Υπάρχουν φορές που υπερβάλουμε όταν εκθειάζουμε πρόσωπα ή καταστάσεις, άλλοτε άκριτα κι απερίσκεπτα χωρίς να το καταλαβαίνουμε, κι άλλοτε σκόπιμα, μόνο και μόνο επειδή υποκινούμαστε από κάπου. Η σημερινή ανάρτηση έρχεται λοιπόν να μας δείξει ότι τα μεγάλα λόγια χρειάζονται όταν αναφερόμαστε σε κάτι, πραγματικά, αξιόλογο. Μιλάμε βέβαια για μουσική, και πιο συγκεκριμένα για το Blues και για ένα θρυλικό εκπρόσωπό του!
Με τη σημερινή ανάρτηση βρισκόμαστε ενώπιον μιας κορυφής, ενώπιον, μάλιστα, μιας απίθανης κορυφογραμμής στην τεράστια οροσειρά του Blues! Απειράριθμοι bluesmen έχουν εμφανιστεί μέχρι τις μέρες μας, κι ίσως το παίξιμο των περισσοτέρων να μοιάζει μεταξύ τους, η περίπτωση όμως του ανθρώπου που μελετάμε σήμερα, είναι μοναδική!
Πρόκειται για το μουσικό που με τον ήχο του μας προσφέρει την απίστευτη, τη μοναδική ευκαιρία να μεταφερθούμε πίσω στο Χρόνο, ακριβώς την εποχή που γεννήθηκε το Blues! Το είδος που παίζει είναι folk, country blues, traditional blues. Αν διεισδύσουμε όμως περισσότερο, θα δούμε πως έχει ένα απόλυτα δικό του, χαρακτηριστικό, αμίμητο στυλ (κάτι σαν «lonely blues» ή «helpless blues») που τον κάνει να είναι αξεπέραστος! Ότι κι αν τραγουδάει είναι σκέτη μυσταγωγία! Τον θεωρώ - ακούω αυτό το είδος μουσικής αδιάλειπτα απ' το 1981 - μέσα στο top 10 των καλύτερων Bluesmen που υπήρξαν ποτέ! Αναρωτιέστε ποιος είναι;
Επιτέλους, η παγκόσμια Blues μουσική κοινότητα θα πρέπει πια να το αντιληφθεί! Real Blues και Robert Pete Williams είναι δυο έννοιες ταυτόσημες! Και θα τολμήσω να πω κι αυτό: Ακούγοντας τα Blues του Robert Pete Williams, μου είναι εντελώς αδιάφορη η εξέλιξη της μουσικής!... Με το μεγάλο αυτό Bluesman θα ασχοληθούμε και στις 2 επόμενες αναρτήσεις σαν ένα μικρό αφιέρωμα. Προς το παρόν τον ακούμε σ' ένα έξοχο κομμάτι που έχει τίτλο «Wife And Farm Blues». Ο άνθρωπος, το τονίζω, είναι τελείως αμόρφωτος κι όμως δημιούργησε αυτό το αριστούργημα, και μάλιστα σε διαλογική μορφή, καθώς στην ηχογράφηση υπάρχει και γυναικεία φωνή. Ακούστε το audio (μόνο για τους μυημένους). Έγκλημα, για μένα, αποτελεί η εντυπωσιακά μικρή διάρκεια του τραγουδιού...
Από δω και πέρα, όσοι ενδιαφέρονται για το Blues, αν έχουν τα παλιά λεξικά, να κοιτάζουν ειδικά στο γράμμα R και να ψάχνουν αυτά τα δύο: Real Blues και Robert Pete Williams! Όσοι έχουν τα νέα λεξικά που είναι ενημερωμένα, αυτές οι δύο έννοιες αναφέρονται ως μία!
''Η ζωή της'' / 32ο Συμπόσιο Ποίησης
-
Η ζωή της
Στο παραθύρι ακουμπισμένη
στα χάδια του αγέρα παραδομένη,
χαμογελά στον ήλιο που ευλαβικά
τα πέταλα των λουλουδιών σκύβει και τα φιλά
...
Πριν από 17 ώρες
8 σχόλια:
Great blues this morning Diatton :) thanks
Μα όταν υπερβάλλεις καμμιά φορά στις παρουσιάσεις σου, μας δίνεις το κίνητρο για να παρατηρήσουμε με μεγαλύτερη προσοχή το θέμα. Αυτό έγινε και τώρα κι άκουσα για πρώτη φορά αυθεντικό real blues σε μοναδική εκτέλεση. Μου άρεσε δε ο διάλογος αυτού του τύπου....,σε πάει πίσω στο χρόνο ,σε βάζει στο κλίμα της εποχής που γεννήθηκε το blues.
Καλημέρα !
Good that you visited my blog in the morning, Olga! Ι appreciate all of your visits at these rare posts of mine...
My best wishes to you, always...
Αλίκη, μπορεί να υπερβάλλω, αλλά δεν κάνω λάθος. Κι αν όντως υπερβάλλω, είναι για 2 λόγους. Πρώτον, γιατί έτσι νιώθω και δεύτερον μήπως παρακινήσω και κάποιον άλλο να σκύψει πάνω στο πρόσωπο που αναφέρομαι κάθε φορά. Μόνο με τον υπερθετικό βαθμό μπορεί να γίνει αυτό κι όχι με τον απλό βαθμό. Αλλά και πάλι, ποτέ δεν υπερβάλλω όταν το πρόσωπο που παρουσιάζω δεν αξίζει...
Θέλω να ξέρεις πως η παρουσία σου σ' αυτές τις ιδιαίτερες - λόγω της εξεζητημένης θεματολογίας τους - αναρτήσεις μου, μου δίνει μεγάλη χαρά. Θεωρώ αδύνατο να μη σε άγγιξε έστω και λίγο, ο συγκεκριμένος μουσικός!
Όλα συνοψίζονται εδώ: Ο άνθρωπος αυτός, ήταν μόνος, έπαιζε πάντα μόνος, κι ο τρόπος που έπαιζε, φανέρωνε ότι ήταν μόνος...
Μοίαζουν αυτοί οι bluesmen με τους ''μοναχικούς'' ποιητές, που ζούνε ανάμεσα στα πλήθη ,μα που μέσα απ'τα έργα τους ζεις κι αντιλαμβάνεσαι τη απέραντη μοναξιά τους...
Αχ, Αλίκη... Μου θύμησες αυτό που έχω γράψει στο blog κάτω απ' τους στίχους του εξαίρετου Βασιλειάδη...
Ποιητές... κλειθροποιοί που με τα κλειδιά τους ανοίγουν τις πόρτες να περνάει ο κόσμος... Συνήθως γράφουν με την πένα τους. Ενίοτε όμως χρησιμοποιούν και τα περίστροφά τους...
Ενα θα πω, διότι και εγώ ασχολούμε με τα Blues, πάνω απο 30 χρόνια.
Πιό ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ κομμάτι Blues απλά δεν υπάρχει.
Θα συμφωνήσω με την Αλίκη, όσον αφορά το σχόλιο της για τον διάλογο που γίνετε στο background. Απίθανο.
Απλά μαγικό. Πολλά μπράβο σου φίλε μου.
Αγαπητέ φίλε Δημήτρη, χαίρομαι που σου άρεσε αυτός ο Bluesman κι ένα μεγάλο ευχαριστώ που με άκουσες και παρακολούθησες το αφιέρωμα...
Δημοσίευση σχολίου