άμυνα, είχε σαν αποτέλεσμα να του επιβληθεί ισόβια κάθειρξη (δυστυχώς ήταν και το χρώμα του που συνέτεινε σ' αυτό). Τον Απρίλη του 1956 στάλθηκε στη φυλακή της Angola, εκεί όπου πριν μερικά χρόνια, είχε εκτίσει την ποινή του, ένας άλλος μεγάλος της Blues μουσικής σκηνής, ο Leadbelly...

Μέσα στη φυλακή τον ανακάλυψαν δυο μουσικολόγοι, ο Dr Harry Oster κι ο Richard Allen. Κι οι δυο τους ηχογράφησαν τον έγκλειστο Robert Pete Williams σε τραγούδια που είχε γράψει για τη ζωή, μέσα στη φυλακή. Το καταπληκτικό Blues που έπαιζε ενθουσίασε τόσο πολύ τους 2 μουσικολόγους που έκαναν αίτηση να μειωθεί η ποινή του! Κατόπιν πίεσής τους (ειδικά του Oster), μειώθηκε η ποινή του στα 12 χρόνια. Τελικά, το Δεκέμβρη του 1958 του δόθηκε χάρη μερικώς. Αποφυλακίστηκε μεν, αλλά με τον όρο να δουλεύει αφόρητα σκληρά. 80 ώρες κοπιαστική δουλειά τη βδομάδα, χωρίς αμοιβή, μόνο να κοιμάται σε ένα άθλιο δωμάτιο! Και χωρίς να μπορεί να φύγει απ' τη Louisiana (συνέχεια στην επόμενη ανάρτηση)...

Το μεγάλο Bluesman απολαμβάνουμε σε μια ζωντανή εμφάνιση. Το τραγούδι του έχει τίτλο «Mamie». Για τους μυημένους, πάντα... Όσο για τη διάρκεια, πολύ μικρή για μένα...

4 σχόλια:

evelina είπε...

οι μουσικές σου γνώσεις είναι τεράστιες και εννοώ για την μουσική εκτός συνόρων Ελλάδος...Πολλές φορές μέσα απο τις αναρτήσεις σου έχω ανακαλύψει καλλιτέχνες και μουσικές (όπως αυτός ο καλλιτέχνεις )που ούτε κάν τους γνώριζα.Και σε κάποιες άλλες περιπτώσεις μαγεύτικα με την μουσική που άκουγα ,και το ξέρεις πολύ καλά αυτό...Σευχαριστώ γι αυτές τις μουσικές γνώσεις ,(βλέπεις οι δικές μοι περιορίζονται περισσότερο εντός συνόρων )Καλή σου μέρα

Diatton είπε...

Να 'σαι καλά αγαπητή μου φίλη με τα αξιόλογα - πάντα - σχόλιά σου.

Για άλλη μια φορά τα πράγματα είναι έτσι όπως τα λες. Έχω ξοδέψει ελάχιστο χρόνο, στα μέχρι τώρα χρόνια της ζωής μου, για να εξερευνήσω τα ελληνικά μουσικά δρώμενα. Όχι ότι έχω άγνοια, αλλά δε δηλώνω όμως και γνώστης (και το έχω πει κι άλλες φορές). Βλέπεις (όσο αφορά τη μουσική), εγώ "ταξίδευα", "έφευγα" από μικρός (κι ίσως ακόμα να μην έχω βρει λιμάνι)...

Καλή σου μέρα αγαπητή Εβελίνα...

Alice Iocco είπε...

'Ετσι μ'όλες αυτές τις πληροφορίες για τη ζωή του εν λόγω bluesman ,μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε πολλά και για το τρόπο που εκφράζεται με την κιθάρα του κι όλα όσα βγαίνουν απ'τα τραγούδια του...

Diatton είπε...

Αλίκη πρόκειται για το απόλυτα "μοναχικό blues"! Τον Robert Pete Williams ξεκίνησα να τον ακούω λίγο μετά από τότε που πέθανε! Πάνε τόσα χρόνια τώρα! Τον γνωρίζω λες και τον έχω ζήσει. Φυσικά όλ' αυτά μέσα απ' τον τρόπο με τον οποίο τραγουδάει. Επειδή είναι πολύ αληθινός!